Just a perfect day,
Drink Sangria in the park,
And then later, when it gets dark,
We go home.
Just a perfect day,
Feed animals in the zoo
Then later, a movie, too,
And then home...
…τραγουδά ο Lou Reed και κλωτσά το κουβάρι με τις σκέψεις μου που ξετυλίγεται για να μου φέρει στο μυαλό μια τέλεια μέρα, ή καλύτερα μια – σχεδόν – τέλεια μέρα, αφού πάντα υπάρχουν περιθώρια τελειοποίησης ή/και αναθεώρησης του τέλειου, όπως το γνωρίζαμε μέχρι πρόσφατα...
…κατ’ αρχήν, εννοείται ότι σε μια τέτοια μέρα δεν έχει καμία θέση η δουλειά, παρά μόνον αν είναι να εισπράξεις δεδουλευμένα (τα μάτια σου κάνουν τζακ-ποτ με δολαριάκια να στριφογυρίζουν πάνω-κάτω ενώ αστραποβολάς από φιλαργυρία), να κλείσεις συμφωνία για καμιά ενδιαφέρουσα – οικονομικά ντε – δουλειά ή ιδανικά να σου ανακοινώσουν ότι σου δίνουν άδεια μετ’ αποδοχών για τον επόμενο χρόνο ώστε να βρεις χρόνο για ομφαλοσκόπηση, που όλοι γνωρίζουμε ότι δεν είναι καθόλου επικερδής δραστηριότητα, αντιθέτως καταπίνει πόρους αμάσητα όταν γίνεται σωστά…
Oh it's such a perfect day,
I'm glad I spent it with you.
Oh such a perfect day,
You just keep me hanging on,
You just keep me hanging on.
…αφού ξεμπέρδεψες με τη δουλειά, δεν έχεις καμία δικαιολογία να ξυπνήσεις πριν τις 2… έτσι μόλις χαράξει μεσημέρι, ανακλαδίζεσαι αργά και νωχελικά και περιμένεις τον εγκέφαλο να ανάψει πράσινο για να αρχίσει η κυκλοφορία… ακολουθεί το πρελούδιο μιας τέλειας ημέρας, μηχανικές κινήσεις μεν, απόλυτα εναρμονισμένες δε με μια συνωμοτική μελωδία ευτυχίας, καθώς οι πιθανότητες να εκπληρώσεις κάθε σου καπρίτσιο σήμερα είναι σκανδαλιστικά πολλές...
…το σώμα σου αντιδρά αμέσως με ευχαρίστηση στη μυρωδιά του αχνιστού καφέ, το στομάχι σου συσπάται ανυπόμονα στη θέα της φρέσκιας σοκολατόπιτας, ενώ τα χέρια σου προετοιμάζουν ευλαβικά μικρές ρουφηξιές αρωματικού καπνού… εννοείται πως μια τέτοια μέρα, όλα τα απαραίτητα βρίσκονται σε αφθονία στο σπίτι – γάλα, καπνός/χαρτάκια, καφές, γλυκά – δεν ξυπνάς και με την τσίμπλα στο μάτι να τρέχεις σε περίπτερα και μίνι-μάρκετ για ανεφοδιασμό… αυτά συμβαίνουν μόνο τις ημέρες που γιορτάζουμε τον πολιούχο Μέρφυ – μακριά από εμάς…
Just a perfect day,
Problems all left alone,
Weekenders on our own.
It's such fun.
Just a perfect day,
You made me forget myself.
I thought I was someone else,
Someone good.
[αυτό το τραγουδάμε δις γιατί μας αρέσουν οι στίχοι…]
…έχοντας αφιερώσει τουλάχιστον μία ώρα στο πρωινό σου, αισθάνεσαι έτοιμος να συνδεθείς με το μηχάνημα υποστήριξης ζωής - τον υπολογιστή σου, τι άλλο?! - τον ανοίγεις (εάν υποθέσουμε ότι τον έκλεισες και ποτέ) και όσο καθρεφτίζεσαι στην TFT, σκέφτεσαι τις αγαπημένες σου ιστοσελίδες και αναρωτιέσαι όλο προσμονή τι καλούδια σου επιφυλάσσουν για σήμερα... ιδανικά, πέφτεις πάνω σε ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα – χωρίς καμία πρακτική αξία συνήθως και αυτό είναι που το καθιστά άκρως ενδιαφέρον μια τέτοια μέρα - που αναπτύσσεται κάπου, κάποτε, από κάποιον blogger, και πυροδοτεί μια ιδιαιτέρως ζωηρή φιλοσοφική συζήτηση… ξέρετε τώρα, από αυτές του τύπου "η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα;" που μπορεί να διαρκέσει 2-3 ώρες και να προσφέρει στο πνεύμα σου τη σουηδική που έχει ανάγκη για να κρατιέται σε φόρμα... ικανοποιημένος από το virtual socializing, απομακρύνεσαι από τον υπολογιστή σου σαν χορτασμένη τίγρης…
…είναι ήδη απόγευμα… δηλ. η ώρα της ανοιχτής γραμμής επικοινωνίας με καμιά φιλενάδα για λίγο ανώδυνο gossiping που μπορεί να παραδώσει τη σκυτάλη σε ευκαιριακό shopping ή μανικιούρ ή άλλου είδους εφήμερου beaute… ώρες που μπορεί να μην είναι δημιουργικές οι ίδιες, αλλά είναι θρεπτικότατες για τη δημιουργικότητά σου για να μην αναφέρω τη θηλυκότητά σου που είναι συνήθως ριγμένη από πλευράς ρόλου στο σενάριο της ζωής σου…
Oh it's such a perfect day,
I'm glad I spent it with you.
Oh such a perfect day,
You just keep me hanging on,
You just keep me hanging on.
…και πριν καλά-καλά στεγνώσει το βερνίκι νυχιών, ήρθε το βράδυ… η ώρα που είσαι πιο ευάλωτη, τότε που η μοναξιά από καχεκτική φιγούρα που έσερνε με το ζόρι τα πόδια της όλη μέρα, θεριεύει και μόλις που χωράτε και οι δύο στον ίδιο σπίτι… ουστ!! δεν θα μου χαλάσεις τη μέρα, σκέφτεσαι… κάτι θα βρω να σε ξορκίσω… πιάνεις την πρώτη ταινία που φτάνουν τα χέρια σου και ταΐζεις το DVD… ωραία, το μυαλό το απασχολήσαμε, τώρα πρέπει να απασχολήσεις και το στόμα σου με κάτι, κατά προτίμηση ελαφρύ… το τελευταίο μου χούι είναι ο πασατέμπος, προκειμένου να μην τρώω το βράδυ μπροστά στην τηλεόραση και χτυπήσει tilt η ζυγαριά καμιά ώρα…
…καθώς η ώρα περνά και οι τίτλοι του έργου πέφτουν νυσταγμένοι, εσύ μοιάζεις με μεταξοσκώληκα χωμένο στο κουκούλι του έτσι όπως έχεις διπλωθεί με την κουβέρτα… ο Μορφέας σε παίρνει αγκαλιά και μόλις που προλαβαίνεις να ψιθυρίσεις τους τελευταίους στίχους…
You're going to reap just what you sow,
You're going to reap just what you sow,
You're going to reap just what you sow,
You're going to reap just what you sow
Drink Sangria in the park,
And then later, when it gets dark,
We go home.
Just a perfect day,
Feed animals in the zoo
Then later, a movie, too,
And then home...
…τραγουδά ο Lou Reed και κλωτσά το κουβάρι με τις σκέψεις μου που ξετυλίγεται για να μου φέρει στο μυαλό μια τέλεια μέρα, ή καλύτερα μια – σχεδόν – τέλεια μέρα, αφού πάντα υπάρχουν περιθώρια τελειοποίησης ή/και αναθεώρησης του τέλειου, όπως το γνωρίζαμε μέχρι πρόσφατα...
…κατ’ αρχήν, εννοείται ότι σε μια τέτοια μέρα δεν έχει καμία θέση η δουλειά, παρά μόνον αν είναι να εισπράξεις δεδουλευμένα (τα μάτια σου κάνουν τζακ-ποτ με δολαριάκια να στριφογυρίζουν πάνω-κάτω ενώ αστραποβολάς από φιλαργυρία), να κλείσεις συμφωνία για καμιά ενδιαφέρουσα – οικονομικά ντε – δουλειά ή ιδανικά να σου ανακοινώσουν ότι σου δίνουν άδεια μετ’ αποδοχών για τον επόμενο χρόνο ώστε να βρεις χρόνο για ομφαλοσκόπηση, που όλοι γνωρίζουμε ότι δεν είναι καθόλου επικερδής δραστηριότητα, αντιθέτως καταπίνει πόρους αμάσητα όταν γίνεται σωστά…
Oh it's such a perfect day,
I'm glad I spent it with you.
Oh such a perfect day,
You just keep me hanging on,
You just keep me hanging on.
…αφού ξεμπέρδεψες με τη δουλειά, δεν έχεις καμία δικαιολογία να ξυπνήσεις πριν τις 2… έτσι μόλις χαράξει μεσημέρι, ανακλαδίζεσαι αργά και νωχελικά και περιμένεις τον εγκέφαλο να ανάψει πράσινο για να αρχίσει η κυκλοφορία… ακολουθεί το πρελούδιο μιας τέλειας ημέρας, μηχανικές κινήσεις μεν, απόλυτα εναρμονισμένες δε με μια συνωμοτική μελωδία ευτυχίας, καθώς οι πιθανότητες να εκπληρώσεις κάθε σου καπρίτσιο σήμερα είναι σκανδαλιστικά πολλές...
…το σώμα σου αντιδρά αμέσως με ευχαρίστηση στη μυρωδιά του αχνιστού καφέ, το στομάχι σου συσπάται ανυπόμονα στη θέα της φρέσκιας σοκολατόπιτας, ενώ τα χέρια σου προετοιμάζουν ευλαβικά μικρές ρουφηξιές αρωματικού καπνού… εννοείται πως μια τέτοια μέρα, όλα τα απαραίτητα βρίσκονται σε αφθονία στο σπίτι – γάλα, καπνός/χαρτάκια, καφές, γλυκά – δεν ξυπνάς και με την τσίμπλα στο μάτι να τρέχεις σε περίπτερα και μίνι-μάρκετ για ανεφοδιασμό… αυτά συμβαίνουν μόνο τις ημέρες που γιορτάζουμε τον πολιούχο Μέρφυ – μακριά από εμάς…
Just a perfect day,
Problems all left alone,
Weekenders on our own.
It's such fun.
Just a perfect day,
You made me forget myself.
I thought I was someone else,
Someone good.
[αυτό το τραγουδάμε δις γιατί μας αρέσουν οι στίχοι…]
…έχοντας αφιερώσει τουλάχιστον μία ώρα στο πρωινό σου, αισθάνεσαι έτοιμος να συνδεθείς με το μηχάνημα υποστήριξης ζωής - τον υπολογιστή σου, τι άλλο?! - τον ανοίγεις (εάν υποθέσουμε ότι τον έκλεισες και ποτέ) και όσο καθρεφτίζεσαι στην TFT, σκέφτεσαι τις αγαπημένες σου ιστοσελίδες και αναρωτιέσαι όλο προσμονή τι καλούδια σου επιφυλάσσουν για σήμερα... ιδανικά, πέφτεις πάνω σε ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα – χωρίς καμία πρακτική αξία συνήθως και αυτό είναι που το καθιστά άκρως ενδιαφέρον μια τέτοια μέρα - που αναπτύσσεται κάπου, κάποτε, από κάποιον blogger, και πυροδοτεί μια ιδιαιτέρως ζωηρή φιλοσοφική συζήτηση… ξέρετε τώρα, από αυτές του τύπου "η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα;" που μπορεί να διαρκέσει 2-3 ώρες και να προσφέρει στο πνεύμα σου τη σουηδική που έχει ανάγκη για να κρατιέται σε φόρμα... ικανοποιημένος από το virtual socializing, απομακρύνεσαι από τον υπολογιστή σου σαν χορτασμένη τίγρης…
…είναι ήδη απόγευμα… δηλ. η ώρα της ανοιχτής γραμμής επικοινωνίας με καμιά φιλενάδα για λίγο ανώδυνο gossiping που μπορεί να παραδώσει τη σκυτάλη σε ευκαιριακό shopping ή μανικιούρ ή άλλου είδους εφήμερου beaute… ώρες που μπορεί να μην είναι δημιουργικές οι ίδιες, αλλά είναι θρεπτικότατες για τη δημιουργικότητά σου για να μην αναφέρω τη θηλυκότητά σου που είναι συνήθως ριγμένη από πλευράς ρόλου στο σενάριο της ζωής σου…
Oh it's such a perfect day,
I'm glad I spent it with you.
Oh such a perfect day,
You just keep me hanging on,
You just keep me hanging on.
…και πριν καλά-καλά στεγνώσει το βερνίκι νυχιών, ήρθε το βράδυ… η ώρα που είσαι πιο ευάλωτη, τότε που η μοναξιά από καχεκτική φιγούρα που έσερνε με το ζόρι τα πόδια της όλη μέρα, θεριεύει και μόλις που χωράτε και οι δύο στον ίδιο σπίτι… ουστ!! δεν θα μου χαλάσεις τη μέρα, σκέφτεσαι… κάτι θα βρω να σε ξορκίσω… πιάνεις την πρώτη ταινία που φτάνουν τα χέρια σου και ταΐζεις το DVD… ωραία, το μυαλό το απασχολήσαμε, τώρα πρέπει να απασχολήσεις και το στόμα σου με κάτι, κατά προτίμηση ελαφρύ… το τελευταίο μου χούι είναι ο πασατέμπος, προκειμένου να μην τρώω το βράδυ μπροστά στην τηλεόραση και χτυπήσει tilt η ζυγαριά καμιά ώρα…
…καθώς η ώρα περνά και οι τίτλοι του έργου πέφτουν νυσταγμένοι, εσύ μοιάζεις με μεταξοσκώληκα χωμένο στο κουκούλι του έτσι όπως έχεις διπλωθεί με την κουβέρτα… ο Μορφέας σε παίρνει αγκαλιά και μόλις που προλαβαίνεις να ψιθυρίσεις τους τελευταίους στίχους…
You're going to reap just what you sow,
You're going to reap just what you sow,
You're going to reap just what you sow,
You're going to reap just what you sow
24 σχόλια:
Σε σιχαίνομαι ...
Ξεκουράσου. Πάρε δυνάμεις για το επόμενο χώσιμο. Που να έρθει ακριβώς όταν τελειώνουν τα χρήματα. Να είναι αισχρά καλοπληρωμένη, να κρατήσει λίγο, γιατι α) κάποιο κομμάτι θα το έχεις έτοιμο απο προηγούμενη δουλειά και β) το υπόλοιπο θα βρεις ένα έξυπνο τρόπο να γίνει γρήγορα και χωρίς κόπο.
Δυστυχώς αυτά συμβαίνουν όταν το βράδυ δεν μένεις στον πασατέμπο :p
Καλημέρα
If only I had the time
Perfect day? Ωραίο θέμα κι αυτό. Θα προτιμούσα να το συζητήσω παρά να το...πληκτρολογήσω. Είναι τόσα αυτά που θα μπορούσα να πω. Νομίζω ότι το ιδανικό δικό μου σκηνικό δεν θα ήταν στο σπίτι μου. Μια μέρα στη Σαντορίνη, μια μέρα στο Λονδίνο, μια μέρα στη Νέα Υόρκη, μια μέρα σ’ ένα τροπικό νησί. Εκεί να δεις Perfect days...
Παραδόξως με ηρέμησε το κείμενό σας..:):)
Κι εγώ κατ'οίκον περιορισμένος αλλά εκούσια.. ένας υιός που με καταδίοκε με πρόλαβε..:):)
Την καλημέρα μου:):)
@kakaskimos... κι εγώ σ'αγαπώ :)))
..η αλήθεια είναι ότι περιγράφεις τόσο εύστοχα την εργασιακή μου κουλτούρα, που αναρωτιέμαι μπας και είσαι συνάδερφος?! !!!
x-oyranoy μου, ο χρόνος είναι ανθρώπινη εφεύρεση και ως τέτοια μπορούμε να τον αγνοούμε που και που.. μην περιμένεις να τελειώσεις όλες τις υποχρεώσεις σου για να πεις "..τώρα έχω χρόνο, να κάνω ο,τι θέλω".. απλά επιλέγεις μια μέρα πιο χαλαρή από τις άλλες και ετσιθελικά κάνεις ότι γουστάρεις ;)
...σιγά fystiki, έπαθα jet lag :)))
...και αυτό είναι το λιγότερο που έπαθα... Σαντορίνη για ορεκτικό ε; έχω να πάω κοντά 20 χρόνια... είμαι σίγουρη ότι θα έχουν χτίσει μπανγκαλόους στο ηφαίστειο :)))
..για το Λονδίνο τα'χουμε πει.. η Ν. Υόρκη είναι άλλος καημός... πω πω κουρέλι έγινα :PPP
..καλημέρα koulpa μου :) μήπως οι συχνές επισκέψεις στο blog της diVas είναι η αιτία που σας πρόλαβε ο ιός?! :))) απ' ότι ξέρω κι εκείνη παλεύει με έναν... εύχομαι ταχεία ανάρρωση, στοπ!
..όταν λέτε παραδόξως σας ηρέμησε το κείμενο, τι εννοείτε?! συνήθως σας αναστατώνω!? χαχαχχα
xaxaxa λέτε να είναι κολλητικό;.. μπα ο δικός μου έχει άλλα χαρακτηριστικά.. δε μπορούσα να φάω..(πρώτη φορά μου συμβαίνει..) έχασα δεκα κιλά σε 2 μέρες.. το πρόβλημα δεν είναι αυτό.. είναι ότι θα γυρίσουν μάλον τάχιστα..
..χαχαχα ε όσο να είναι..:):)
..αλλά και μια just rerfect day θα έπρεπε να με αναστατώνει αν έχω μια just bad day..:):)
...να προσέξετε αγαπητέ koulpa.. αυτό με την όρεξη το κατανοώ γιατί και σε μένα είναι σημάδι ότι είμαι πραγματικά άρρωστη.. ή πολύ ευτυχισμένη :))
...χαχαχα καλό κι αυτό, που αναστατώνεστε εννοώ.. συνήθως στο τέλος μιας κακής ημέρας, προσωπικά προτιμώ κάτι που θα με ηρεμήσει/χαλαρώσει..
..xaxaxa.. δεν έχω λόγο να είμαι ευτυχισμένος..(και ίσως και γι αυτό να είμαι άρωστος..):):)
..χαχαχα.. καλό λέτε;..:):)
Εγώ πάλι θα πεθάνω από την εσωτερική μου ηρεμία και δε θα το πάρω χαμπάρι..:):)
..αγαπητέ μου koulpa, μην προκαλείτε τη μοίρα σας... η οποία μπορεί να ξεπεράσει τη φαντασία σας αν είναι να σας αποδείξει πόσο ευτυχισμένος είστε και δεν το ξέρετε :)
...μα που τη βρίσκετε τόση εσωτερική ηρεμία?! και δεν είστε και ευτυχισμένος από πάνω?! :))
χαχαχα δεν είπα ότι δεν είμαι ευτυχισμένος.. ότι δεν έχω λόγο είπα..:):) Ε το 2007 μου έφερε πολλά ποτόγνωρα κακά.. απλώς τα αποδίδω στην ηλικία και στη στατιστική..:):)
..εε αυτό είναι το καλύτερο!! ..να νιώθεις ευτυχισμένος χωρίς προφανή λόγο.. άσε που σε προστατεύει και από το να γίνεις δυστυχισμένος, σε περίπτωση που παύει να υπάρχει ο προφανής λόγος..
..είστε ορθολογιστής τελικά, ευτυχώς για σας :) αφήστε τα, χάλια το 2007, τουλάχιστον στο πρώτο μισό του...
Δυστυχώς είμαι κι εγώ ελεύθερος επαγγελματίας. Κοινώς πουτάνα της πληροφορικής. Ενίοτε μπαίνω στον πειρασμό να παντρευτώ και να είμαι πουτάνα του ενός, αλλά θυμάμαι τις εποχές που ήμουν "παντρεμένος" και μου φεύγει αμέσως.
Μετράω ώρες για να αποδράσω ...
...το θέμα είναι να είσαι από τις ακριβοπληρωμένες, γιατί το ότι θα έχεις νταβατζή είναι δεδομένο, είτε έναν είτε πολλούς...
(τς τς τς.. πάει το επίπεδο σέρνεται στο πάτωμα :PP)
...όσο πιο μακρινό είναι το υπαλληλικό καθεστώς, τόσο πιο ελκυστικό φαίνεται... αρκεί μια συνέντευξη για να θυμηθείς τα παλιά :))
Οταν κάνεις (για τα ανάλογα χρήματα πάντα) ό,τι δεν κάνουν οι άλλοι, τότε αντέχεται το νταβατζιλίκι ;-)
Το κακό με τις συνεντεύξεις δεν είναι ότι σου θυμίζουν τα παλιά, είναι ότι μερικές φορές ζητάς αισχρά λεφτά, κι απαντάνε "ναι" ...
χαχαχα.. κι άντε μετά να βρεις άλλη "αξιοπρεπή" δικαιολογία για να αρνηθείς.. επίσης, ένας πρώην εργοδότης μου τηλεφωνούσε κατά διαστήματα όταν είχε κάποια δουλειά-πρόκληση από πλευράς βαθμού δυσκολίας - αφού με τα χρήματα δεν με συγκινούσε - και τότε διαπιστώσαμε και οι δύο ότι ούτε οι προκλήσεις αυτού του είδους με ενδιαφέρουν πλέον :)))
Εμένα είναι τα μόνα που με ενδιαφέρουν ;-)
Αλλά δεν θέλουν να τα πληρώνουν. Τα δίνουν σε πιτσιρικάδες για να τη βγάλουν φτηνά, και μετά έρχονται με την ουρά στα σκέλια, και περιμένουν να το κάνω στο μισό χρόνο για τα ίδια χρήματα !!!
Ευτυχώς δεν έχω στείλει κανέναν στο νοσοκομείο (λόγω του ποσού βεβαίως βεβαίως)
...εννοείται, το φθηνό είναι δυο φορές πιο ακριβό :) αλλά να σου πω την αλήθεια προτιμώ μια δουλειά με τις συνθήκες που θέλω και σχετικά καλοπληρωμένη, παρά μια ακριβοπληρωμένη δουλειά και να μου πρίξουν το συκώτι!
Δυστυχώς καλοπληρωμένη και "καλές συνθήκες" σπάνια πάνε μαζί. Τουλάχιστον στο Ελλάντα.
Αρα διαλέγεις και παίρνεις. Με το "χτες" και καλοπληρωμένη έχεις το καλό να μπορείς τον υπόλοιπο χρόνο να γυρνάς τον κόσμο ...
Ισως δεν σου αρέσει αυτός ο συνδιασμός, γιατι δεν σου αρέσουν τα ταξίδια :p
Τώρα τόση ευτυχία..ένα γαργαλητό στην άλλη μου περσόνα το'φερε..
Σορολόπ μου, :-)
..σαν παραμύθι φάνηκε..μόνο εκείνο με την κουβέρτα και τον μεταξοσκώληκα μου φάνηκε γνώριμο:-)
Καλημέρα σορολοπάκι μας:-)
@kakaskimos... θα συμφωνήσω για το Ελλάντα.. γι' αυτό υπάρχει το Internet και το εξωτερικό ;)
ναι ρε γμτ.. σιχαίνομαι τα ταξίδια και όσους ταξιδεύουν :PPP
..και τώρα τα κεφάλια μέσα, μια και πολύ το μελετήσαμε και ήρθε νέο πακετάκι... την καλημέρα μου :)
χαχαχα diVa μου.. τόση ευτυχία ποτέ δεν κρατά πολύ ;) από σήμερα ξανασκύβουμε πάνω από το πληκτρολόγιο για να βγάλουμε το ψωμί και το παντεσπάνι μας :))
...καλημέρα σας Κυρία μου!
Δημοσίευση σχολίου