ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ

…ταπεινής προέλευσης η έμπνευσή μου, μόλις μια τηλεοπτική διαφήμιση και μάλιστα για αυτοκίνητο στάθηκε αφορμή για να θυμηθώ όλες αυτές τις στιγμές ευφορίας που έχω ζήσει όταν κάποιο αξιοθρήνητο κλισέ καταρρίπεται για να ξεπηδήσει στη θέση του ένα υπέροχο παράδοξο… κι ενώ ζούμε τη δικτατορία των κλισέ, να’ σου μια όμορφη, γεμάτη δύναμη εικόνα ζωής να ανατρέπει το δοξασμένο κλισέ και να με γεμίζει αισιοδοξία και ελπίδα ότι κάπου, κάπως, κάποτε και κυρίως ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ οι κατεστημένες αντιλήψεις που μας κρατάνε πίσω καταρρίπτονται…

…η έρημος δεν είναι (παντού) ξερή, τα κορίτσια δεν είναι (πάντα) αδύναμα, τα τριαντάφυλλα δεν είναι (μόνο) κόκκινα, οι διαδρομές με το αυτοκίνητο δεν είναι (απαραίτητα) μονότονες, το χειμώνα δεν κάνει (παντού) κρύο, κοκ. – στη θέση καθενός από τα παραπάνω κρυμμένα κλισέ η διαφήμιση μας προσφέρει μια ωραία, ζωντανή ανατροπή που ξαφνικά συνειδητοποιούμε όλοι μας ότι δεν μας είναι τόσο ξένη...

…πολύ μου άρεσε αυτή η διαφήμιση, γιατί είναι ο ύμνος στο παράδοξο… στο ωραίο, το δημιουργικό παράδοξο… αυτό που σου ανοίγει τα μάτια σε μια άλλη πραγματικότητα από αυτή που έχουμε συνηθίσει και πιστέψει μέχρι τα μπούνια... μια πραγματικότητα που όλα είναι δυνατά… μου θύμισε ότι καθημερινά αναζητώ αυτό το παράδοξο γύρω μου, εκεί που αναμενόμενα πια είναι τα κλισέ της καφρίλας, της ασυνειδησίας, της μιζέριας, της όποιας αντιπαθητικής συμπεριφοράς έχουμε συνηθίσει να αποδεχόμαστε ως νόμο στη ζούγκλα που ζούμε...

…κυνηγώντας λοιπόν το παράδοξο… αναζητώ κι εγώ άνθη εκεί που (λένε ότι) φυτρώνουν μόνο κάκτοι, χειμώνες που κάποιοι ζούνε σαν καλοκαίρι, ρωμαλέα και στιβαρά κορίτσια που τσακίζουν στο ξύλο τον αντίπαλό τους, πολύχρωμα τριαντάφυλλα και πάνω απ’ όλα συναρπαστικές διαδρομές εκεί που όλα προβλέπονται τελεσίδικα μονότονα…

…κυνηγώντας λοιπόν το παράδοξο… αναζητώ κι εγώ λίγη ευγένεια και καλή διάθεση στις καθημερινές συναναστροφές μου, αντί για γρυλίσματα και τρίξιμο των δοντιών… και ναι, το κλισέ είναι όποιος διεκδικεί δυναμικά να θυμίζει ταύρο σε υαλοπωλείο εν ονόματι του δίκιου του… αλλά εγώ μπορώ να θαυμάζω την ήρεμη δύναμη κι ας μην τα καταφέρει ποτέ να γίνει παντοδύναμο κλισέ?!

…αναζητώ γύρω μου αληθινούς και όχι γιαλατζί έρωτες, κρυφοκοιτάω στα ξένα δωμάτια με το ακτινολογικό μου μάτι και λέω πφφφ! όχι πια δευτεροτριτοτέταρτοι και καταϊδρωμένοι - έλεος πια μ' αυτό το γαμοκλισέ – δείξτε μου κάποιον που επέλεξε να ζήσει έναν έρωτα έτσι όπως του άξιζε (του έρωτα εννοείται) - μεγαλειώδης ή μη, δεν έχει σημασία - κάποιον που ξεβολεύτηκε χωρίς να υποτιμά τίποτα απ’ όσα είχε... αντιθέτως να τιμά τις επιλογές του, κι ας μην βγαίνουν πάντα σωστές...

…αναζητώ εντιμότητα στις συναλλαγές μου, κι ας βγάζουμε όλοι λιγότερα… εκτιμώ το <δωρεάν> κι ας μην επιτυγχάνει το σκοπό του...

…αναζητώ πρότυπα που ξαναγεννιούνται από τις στάχτες τους, ίσως γιατί εγώ καίγομαι συχνότερα απ΄όσο θα' θελα και θέλω τη δύναμή τους για να ξαναγεννηθώ κάθε φορά… ανθρώπους που έχουν συμφιλιωθεί με τις ανεπάρκειές τους και μπορούν να προχωράνε μαζί μ’αυτές, και ναι, ακόμα και να παράγουν έργο…

…εσείς κυνηγάτε το παράδοξο; κι αν ναι, ποιο είναι το δικό σας παράδοξο που σας γεμίζει αισιοδοξία κάθε φορά που το συναντάτε;

ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ

…αναρωτιέμαι αυτή την εποχή, τι όνειρα μπορεί να κάνει κανείς?! κι αν κάνει, από τι υλικό είναι φιταγμένα τα όνειρά του?!

Ο ΑΠΟΓΡΑΦΕΑΣ

…της γειτονιάς με απευθείας ανάθεση της σπιουνιάς, μας επισκέφθηκε σήμερα στην πολυκατοικία… είχε κρεμασμένες στην πλάτη ένα σωρό αδιάκριτες ερωτήσεις που αδημονούσαν να απαντηθούν στις οποίες απάντησα καθώς πρέπει σαν κυρία που είμαι :P αλλά δεν μπορούσα να αποφύγω κάποιες σκέψεις που μου ερχόντουσαν αυτόματα στο μυαλό καθώς περνούσα την ιερά απογραφή…

…ας πούμε, ακριβής ημερομηνία γέννησης.. με έμφαση στο ακριβής (!) λες και υπήρχε περίπτωση να δώσει κανείς ημερομηνία γέννησης του τύπου γεννήθηκα στις 8 κάποιου βροχερού μήνα μιας χρονιάς σύμβολο.. ε; καλό; βρες την κ. απογραφέα μου τώρα… κι άμα σ’ άρεσε συνεχίζουμε έτσι να διασκεδάσουμε και λίγο… στο σημείο αυτό έχω βέβαια μια απορία.. ΑΝ η απογραφή είναι τόσο σοβαρή υπόθεση πώς στην ευχή δεν ζητάνε ταυτότητα?! εγώ έτοιμη την είχα…………

…άλλη ερώτηση.. φιλοξενείτε κανέναν άλλον σ΄αυτό το σπίτι?! άργησα να απαντήσω ομολογουμένως... τα φαντάσματα πιάνονται στην απογραφή?!?! κόλλησε το μυαλό μου τώρα! δεν ξέρω αν με πίστεψε όταν απάντησα τελικά όχι, αλλά βαριόταν να το ψάξει παραπάνω και το κατέγραψε… πάλι καλά γιατί εγώ μπορεί να φιλοξενώ τον άντρα της διπλανής πόρτας – και κυρίας πίσω από την πόρτα φυσικά - με τι μούτρα θα πάει αυτός μετά δίπλα να κάνει τις ερωτήσεις του!? κι αν του <ξεφύγει> τίποτα?! πολύ θέλει να γίνει το κακό?! είπαμε να απογραφούμε ο καθένας σπίτι του, τι μπλέκει τώρα τις <φιλοξενίες> στην έρευνα?!

…καλά οι λεπτομέρειες του σπιτιού με τσάκισαν… αν έχει διπλά τζάμια?! εδώ με το ζόρι έχουμε τζάμια κ. απογραφέα μου, αναρωτιέται το κράτος αν τα’χουμε και διπλά! Internet?! εε! ναι έχω και τζάμια και Internet, είναι τεκμήριο αυτό?! εάν κάνω ανακύκλωση?! και σε τι ποσοστό?! στο ποσοστό που χωράνε οι κάδοι της ανακύκλωσης! μετά απλά πετάω τα σκουπίδια γιατί δεν ταιριάζουν καθόλου με το πλακάκι της κουζίνας και το πλακάκι δεν μπορώ να το πετάξω φυσικά, οπότε ξεφορτώνομαι αναγκαστικά τα σκουπίδια, κ. απογραφέα μου…

…αυτοκίνητο, χώρους στάθμευσης κτλ. δεν έχω κι έτσι εξαντλήσαμε τα τετραγωνικά του σπιτιού… μια ερώτηση που θα θυμάμαι για πάντα είναι εάν το λουτρό/ντους βρίσκεται εντός της οικίας για την οποία μιλάμε?! με το ζόρι κρατήθηκα να μην του πω ότι ντρέπομαι που το λέω αλλά δεν υπάρχει λουτρό/ντους στο σπίτι και αναγκάζομαι και κάνω τις ανάγκες μου βλ. ψιλό/χοντρό/μπάνιο κοκ. στο καφέ της πλατείας που εξυπηρετεί κι άλλους αναξιοπαθούντες σαν κι εμένα…

…και κάπου εκεί μας τέλειωσαν τα τετραγωνικά και η δική μου απογραφή κι άρχισε τις ερωτήσεις για τους γείτονες που λείπανε (!) κ. απογραφέα μου πολύ ευχαρίστως να σας απαντήσω με το ανάλογο αντίτιμο, πόσο πάει η απογραφή δια αντιπροσώπου?! είναι κι εκείνα τα διπλά τζάμια που λέγαμε…



υγ
…την απόδειξη απογραφής τη φυλάμε για 6 μήνες, γιατί; μετά δικαιούμαστε να αλλάξουμε απογραφικό στάτους; ενώ π.χ. στους 3 μήνες δεν δικαιούμαι να φιλοξενήσω κανέναν άνθρωπο;

ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΙ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ!

…φυσικά εννοώ τη Eurovision :))

…είμαι φαν από τα μικράτα μου και δύσκολα μπορώ να την αποχωριστώ τώρα που μεγάλωσα… όσο κιτς κι αν γίνει, όσο μπας κλας, ό,τι κι αν γίνει τέλος πάντων εμένα θα μου θυμίζει πάντα δύο πράγματα: τον ερχομό της άνοιξης και μία από τις λίγες οικογενειακές στιγμές που θυμάμαι τόσο έντονα… ναι, ναι.. ήταν οικογενειακό χάπενινγκ... το περιμέναμε, το κανονίζαμε και το ζούσαμε άκρως οικογενειακά… δηλ. δεν θυμάμαι Χριστουγεννιάτικα ρεβεγιόν αλλά τη Eurovision τη θυμάμαι… καθόμαστε στριμωγμένοι στο καθημερινό καθιστικό δίπλα στην κουζίνα και κόβαμε και ράβαμε - τύφλα να'χουν τα σημερινά τηλεοπτικά πάνελ - ήμασταν 30 χρόνια μπροστά!

…αμ την άνοιξη πού την πας?! υπάρχει καλύτερη έναρξη από ένα πολυπολιτισμικό πανηγύρι που ουδεμία άλλη αξία έχει - από το να γιορτάσει η ευρωπαϊκή γειτονιά τη φολκλορικότητά της?! κι αν δεν ταιριάζει το φολκλόρ στην άνοιξη, τότε τι ταιριάζει ρε παιδί μου?! ιδανικός συνδυασμός αν θέλετε τη γνώμη μου... είναι σαν το πανηγύρι του Αη Σπυρίδωνα της γειτονιάς.. όπου μαζεύονται όλοι - άσχετοι ως επί το πλείστον - και άλλος πουλάει την πραμάτεια του, άλλος τραγουδάει και παίζει μουσική, άλλος ψήνει καλαμπόκια... ότι κάνει καλύτερα ο καθένας :) και μην μου πείτε ότι σκέφθηκε ποτέ κανείς να κρίνει με ποιοτικά κριτήρια - τρέχα γύρευε δηλαδή - το πανηγύρι του Αη Σπυρίδωνα! ή πάνε ή δεν πάνε - κι αυτοί που δεν πάνε… όταν πάνε κυκλοφορούν με κείνο το ανθυπομειδίαμα <ρε πού ήρθαμε?!> και στα ενδιάμεσα τσακίζουν και κανένα σουβλάκι :)

…φέτος αγαπημένοι οι Γάλλοι και οι Φινλανδοί :)

ΤΑ ΔΙΑΦΑΝΑ ΠΕΠΛΑ

…τα φοράμε συνήθως χωρίς να το καταλαβαίνουμε, γι΄αυτό τα λέω διάφανα… τα υφαίνουμε σιγά-σιγά με τον τρόπο που υπάρχουμε και κάποια στιγμή μπορεί και να πυκνώσει η ύφανση… άμα ο <αργαλειός> μας δουλεύει εντατικά… και να βρεθούμε τελείως κουκουλωμένοι… να βλέπουμε και να μας βλέπουν θολά μέσα από αυτά σε σημείο – προχωρημένο ομολογουμένως – να αναρωτιόμαστε για την ύπαρξη – το νόημα εννοείται - τόσων πραγμάτων γύρω μας κι ' αυτά για τη δική μας…

…νομίζω πώς τα διάφανα πέπλα είναι πολύ της μόδας… αλλά θα΄ναι άλλη μια φορά που δεν θα ακολουθήσω τις επιταγές της… μπορεί και να με <κόβουν> είναι αλήθεια, αλλά αλήθεια δεν θα' ναι... οι άλλοι θα με βλέπουν αλλιώτικη κι αυτό μπορεί να είναι η αρχή ενός φαύλου κύκλου στον οποίο θα έλεγα ου μπεις..

…προτιμήστε τα τετραγωνάκια ή ακόμα καλύτερα τα τρίγωνα βλ. Πανοράματος.. :)