...η αλήθεια είναι ότι στο παρελθόν οι περισσότεροι φίλοι μου ήταν μεγαλύτεροι από μένα, οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας μου φαίνονταν πάντα πιο ενδιαφέροντες, αν και το κριτήριο δεν ήταν ποτέ αυστηρά η ηλικία αλλά οι αποσκευές που κουβαλούσε ο καθένας.. έτσι ή αλλιώς όμως περιτριγυριζόμουν από ανθρώπους που είχαν πολλά να πούνε και δυστυχώς δεν είχαν διάθεση, αντοχές, χρόνο ή δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω.. να ακούσουν.. αυτό το τελευταίο δεν το συνειδητοποίησα σε real time... αλλά πολύ αργότερα όταν κι εγώ με τη σειρά μου έψαχνα ανθρώπους να με ακούσουν…
…το να είσαι τελικά ο μικρότερος, στην οικογένεια, ανάμεσα σε φίλους ή σε οποιονδήποτε κύκλο τελικά δεν είναι και ότι καλύτερο… ίσως οι περισσότεροι νομίζουν ότι είσαι χαϊδεμένο και αυτό σου εξασφαλίζει ζωή και κότα, αλλά τελικά τα πράγματα έχουν και μια άλλη όψη.. κατ' αρχήν, τα προβλήματα των άλλων είναι πάντα πιο σημαντικά από τα δικά σου με αντικειμενικά κριτήρια, γιατί με υποκειμενικά ο καθένας βιώνει το πρόβλημά του ως πιο σημαντικό και οι άλλοι ας πάνε να κόψουν το λαιμό τους... δηλ. τι να κάνω τώρα εγώ που η κολλητή μου τα τελευταία χρόνια έχει κάνει δύο παιδιά και είναι μονίμως πνιγμένη (λες και είναι η μόνη...)!? οκ, ιερό πράγμα η οικογένεια δεν λέω… αλλά αυτό τι σημαίνει?! ότι δεν θα πρέπει να ασχοληθούμε ποτέ ουσιαστικά με τα δικά μου προβλήματα επειδή αυτά δεν πάνε σχολείο?!?! ένα παράπλευρο ζήτημα είναι ότι εφόσον στα μάτια τους είσαι η αιώνια παιδική χαρά, υποβαθμίζοντας τα όποια προβλήματά σου, περιμένουν από σένα να παίζεις πάντα το ρόλο του καταλύτη των εντάσεων, του μυοχαλαρωτικού κοκ. κι αυτό επειδή έτσι έκανες κάποτε, έτσι σε γνώρισαν ή τελικά έτσι βολεύτηκαν...
…οι σχέσεις επομένως που έχουν καβατζώσει τη δεκαετία εμφανίζουν όλο και πιο έντονα τα παραπάνω συμπτώματα… και είναι φυσικό... όταν κάποιοι σε γνώρισαν στα 25 και τώρα είσαι 35 ουσιαστικά μιλάμε για δύο διαφορετικούς ανθρώπους... μπορεί στα 25 να «γέμιζες» ακούγοντας τους πιο έμπειρους ανθρώπους και αυθόρμητα να τους χάριζες την ανεμελιά και την αναλαφρότητα της νεότητάς σου, όμως στα 35 φυσιολογικά έχεις έρθει στη θέση τους και δεν είσαι πια ο μικρός, χαρωπός βενιαμίν
που ακούει τα πάντα μαγεμένος και συνεχίζει ακάθεκτος όταν τα άλλα αρκουδάκια τα' χουν φτύσει...
…ο βενιαμίν μεγάλωσε, βάρυνε, προβληματίζεται, θέλει να τον παίρνουν στα σοβαρά – το κυριότερο – και εκτός από αυτιά να του αναγνωρίζουν και στόμα και μιλιά.. ίσως γι' αυτό στρέφεται και κείνος με τη σειρά του σε πιο νέες σε ηλικία συναναστροφές γιατί αυτές μπορούν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα… σκεφτόμουνα πρόσφατα ότι εάν είχα παντρευτεί σε νεαρή ηλικία θα είχα πάρει διαζύγιο χωρίς αμφιβολία... ευτυχώς, μια εσωτερική φωνή με απέτρεψε από μια τέτοια κίνηση… αισθανόμουνα τόσο ευμετάβλητη που μου φαινόταν αδύνατον να ενδώσω σε μια τέτοια δέσμευση εφ’ όρου ζωής... εξάλλου, άλλαξαν και τα γούστα μου στους άντρες - χαχαχα - εκείνη η εμμονή μου με τους μεγαλύτερους άντρες – μιλάμε για διαφορά δεκαετίας - με εγκατέλειψε ευτυχώς μαζί με τις ανοχές μου και σήμερα διαπιστώνω ότι οποιαδήποτε διαφορά ηλικίας μεγαλύτερη των 2-3 ετών μου φέρνει πανικό…
…θα κλείσω με μια φράση που διάβασα σε ένα blog - δυστυχώς θα με συγχωρήσει ο ιδιοκτήτης του δεν θυμάμαι ποιο ήταν – έλεγε λοιπόν καλή ώρα… γράφω γιατί είναι ο μόνος τρόπος να μιλήσω χωρίς να με διακόπτουν.. χαχαχαα
Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2007
Τα παθη του Βενιαμιν
14 σχόλια:
Υπήρξα κι εγώ βενιαμίν.. μέχρι τα 5-6.. 7-13 ήμουν πολύ προσεκτικός με τις συναναστροφές μου.. 14-20 δε με απασχολούσε η σωματική ηλικία αλλά η πνευματική.. 21-27 η συναισθηματική.. μετά τα 28.. έχω μόνο αναχωρήσεις και καθόλου αφήξεις στο φιλλικό μου κύκλο..:):)
Την καλημέρα μου:):)
Βενιαμίν, μου φαίνεται σε έχουν πιάσει τα υπαρξιακά σου αυτόν τον καιρό. Απ’ όλα αυτά που είπες θα μπορούσα να συζητώ μαζί σου με τις ώρες. Κυριολεκτώ. Επιλεκτικά σου λέω τα εξής. Πρώτον, γιατί είσαι σίγουρη ότι θα είχες χωρίσει, αν είχες παντρευτεί από μικρή; Δεύτερον, κάποιος που έχει παιδιά δεν θεωρεί τα δικά σου προβλήματα ασήμαντα, απλώς τα παιδιά του και τα όσα προβλήματα μπορεί να δημιουργηθούν από αυτά είναι πιο σημαντικά. Όχι μόνο από τα δικά σου, αλλά κι από τα υπόλοιπα δικά του. Τρίτον, μήπως το πας λαου- λαου να μας προκύψεις...τεκνατζού;
Καλημέρα koulpa μας :)
..έτσι όπως το καταλαβαίνω δεν θα'χετε και προβλήματα να τον συντηρήσετε τον κύκλο σας :)))
..ωραία χειμωνιάτικη ημέρα.. εύχομαι να την απολαύσετε!
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα χαρούμενο αρκουδάκι-βενιαμίν, με μπαταρίες που διαρκούσαν περισσότερο από αυτές των υπολοίπων.
Μια μέρα, όμως, ξέμεινε κι αυτό από ενέργεια οπότε κίνησε για το περίπτερο για να πάρει καινούργιες.
Στο περίπτερο, όμως, είχε ουρά. Είχαν ξεμείνει πολλά εκείνη τη μέρα και συζητούσαν με τον περιπτερά το σκάνδαλο της μαζικής απώλειας ενέργειας από τα τελευταία χαρούμενα αρκουδάκια που είχαν μείνει στην γειτονιά.
Οι μπαταρίες του περιπτερά δεν έφταναν για όλους. Αναγκαστικά έπρεπε να περιμένουν τις επόμενες προμήθειες.
Τότε, ένα αρκουδάκι απ' όλα, έριξε την ιδέα: Δεν έρχεστε σπίτι μου να περιμένουμε μέχρι να έρθουν; Τουλάχιστον ας μην περιμένουμε ο καθένας μόνος του.
Κανείς δεν είπε όχι.
χαχαχα..fystiki, την καλημέρα μου!
...θα είχες δίκιο για αυτό με τα υπαρξιακά, αν υποθέσουμε ότι με άφηναν και ποτέ :)) μόνο μικρά διαλείμματα μου επιτρέπουν..
...στα ερωτήματά σου τώρα..
..είμαι σίγουρη ότι θα είχα χωρίσει αν είχα παντρευτεί μικρή, γιατί βλέπω μεγάλες αλλαγές στον εαυτό μου και ήδη δεν μπορώ να υποστηρίξω καν τις φιλικές σχέσεις δεκαετίας που έχω κάνει... ο συμβιβασμός δεν είναι το φόρτε μου, οπότε τι μένει!? είμαι ευτυχής που δεν έκανα ένα τόσο σοβαρό βήμα με την αβάσταχτη ελαφρότητα των 25-26 ετών..
... σχετικά με το θέμα των παιδιών και της ιεράρχησης των προβλημάτων.. όπως είδες έγραψα ότι με αντικειμενικά κριτήρια η οικογένεια έρχεται πάντα πρώτη... η λογική μου το βρίσκει απόλυτα σωστό... μπορεί να το κατανοώ αλλά στην πράξη δεν μπορώ να το δεχτώ διότι για μένα μεγαλύτερη σημασία έχουν τα δικά μου προβλήματα... και πιο κοντά νιώθω με όποιον/ους μπορώ να τα μοιραστώ... μάλλον ακούγεται άσχημα αλλά είναι η καθαρή αλήθεια και δεν θα ήθελα να τη θάψω για χάρη της εικόνας μου..
...τέλος, λάου-λάου!??! εεεε όχι δα!! νομίζω είναι πασιφανές :)))
@μια αντανάκλαση (καλώς ήρθατε!)
... ωραία αντανάκλαση :)) εκτός από εύστοχη, έχει να μας προτείνει και κάτι..
Εννοείται ότι για σένα τα σημαντικότερα προβλήματα είναι τα δικά σου. Αλοίμονο. Απλώς σε ρόλο δικηγόρου του διαβόλου επιχείρησα να σου εξηγήσω έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης που ίσως να μην μπορείς να αντιληφθείς. Και βέβαια προτιμώ μια αληθινή κι ειλικρινή συμπεριφορά παρά μια επιτηδευμένη και υποκριτική. Δυστυχώς (;) η έλλειψη διπλωματίας είναι κάποιες φορές και δικό μου χαρακτηριστικό
@fystiki
...η διπλωματία έχει αξία για μένα όσο υπηρετεί την αλήθεια... η έλλειψή της με φέρνει και μένα πολλές φορές σε δύσκολη θέση και ειλικρινά το παλεύω :) αλλά δεν θα βάλω το περιτύλιγμα πάνω από το περιεχόμενο..
Σήμερα έχω διάθεση να σε πειράξω. Μας είπες λοιπόν ότι διαφορά ηλικίας μεγαλύτερη των δυο- τριων ετών (προς τα πάνω προφανώς) σε πανικοβάλει. Δεν μας είπες όμως και για προς τα κάτω...
..να με πειράξεις, γιατί όχι!? :))
(..είπαμε τα υπαρξιακά.. τέλος! ώρα να ευθυμήσουμε :))
...λοιπόν, το ιδανικό target group μου (θεωρητικά) είναι γύρω στα 32... ειλικρινά με τους άντρες αυτής της ηλικίας νιώθω πολύ άνετα και επικοινωνώ μια χαρά, εκείνοι δεν ξέρω... :)))
Αστα αυτά. Μάλλον μπέρδεψες τη σειρά του 2 με το 3. 23άρηδες προτιμάς...
χαχαχαχα... εεεε όχι βρε fystiki!! είπαμε μικρότερους αλλά όχι και αμούστακα παιδιά... :))
Σορολοπάκι μου (σιροπάκι μου θυμίζεις όχι αυτό για τους άρρωστους..το άλλο για το παγωτό καϊμάκι:-)
Ας σοβαρευτώ κι εγώ ..άλλωστε δεν υπήρξα ποτέ βενιαμίν κι ίσως αυτό πληρώνω τώρα.
"Παίξε με"..ναι ναι..εγώ φωνάζω
Πάντα συμφωνώ με τις σκέψεις σου. Μ'αρέσουν γιατί είναι ξεκάθαρες. Ντόμπρες (άκου άκου λόγια δημοσιογράφος πράμα!)
Μιλάς αληθινά μέσα από την καρδιά σου. Αυτή μιλά κι εσύ πληκτρολογείς. Κι αυτό το μυαλουδάκι σου μαθητούδι μου..αστράφτει και βροντάει!!
Respect ξανά και ξανά
(Κράτα γερά μαθητούδι. Κάνει κρύο να τρέχουμε σε εκκλησιές και δημαρχεία τώρα. Άσε..το φαινόμενο του θερμοκηπίου να φέρει τις θερμοκρασίες και τις συνθήκες στα μέτρα μας:-)
diVa μου.. και που να σας πω ότι το πρώτο μου διαδικτυακό nick ήταν... συροπάκι :)))
..τα σχόλιά σας πια είναι συλλεκτικά κομμάτια :) και δεν το λέω μόνο γιατί με κολακεύουν αφάνταστα - λόγω περιεχομένου αλλά κυρίως λόγω της ποιότητας του σχολιαστή - αλλά γιατί κι εγώ με τη σειρά μου εκτιμώ την αλήθεια τους, είναι πηγαία και γι' αυτό έχουν αξία για μένα.. αντίστοιχα θα αντιδράσω και σε ένα πιθανό αρνητικό σχόλιο δεδομένου ότι έχετε κερδίσει την εμπιστοσύνη μου σιγά-σιγά...
...δεν έχω σκεφτεί ποτέ πάνω από 2-3 λεπτά τι θα γράψω... η αλήθεια σου γεμίζει τις σελίδες πιο γρήγορα και από τρεχούμενο νερό.. μετά το μόνο που εύχεσαι είναι να την ακουμπήσουν μάτια αντάξια..
Δημοσίευση σχολίου