ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ
του Ντίνου Χριστιανόπουλου
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μία φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;
4 σχόλια:
Καλά, ας μην το κάνουμε να ακούγεται λες και βρίσκει κανείς εκεί έξω τον άνθρωπό του... όλες οι σχέσεις συμβιβασμοί είναι, με διάφορα ποσοστά βιωσιμότητας.
Διαγόρα
..εντάξει, ποιητής είναι ο άνθρωπος δεν μπορεί να γράψει..
Εσείς που βρήκατε τον μπελά σας
..γιατί μετά δεν θα τον διαβάζει κανείς.. χαχα
Απαράδεκτος ο Χριστιανόπουλος αλλά κι εσύ. Αντί να αφήσετε τους ανθρώπους στην ευτυχία της άγνοιας τους, τους βάζετε να σκέφτονται.
Αν, όταν είσαι ευτυχισμένος, αρχίσεις να σκέφτεσαι, το μόνο που καταφέρνεις είναι να ξεκινάς την κατηφόρα
kakaskimos
[..καλέ μου ασχημούλη.. χαχα.. κατ' αρχάς με συγχωρείς για το αργοπορείν της δημοσίευσης του σχολίου.. αλλά σατανικώς και ανεξηγήτως μάλλον έσβησα την ειδοποίηση του blogger για το σχόλιό σου κατά λάθος..]
...και μερικές αξιωματικές αλήθειες επί του θέματος..
...δεν ξέρω κανέναν που να σκέφτεται, αν δεν θέλει.. όσο κι αν επιμένουν οι άλλοι..
...η κατηφόρα είναι πάντα εκεί και σε περιμένει.. αν δεν πας μόνος σου, δεν θα έρθει να σε βρει..
...απαράδεκτος δεν είναι ο Χριστιανόπουλος.. (εγώ μπορεί).. εσύ είσαι απαράδεκτος αναγνώστης για ποίηση.. :))
Δημοσίευση σχολίου