τΟ χΡΟνιΚο ΕΝος πΡοΑνΑγΓελΘεΝΤος … ρΑνΤεΒου

…μιλάγαμε στο τηλέφωνο καμιά δεκαριά μέρες περί ανέμων και υδάτων και άλλων φυσικών στοιχείων και ενδιάμεσα για θέατρο και μουσική και ανθρώπινες συμπεριφορές και ... και ... και ... οι δείκτες του ρολογιού ήταν κάθε μέρα λαχανιασμένοι και οι καθημερινές συνήθειες άλλαζαν δίχως σκέψη… αυτό ήταν το πιο ανησυχητικό σημάδι για έναν άνθρωπο, όπως εγώ που δυσκολεύεται να αλλάξει ακόμα και την ώρα δύο φορές το χρόνο, χωρίς να νιώθει έναν μικρό εκνευρισμό… εκείνες τις μέρες όμως οι ανατροπές διαδέχονταν η μία την άλλη κι εγώ τις υποδεχόμουνα με ολοένα και μικρότερη αντίσταση…

…η επικοινωνία ήταν, είναι και θα είναι πάντα το αδύνατο σημείο μου... και το δικό του όπως αποδείχτηκε… κι έτσι αφεθήκαμε σε ένα επικοινωνιακό όργιο που πολύ σύντομα θέλησε να εξελιχθεί σε …απλό όργιο… χαχαχα… οκ, σκέφτηκα ότι δεν είχα κανέναν λόγο να καθυστερώ τη συνάντησή μας ειδικά όταν είμαι σίγουρη ότι δεν θα πλήξω με την παρέα του… [αυτό που δεν σκέφτηκα είναι ότι ΕΚΕΙΝΟΣ δεν είχε κάνει καμία νύξη επί του θέματος και αυτό έπρεπε να με βάλει σε σκέψεις...] έτσι πήρα την πρωτοβουλία και έκανα πρόταση να βρεθούμε για να μου σερβίρει μια απάντηση… επιεικώς διστακτική !!!! με γαρνιτούρα κάτι «μα…, μου…, και ξέρεις δεν…, ίσως» … κι ενώ υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να τα’χα πάρει στο κρανίο καθώς δεν άκουσα καμία δικαιολογία της προκοπής… μετά το πρώτο σοκ, υποτροπίασα και σκέφτηκα – άκουσον, άκουσον – ότι ο τύπος είναι ακόμα καλύτερος απ΄όσο πίστευα αφού δεν είναι λιγούρης και το σκέφτεται σοβαρά πριν με γνωρίσει… και λοιπές curly hairs…

[…άλλα σενάρια δεν έπαιζαν καθώς μου τηλεφωνούσε σε όλη τη διάρκεια της ημέρας και μόνο από τον καμπινέ δεν έπαιρνε - προφανώς γιατί δεν είχε σήμα – τη δε νύχτα μιλάγαμε με τις ώρες…]

…εδώ είμαι υποχρεωμένη να κάνω μια τιμητική αναφορά στη μητέρα - ετών 78 παρακαλώ - η οποία μου επεσήμανε διακριτικά ότι κάτι δεν πάει καλά με τον λεγάμενο για να μην είναι πρόθυμος να βρεθούμε… «..36 χρονών άντρας, ελεύθερος και δεν σκέφτεται το σεξ, παιδί μου?!!?...μήπως είναι αδερφή?!?!» […είπαμε διακριτικά ε;] για να με κάνει έξαλλη και να αναγκαστώ να της θυμίσω ότι υπάρχουν άντρες και άντρες και κάποιοι από αυτούς δεν έχουν το νου τους μόνο στο σεξ!! …εξάλλου, ο συγκεκριμένος, της τόνισα, ήταν ΠΟΛΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΜΕΝΟΣ για να είναι απλά … sex beast! … «καλά παιδί μου», ήταν η απάντησή της, «σε αφήνω γιατί πρέπει να καθαρίσω και φασολάκια»…

…εκτός από ΠΟΛΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΜΕΝΟΣ, ο εν λόγω, δήλωσε και απαιτητικός στο θέμα της εμφάνισης, καθώς η γυναίκα που θα συνοδεύει θέλει να είναι εμφανίσιμη [παρακαλώ δώστε βάση σε αυτό το σημείο...] εγώ πάλι δήλωσα ότι στο θέμα της εμφάνισης μπορώ να κάνω συμβιβασμούς εάν ο άλλος με καλύπτει στα υπόλοιπα... [δεν ομολόγησα ότι ήμουν τόσο ενθουσιασμένη μαζί του που προετοιμαζόμουνα ψυχολογικά ώστε να μην τον απορρίψω εάν δεν τον βρω ελκυστικό… είπα στον εαυτό μου, βγες μερικές φορές μαζί του και αν μετά ακόμα δεν τον βρίσκεις ελκυστικό… την κάνεις!] φαίνεται λοιπόν ότι αυτή η τελευταία μαγική μου δήλωση έπαιξε καταλυτικό ρόλο [γιατί άραγε!?....] στην απόφασή του να συναντηθούμε επιτέλους...

…βρίσκομαι, λοιπόν, βράδυ Σαββάτου κατά τις 10:00 στο σημείο του ραντεβού μετά από μια εξαντλητική μέρα καθαριότητας στο σπίτι, αλλά στο ύψος μου… έφτιαξα τα μαλλάκια μου, φόρεσα κάτι ανάλαφρο, καλοκαιρινό, άβαφη ως συνήθως και όντας ικανοποιημένη από την εμφάνισή μου… πήρα το δρόμο για να συναντήσω το πεπρωμένο…

…νομίζω ότι αυτή ήταν και η τελευταία στιγμή που θυμάμαι από εκείνο το βράδυ... μετά ανέλαβε η μηχανική υποστήριξη... διότι σκάει μύτη ο ΠΟΛΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΜΕΝΟΣ ΜΕ ΑΠΑΙΤΗΣΗ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΙΣΙΜΗ και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να κάτσω στο πεζοδρόμιο και να κάνω την τυφλή που ζητιανεύει... χαχαχχα... εκτός του ότι ήταν ένα υβρίδιο Πάγκαλου και Βενιζέλου [και το λέω εγώ που δεν λες και το κορμί μου μίσχο ε;...], πρέπει να είχε να πατήσει στο μπαρμπέρη - για κομμωτήριο ούτε λόγος, αυτά είναι για τους ντιγκιντάγκες – τουλάχιστον έξι τέρμενα… αφού το μαλλί Φάρα Φώσετ θέλει υπομονή και επιμονή για να πετύχει… για ντύσιμο μην πω καλύτερα… ή μάλλον άλλαξα γνώμη και θα πω γιατί έχω φοβερή εικόνα στο μυαλό μου… με τον που τον είδα μου θύμισε κάποιον που ξεφόρτωνε κιβώτια με τα πουκάμισα απ' έξω να ανεμίζουν και το παντελόνι στα όρια της κωλοτρυπίδας... χαχαχαχα…

…και μετά ήρθαν οι μέλισσες…

…αλλιώς δεν ξέρω τι ήταν αυτό το βουητό στα αυτιά μου… το μόνο που ξέρω ήταν ότι σκέπαζε τα πάντα και κυρίως αυτά που έλεγε ο συνοδός μου, που εκτός των άλλων αποδείχτηκε και πολύ καλός στο μονόλογο εκ του σύνεγγυς… ή εγώ στην omerta για να λέμε και την αλήθεια…

…στην επιστροφή καθώς ήμασταν σιωπηλοί – σιωπηλοί όπως χωνεύαμε τη χλαπάτσα – άκουγα στο μυαλό μου το Θοδωρή να μου τραγουδά...

Στους βάλτους ζουν οι πρίγκιπες.
Βαλ' το μες το μυαλό σου.
Μην τον κοιτάς με δισταγμό.
Φίλαααα το βάτραχόόό σου!

…ναι, ρε Θοδωρή, δεν έχω αντίρρηση αλλά δεν είναι αυτός ο βάτραχός ΜΟΥ, γμτ!