Παιχνιδι για δυο (!?)

…το φετινό καλοκαίρι θα την έβρισκε στην Κέρκυρα.. ένα φιλικό ζευγάρι διατηρούσε στα βόρεια του νησιού ένα παλιό οικογενειακό αρχοντικό και όπως κάθε χρόνο, την προσκάλεσαν και φέτος να περάσουν μαζί καμιά 10ριά μέρες… τις προηγούμενες χρονιές είχε αρνηθεί ευγενικά, καθώς προτιμούσε να δει καινούργιους τόπους στην ολιγοήμερη άδεια που είχε στη διάθεσή της… φέτος όμως, ένιωσε την ανάγκη να μοιραστεί τις διακοπές της με οικεία πρόσωπα σε ένα γνώριμο σκηνικό και να τις περάσει πιο «οικογενειακά»… δεν είχε διάθεση για ντόλτσε βίτα και εφήμερους καλοκαιρινούς έρωτες που θα τροφοδοτούσαν την παρέα με γαργαλιστικές λεπτομέρειες τις πρώτες μελαγχολικές ημέρες του φθινοπώρου… αποζητούσε τις ήσυχες καλοκαιρινές μέρες που έλιωναν κάτω από τον ήλιο και περνούσαν χωρίς να τις καταλάβεις, παραδομένη σε μια ρουτίνα από μπάνιο, διάβασμα, φαγητό, ύπνο και κανένα χαλαρό ποτό τα βράδυα στο γνωστό μπαράκι που είχε βαρεθεί να τη βλέπει όλη μέρα…

[…εν τω μεταξύ, κάποιος, κάπου εκεί ψηλά γελούσε με την καρδιά του καθώς την άφηνε να νομίζει ότι τα είχε όλα υπό έλεγχο και ότι θα περνούσε τις ήσυχες διακοπές που είχε στο μυαλό της..]

…οι πρώτες μέρες των διακοπών την βρήκαν να λιάζεται πάνω σε μια τεράστια, μπορντώ πετσέτα πεταμένη σε μια γωνιά της παραλίας με ελάχιστο κόσμο… στα δέκα βήματα από πάνω ένα μπαράκι με τα στοιχειώδη και κυρίως πολύ καλή μουσική… εκεί σύχναζαν οι τρεις τους μέχρι τη δύση του ηλίου… μετά ανηφόριζαν για το σπίτι και αν είχαν διάθεση κατέβαιναν ξανά το βράδυ για απρόβλεπτες μεταμεσονύχτιες συναναστροφές με τους ντόπιους και τους ελάχιστους ξένους τουρίστες και για τα πραγματικά καθαρά ποτά που σέρβιρε το μαγαζί…

…εκείνο το απόγευμα είχαν πιεί κάμποσα ποτά στην παρέα και έτσι το κέφι και τα πειράγματα ξεκίνησαν από τη μπάρα που κρεμόντουσαν οι τρεις τους αλλά δεν άργησαν να εξαπλωθούν στις παρέες τριγύρω... τα μάτια της σκάλωσαν σε μια αντρική φιγούρα που δεν μπορούσε να πει μετά βεβαιότητας εάν ήταν Έλληνας ή ξένος… έκπληκτη, διαπίστωσε ότι αδιαφορούσε πλήρως για την έλλειψη διακριτικότητας με την οποία τον κατακεραύνωνε... εκείνος είχε συλλάβει το βλέμμα της, και το ανταπέδιδε χωρίς να εκτίθεται – έτσι νόμιζε – χάρις στα γυαλιά ηλίου που φορούσε... είναι αστείο που τις περισσότερες φορές νομίζουμε ότι κρυβόμαστε πίσω από ένα ζευγάρι γυαλιά… το βλέμμα, αγαπητοί μου, μπορεί να γίνει τόσο διαπεραστικό ώστε να το νιώσεις και μέσα από τοίχο...

…«ας είναι», σκέφθηκε, «άστον να νομίζει ότι είμαι η μόνη που εκτίθεται»... και με περισσότερο θράσος αυτή τη φορά, άρχιζε να τον χτενίζει από πάνω έως κάτω... μμμμ.. γνήσια βόρεια ομορφιά, ωραίο χρυσαφί δέρμα, ψιλόλιγνο κορμί που το κυκλοφορούσε με τέτοια χάρη, που σε έκανε να αναρωτηθείς πώς στο καλό κουμαντάριζε τόσο επιδέξια τα δυο του μέτρα παρά κάτι… και ένα πρόσωπο σαν ήρωας παιδικού παραμυθιού… όταν γελούσε σε έκοβε στα δύο… αν σε κοιτούσε κιόλας ταυτόχρονα, ξεχνούσες να ανασάνεις… τα ζυγωματικά του σκαρφάλωναν στα γελαστά του μάτια και δύο ρυάκια έτρεχαν στα ισχνά του μάγουλα...

…από την ημέρα που τον πρόσεξε για πρώτη φορά, ακολούθησαν αμέτρητα βλέμματα, πιο καυτά και από την άμμο κάτω από τα πόδια τους… προς μεγάλη της χαρά διαπίστωσε ότι ήταν θαμώνας του μαγαζιού… κυκλοφορούσε με ένα φίλο του, εξίσου ωραίο άντρα και μια θηλυκιά σκύλα, πολύ παιχνιδιάρα… οδηγούσε ένα κάμπριο - άγνωστης μάρκας για εκείνη - με γερμανικές πινακίδες… στο μπαράκι περνούσαν κάθε άλλο παρά απαρατήρητοι είτε λόγω της εξωτερικής τους εμφάνισης, είτε - συχνότερα - λόγω της συμπεριφοράς τους… ήταν πολύ χαρούμενοι για Γερμανοί και πείραζαν τους πάντες…

…κάποια στιγμή, μια παρτίδα τάβλι ανέλαβε ρόλο προξενήτρας και τους γνώρισε από κοντά… για να παίξεις έπρεπε να κάνεις ρεζερβέ από την προηγούμενη μέρα, καθώς μετά δυσκολίας έβρισκες τάβλι μετά τις 1-2 το μεσημέρι… εκείνη δε, ήταν τόσο σχετική με το τάβλι όσο και οι Γερμανοί με την ποντιακή σούστα… ωστόσο, δεν ήθελε να χάσει την ευκαιρία και απείλησε τη φίλη της, που ήταν έξπερτ στο άθλημα, ότι αν δεν της μάθει τα βασικά εντός ημίωρου θα πει στον μπάρμαν το βράδυ ότι είναι η θεά του καραόκε και δεν φεύγει από το μαγαζί αν δεν τραγουδήσει!!!

…το σχέδιο δούλευε ρολόι και το ηλιοβασίλεμα τους βρήκε να ρίχνουν τα ζάρια και να χτυπούν τα πούλια σαν συνταξιούχοι καφενόβιοι - τι ρομαντικό! – είχαν όμως την ευκαιρία να γνωριστούνε καλύτερα… Αλεξάντερ, ηθοποιός και σκηνοθέτης από το Βερολίνο, έκανε διακοπές με τον κολλητό και συγκάτοικό του, Ματίας, και τη σκύλα τους και θα έμενε όσο περίπου κι εκείνη στο νησί... εκείνη, ζαλισμένη από την αναπάντεχη γνωριμία τους και κυρίως από την επίδραση του Αλεξάντερ στις ορμόνες της, άρχισε να πιστεύει ότι κάποια φάρσα παιζόταν σε βάρος της… δεν είχε συνηθίσει σε τόση εύνοια της τύχης στα προσωπικά της κι έτσι έριχνε κλεφτές, καχύποπτες ματιές γύρω της να δει από πού θα ξεφυτρώσει η Candid Camera για να πάρει το ηλίθιο, συγκαταβατικό χαμόγελο του κορόιδου, εις βάρος του οποίου γελάνε οι άλλοι…

…αντ’ αυτού, έγινε θεατής και πρωταγωνίστρια σε ένα καλοκαιρινό ειδύλλιο από αυτά που συμβαίνουν πάντα στους ΑΛΛΟΥΣ και έχεις μόνο ακουστά… οι ώρες περνούσαν και ένιωθε ότι είχαν μείνει μόνοι στην παραλία, στο νησί, στον κόσμο ολάκερο παιδί μου... αχχ τι παραισθησιογόνο που είναι ο έρωτας… βάλτε μου κι άλλο… σκεφτόταν… το τουρνουά τάβλι έκλεισε με ένα ραντεβού για το βράδυ στο χωριό που έμεναν οι Γερμανοί… ο Αλεξάντερ πρότεινε να βρεθούν όλοι μαζί... αυτό κάπως τη χάλασε, αλλά ήταν τόσο ευτυχισμένη που το ξέχασε αμέσως... μετά ήρθε κι εκείνο το αλμυρό φιλί, που ακόμα όταν το θυμάται ξεχνάει το όνομά της... πού μυαλό για συνειρμούς και αρνητικές σκέψεις?!

…ακολούθησαν πυρετώδεις προετοιμασίες στο σπίτι και τα σχετικά σχόλια από τους φίλους της που θέλοντας να είναι ειλικρινείς, ομολόγησαν ότι δεν καλοβλέπανε αυτό το πρώτο ραντεβού με γονείς και κηδεμόνες… για να μην της χαλάσουν το χατίρι όμως προθυμοποιήθηκαν να μείνουν για ένα ποτό και μετά να αποχωρήσουν διακριτικά… μέσα της ευχόταν να κάνει το ίδιο και ο Ματίας και να μην της μπαστακωθεί όλο το βράδυ...

…φθάνοντας στο χωριό των Γερμανών, αποφάσισαν να βολτάρουν για λίγο στο λιμανάκι μέχρι την ώρα του ραντεβού... τα βήματά τους, ωστόσο τους έφεραν νωρίτερα στο μέρος της συνάντησης για να γίνουν μάρτυρες ενός τρικούβερτου καβγά σε ακατάληπτα γερμανικά… η κατάληξη του οποίου ήταν ο Αλεξάντερ να σηκωθεί να φύγει χωρίς καμία εξήγηση και να τους αφήσει όλους σύξυλους… ο Ματίας ψέλλισε κάτι απρόθυμες συγνώμες και έφυγε επίσης προς άγνωστη κατεύθυνση...

…την επόμενη μέρα στην παραλία, φανερά κακόκεφη, προσπαθούσε να βρει εξήγηση με το μυαλό της για όλη αυτή την παράλογη συμπεριφορά… η εξήγηση δεν άργησε να έρθει, και μάλιστα από έγκυρη γερμανική πηγή - εφάμιλλη της Ντόιτσε Βέλε - τον Ματίας, ο οποίος κατέπλευσε στην παραλία μόνος και χωρίς να χάσει χρόνο την πλησίασε αποφασισμένος να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, από την οποία προφανώς είχαν ξεφύγει τις τελευταίες μέρες...

…κάθησε δίπλα της και άρχισε να μιλάει λαχανιασμένα πριν ξεσπάσει σε λυγμούς… ο Αλεξάντερ είναι ένα τέρας… είναι πέντε χρόνια μαζί και ενώ ο Ματίας τον έχει κορώνα στο κεφάλι του, αυτός τον τελευταίο χρόνο του ψήνει το ψάρι στα χείλη… φλερτάρει ασύστολα, ακόμα και μπροστά του, δεν τον υπολογίζει καθόλου και υποψιάζεται ότι του τα φοράει κανονικά εντός και εκτός Γερμανίας… αποφάσισαν από κοινού να πάνε τον έρωτά τους διακοπές στην Κέρκυρα, μπας και αναζωπυρωθεί… αλλά, αλίμονο… βρέθηκε εκείνη μπροστά τους και άρχισαν τα μαρτύρια του Ματίας… δεν πίστευε ποτέ ότι ο Αλεξάντερ θα τραβούσε τόσο πολύ το φλερτ του και μάλιστα με μια γυναίκα!!! και δώστου μυξοκλάμα…

…δεν πίστευε στα αυτιά της… νόμιζε ότι τα βότσαλα είχαν σηκωθεί και τη χτυπούσαν αλύπητα στο κεφάλι… για μια στιγμή είχε την αίσθηση ότι είχε απέναντι καμιά κολλητή της και προσπαθούσε να την παρηγορήσει για τις γουρουνιές του δικού της… μεταξύ του σοκ και της απελπισίας, της ερχόταν να βάλει τα γέλια… εεε όχι, αυτό δεν της είχε ξανατύχει ποτέ!!... τι άλλο θα άκουγαν τα αυτιά της πια…. τέτοιο σουξέ!! εδώ δεν μπορούσε να τα βρει με τους στρέιτ άντρες που γνώριζε... οι γκέι ή μπάι-μπάι της έλειπαν… το fun-club της είχε ξεχειλωθεί ανεξέλεγκτα..

…οι επόμενες 2-3 ημέρες κύλισαν μες το πένθος... το ζεύγος εμφανίστηκε ξανά στην παραλία αλλά δεν αντάλλαξαν ούτε μια κουβέντα, ο Αλεξάντερ κι εκείνη... καλύτερα, γιατί της ερχόταν να τον ταϊσει κιμά στη σκύλα του... απέφευγαν ο ένας τον άλλον συστηματικά και έζησαν με τα μούτρα ως τις φτέρνες τις υπόλοιπες μέρες… την τελευταία μέρα, καθώς τους έβλεπε να φεύγουν με το κάμπριο και το σκύλο... δεν κρατήθηκε… ξέσπασε σε γέλια με τους άλλους... ήταν τόσο οικογενειακή αυτή η σκηνή… σαν τις διακοπές που ήθελε να περάσει στην Κέρκυρα…