Πακετο αναζητα τον παραληπτη του…

...συνήθισαν τα αυτιά μας πια να ακούνε στη λέξη «πακέτο» - μια λέξη όχημα για τους ευσεβείς πόθους μας που δοκιμάζουν πρόσωπα σαν να’ ναι ρούχα, μέχρι να βρουν τη σάρκα και τα οστά που θα ταιριάξουν στο μέγεθός τους και θα αποδειχθούν άξια να τους κουβαλούν αγόγγυστα…

...σαν φράση, αν δεν κάνω λάθος, την πρωτάκουσα στα τηλεοπτικά καλλιτεχνικά πανηγύρια, όπου κάποιοι τυχεροί είχαν το ζητούμενο πακέτο ενώ κάποιοι άλλοι «έφαγαν πακέτο» – διότι είναι λέξη με διττή έννοια… ενώ μπορεί να χαρακτηρίζει κάτι ή κάποιον που ενσαρκώνει το πολυπόθητο, μπορεί επίσης να σημαίνει μια άνευ προηγουμένου ήττα (δεν συνιστάται η χρήση της για μετρίου αναστήματος ήττες… ενέχει μια σφοδρότητα και μια απαξίωση διόλου μέτρια)..

...εδώ όμως θα μας απασχολήσει η έννοια του πακέτου ως αντικείμενο πόθου που γνωρίζει καλύτερα και από εμάς να ικανοποιεί τις επιθυμίες μας και να ενσαρκώνει τις φαντασιώσεις μας ενώ διαθέτει ερωτογενή ποιοτικά χαρακτηριστικά, τα οποία αν τύχει να γευτούμε μπορεί να χάσουμε τον ύπνο μας…

...έτσι περιφερόμαστε όλοι ως πακέτα που αναζητούν τον παραλήπτη τους, ενώ ταυτόχρονα φτάνουν στα χέρια μας πακέτα που είναι άλλοτε αδιάφορα, άλλοτε απωθητικά, άλλοτε προορίζονται για προσωρινή χρήση, άλλοτε φθάνουν κατά λάθος σε μας ενώ ανήκουν σε άλλον παραλήπτη … εεεχμμμ γκουχ γκουχ… ωστόσο τα κρατάμε παράνομα μέχρι να μας πιάσουν ή να τα ξαποστείλουμε μόνοι μας… και πάει λέγοντας… η ανταλλαγή πακέτων δεν έχει τέλος, και προδίδει μια ακόρεστη προσφορά και ζήτηση συναισθημάτων…

...όμως ήθελα να ήξερα ποιος έχει αναλάβει την αποστολή και δεν φθάνουν τα πακέτα στους σωστούς παραλήπτες παρά δημιουργεί ένα χάος ανεκπλήρωτων επιθυμιών… είμαι σίγουρη ότι αν αναλάμβανε ο Άγιος Βασίλης με την εμπειρία αιώνων που διαθέτει, το customer satisfaction θα έφτανε δυσθεώρητα ύψη… τι να κάνουμε ο ιδιωτικός τομέας θριαμβεύει παντού γιατί όχι και σε αυτή την περίπτωση; είναι καλύτερα τώρα δηλαδή που κάποιος ερασιτέχνης έχει αναλάβει τη δουλειά – προφανώς με μίζα – και κάθεται κάπου και μας κρυφοκοιτάει από μακριά, γελά με τις φάρσες που μας σκαρώνει, με τις φάτσες μας όταν αντί για το κασμιρένιο κασκόλ που ζητήσαμε, καταφθάνει το σκωροφαγωμένο κασκόλ οπαδού, και μάλιστα, της αντίπαλης ομάδας!

...άλλες φορές πάλι φτάνω να αναρωτιέμαι μήπως δεν υπάρχει το πακέτο που ζητάμε… μήπως είναι ένα όνειρο, μια τρέλλα, ένα Youkali, η χώρα που ζούνε οι επιθυμίες μας και οι ξεχασμένες έγνοιες μας… και σαν τέτοιο μας κρατά ζωντανούς.. δεν υπάρχει καλύτερο αντίδοτο για την θλίψη και την αίσθηση του κενού από τα ανεκπλήρωτα όνειρα… όπως με οδήγησε πρόσφατα να σκεφτώ μια προσωπική ιστορία που άκουσα… έτσι αντί για “πακέτο” αποφάσισα να σε ονομάσω Youkali, αγαπημένε των ονείρων μου… και από κείνη τη στιγμή δεν έπαψα να αναρωτιέμαι…

...λατρευτό μου Youkali που να βρίσκεσαι?!