Ημερολογιο Φαρου

Ημέρα 1η

Ποια είμαι?! Πού πάω?! (και κυρίως…) ΠΟΥ ΜΕΝΩ είπαμε?!

…κι αφού ξημέρωσε Τρίτη επιτέλους (και όχι Σαββάτο, όπως το συνήθιζε τις τελευταίες 7 ημέρες) ξεκίνησε η Εβραία για Διακοπές… φόρτωσε με την ευγενική αρωγή του παραμεσήλικα οδηγού - κι εδώ άτυχη, ρε γμτ! - τις αποσκευές της, που αριθμούσαν ακριβώς 17 τμχ …αν συνυπολογίσουμε, τη μεξικάνικη αιώρα που μάλλον ήρθε μαζί με τους κορμούς, αλλιώς δεν εξηγείται τέτοιο βάρος (να θυμηθώ να ξεχέσω το Δίκαιο Εμπόριο μια άλλη φορά), τις τσάντες θαλάσσης που μάζευα ως fashion τζάνκυ τα τελευταία 3 χρόνια από ΟΛΑ τα γυναικεία περιοδικά - φέτος ο εθισμός μου τέθηκε υπό έλεγχο επιτέλους – και κάποτε πρέπει να τις χρησιμοποιήσω αλλιώς θα πάθω κανένα υπαρξιακό τύπου… για ποιο λόγο ήρθαν όλες αυτές οι τσάντες μαζεμένες στη ζωή μου?! (έτσι και το πάρουν δε χαμπάρι οι σαγιονάρες, δεν με σώζουν ούτε 3 χρόνια ψυχανάλυσης!) …δυστυχώς, αναγκάστηκα να αφήσω πίσω δύο πίνακες ζωγραφικής που είχα αποφασίσει να πάρω μαζί μου, τρέμοντας στην ιδέα ότι μπαίνοντας στο σπίτι μπορεί να με υποδεχόταν καμιά θαλασσοδαρμένη καραβέλλα, κανένας old time classic γέρος με τσιμπούκι και τραγιάσκα… μπάι δε γουέι, να πω και την απορία μου χρόνια τώρα… ολάκερο το λιμενικό σώμα έχει ζωγραφίσει εκείνος ο Τσαρούχης (όχι πώς είναι το ζενίθ του ζωγραφικού του ταλέντου, αλλά τέσπα έκανε την κάβ… εχχμμ… τον σεβντά του τέχνη) πώς στα κομμάτια έγινε ο γέρος με το τσιμπούκι σύμβολο της ναυτικής folk art?!???? δεν έχω πάρει ακόμα τεκμηριωμένη απάντηση….. κατάφερα, ωστόσο, να πάρω ένα κιβώτιο με κάτι οξειδωμένα κηροπήγια, στυλ πολυελαίου σε άκουα μαρίν που χτύπησα σε μια δημοπρασία στο e-bay – μιλάμε για θρίαμβο (!) ήμουν η μόνη που έκανε προσφορά και κέρδισα με διαφορά στήθους, χείμαρρος η αδρεναλίνη – … και τέλος, κάτι κεριά.. όχι όσα θα ήθελα ομολογώ, αλλά όσα χώραγε το κιβωτιάκι με τα κηροπήγια ώσπου μπούχτισε …ο οδηγός στη θέα του κιβωτίου και κυρίως του περιεχομένου, προθυμοποιήθηκε να με βοηθήσει να το πάμε στον κάδο απορριμμάτων !!! …αλλά του είπα ότι θα τα πετάξω στο Πόρτο Ράφτη μια και καλή.. πού να τα κουβαλάμε τώρα μέχρι το παρακάτω στενό!!!

…αυτό που θέλω να πω μαλακά είναι ότι όσο μεγαλώνω μοιάζω όλο και περισσότερο στη μάνα μου… τη θυμάμαι πάντα στο επίκεντρο ειρωνικών σχολίων που κατέληγαν σε οικογενειακό δράμα κάθε φορά που φεύγαμε διακοπάς οικογενειακώς... τι σου είναι ρε παιδί μου, αυτά τα γονικά πρότυπα! όσο και να τα παλεύεις, θα βρούνε τρόπο τα σκασμένα να σου τη βγουν εκεί που δεν το περιμένεις και να σε κάνουν ξεφτίλα… όχι τίποτα άλλο, αλλά αν το ‘ξερα πώς ότι και να κάνω στο τέλος θα μοιάσω στη μάνα μου… δεν θα το πάλευα καθόλου εξ’ αρχής, θα φρόντιζα να τελειοποιηθώ σ’ αυτό!

…και μετά την ψυχαναλυτική μου σφήνα, συνεχίζω… μην σας φάει και η αγωνία...

…μπήκα στο αμάξι, σταυροκοπηθήκαμε – κοτζάμ Αττική Οδό είχαμε να διανύσουμε - και ξεκινήσαμε όλο χαρά.. εγώ :P για τις Διακοπές..

…φτάνοντας στον προορισμό μου κι αφού ξεφόρτωσε το κάργκο τα 17 τμχ μαζί και το καλύτερο όλων… c’ est moi …προσπαθούσα – χαλαρά στην αρχή, κι αφού δεν έβλεπα φως στο τούνελ του μυαλού μου, με τα πρώτα συμπτώματα πανικού – να θυμηθώ ΠΟΙΟ στο καλό είναι το σπίτι που είχα νοικιάσει… μα το μαμημένο να μην μου θυμίζει Τ Ι Π Ο Τ Α!... όλα ίδια ήταν!… ή μήπως δεν ήταν?! ρε μπας και μ΄έφερε στο Πόρτο Χέλι αντί για το Πόρτο Ράφτη?! αφού άρχισε να νυχτώνει κι άκρη δεν έβγαζα.. αποφάσισα να τηλεφωνήσω στον ιδιοκτήτη - ο οποίος σημειωτέον θα έφευγε για διακοπές στην Ταϋλάνδη (αφού τσέπωσε τα ενοίκια) κι αν έχω μάθει να «κόβω» καλά τους ανθρώπους πια… δεν είναι με τίποτα ο τύπος που κυκλοφορεί με ανοιχτό κινητό (αν έχει καν κινητό δηλαδή) στο Κο Σαμούι… ευτυχώς, τον πέτυχα στην Κυψέλη που μένει… και πιο ευτυχώς ακόμα (σκέφτηκα) δεν είναι τύπος που παρεξηγεί κάποιον επειδή απλά δεν θυμάται το σπίτι που νοίκιασε… με απόλυτα ειλικρινές και απολογητικό ύφος μου είπε.. «…έπρεπε να σου είχα φτιάξει χάρτη, ρε γμτ!» ……………… και μετά έσκασε στα γέλια! (στο τέλος, έδειξε τον παλιοχαρακτήρα του κι αυτός!)

…κι έτσι ακούραστα, αβάδιστα, αβίαστα… έφτασε στο τέλος της η πρώτη μέρα των Διακοπών χαρίζοντάς μου την ωραιότερη ανατολή φεγγαριού που έχω αντικρύσει τα τελευταία 7 χρόνια… χαλάλι, ρε φούστη μου, τόση αναμονή!



Ημέρα ?? (άρχισα να νιώθω τον Τομ Χανκς στο Ναυαγό…)

Βάλε μου 2 ώρες Internet…

..και κάνε με σκλάβα σου για πάντα!

…το μόνο που ακούω εδώ και ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ εβδομάδα είναι ένα ΣΥΝΕΧΕΣ φλάτσα-φλούτσα, που το βράδυ γίνεται ένα εκκωφαντικό ΣΠΛΑΑΑΑΑΑΤΣ μπροστά στο σπίτι και θυμίζει φουρτούνα στον Ατλαντικό, σε σημείο που ένα βράδυ ξύπνησα ουρλιάζοντας Mayday, Mayday, έτοιμη να πηδήξω απ’ τη βεράντα πάνω στην αμμουδιά και να σπάσω καμιά λεκάνη τώρα στα γεράματα… περιμένω ΑΚΟΜΑ το ρούτερ για τη σύνδεση στο Internet, τηλεόραση δεν είχε στο σπίτι, ούτε ραδιόφωνο, ούτε καν ασύρματο!… εγώ φταίω που άρχισα να παίζω με τον ηλεκτρικό πίνακα και βραχυκύκλωσα το συσσωρευτή?!

…έχω αρχίσει να έχω εμφανή σημάδια στέρησης οικιακής ψυχαγωγίας... για να σπάσω την ηχητική μονοτονία - μην σπάσω το κεφάλι μου σε κανέναν ασβεστωμένο τοίχο δηλαδή – κάθομαι που και που στην πίσω βεράντα του σπιτιού για να ξεκουράσω τ' αυτιά μου λίγο απ' το φλάτσα-φλούτσα με λίγο τζι-τζι-τζι-ζι.. στο σημείο που έχω φτάσει τα τζιτζίκια μου ακούγονται σαν συναυλία των Rolling Stones...

…α! έχω τηλέφωνο όμως (δυστυχώς για τους άλλους) …η μάνα μου έχει βαρεθεί να τη σηκώνω απ’ την τουαλέτα, να την κόβω πάνω στο πλύσιμο των πιάτων... ένα βράδυ την ξύπνησα κατά τις 2 γιατί ήθελα να μου πει κάτι σε παραμυθάκι να κοιμηθώ… και τα πήρε πολύ άσχημα... σκέφθηκα να της πω ότι έχω πάθει ηλίαση ή διάρροια αλλά την τελευταία φορά που το δοκίμασα... μου είπε ότι μ΄αυτά που κάνω θα την πεθάνω και το εννοούσε η καημένη… ο δε αδερφός μου χέστηκε παντελώς, εκτός αν τον πληρώνω με την ώρα λέει… σε τι οικογένεια με έριξες Θεέ μου…

…αφού με ειδοποίησαν ότι το γαμο-ρούτερ θα’ χει μια μικρή καθυστέρηση… μου’ ρθαν μαζεμένες σκοτοδίνες …όταν συνήρθα ήμουν μέσα σε ένα ταξί κι από ότι μου' πε ο οδηγός κατευθυνόμασταν στο πλησιέστερο πολυκατάστημα ηλεκτρικών ειδών! ….όρμησα μέσα αλλόφρων και όταν βγήκα κρατούσα δύο τσάντες με μια μικρή TV (τη μικρότερη που βρήκα δηλαδή), ένα ραδιο-CD player, μια φωτογραφική μηχανή και ένα χτυπητήρι για φραπέ! ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ, ΟΧΙ ΜΠΑΤΑΡΙΑΣ!! φώναζα μες τα μούτρα της πωλήτριας... θέλω να το βάλω στην πρίζα και να σβουρίζει όλο το βράδυ!

…πάλι καλά που είχε εκπτώσεις και πήρα κάτι τελευταία κομμάτια από τα ράφια γιατί αλλιώς θα ’πρεπε να αναζητήσω λίαν συντόμως εναλλακτικούς τρόπους διατροφής… κάψουλες για αστροναύτες ίσως (που θα μπορούσα να παραγγείλω όταν έρθει το ρούτερ φυσικά) και μην ακούσω τίποτα μαλακίες για ψάρεμα, φύτρες, ζωύφια και λοιπές τροφές που παρέχει απλόχερα η φύση στο Lost πάνω που πεινάσανε ΠΑΝΤΑ, γιατί θα ρισκάρω την προέγκριση…

…σας αφήνω τώρα γιατί πρέπει να ανάψω και το φάρο… μην αγκαλιαστούμε με κανένα βαπόρι νυχτιάτικα…

…φλάτσα-φλούτσα, λέμε!


Ημέρα xx

Εγκλιματίζομαι… χωρίς να εγκληματήσω ευτυχώς

…εντάξει, επιτέλους το περιβάλλον άρχισε να συντονίζεται μαζί μου χαχαχα… 15 μέρες του πήρε η προσαρμογή.. καιρός ήταν για να αρχίσω να κάνω και διακοπές.. μην ξεχνάμε ότι γι’ αυτό ήρθα.. (λέμε τώρα).. μέχρι και η θάλασσα είναι πιο καλή μαζί μου και δεν κάνει πια τόσο δυνατά φλάτσα-φλούτσα! …και για όσους σκεφτούν ότι είμαι παράξενη και αχάριστη, σας πληροφορώ ότι η καλή μου η γειτόνισσα που σήμερα έφτιαξε μια φάβα μούρλια – είναι η Μαμά Βου που βρήκα εδώ που ήρθα και το χτυπάω στη Μαμά Άλφα όταν κάνει <παράσιτα> – μου είπε το πρωί που συζητούσαμε και της παραπονιόμουν για το στερητικό σύνδρομο που πέρασα... «…σε ενοχλεί μήπως ο ήχος της θάλασσας όλη την ημέρα?! συμβαίνει σε μερικούς ανθρώπους… εμένα ας πούμε με νανουρίζει!!..» έμεινα speechless… μου’ ρθε να την κλείσω στην αγκαλιά μου για πάντα!! …αν σκεφτείς ότι άνθρωποι που με ξέρουνε και με <αγαπάνε> με είπαν αβίαστα τρελλή κουνώντας με απαξίωση τη χοντροκεφάλα τους (με τη γνωστή απολυτότητα που χαρακτηρίζει τους ξερόλες έχοντες αδιάσειστη άποψη επί παντός επιστητού) και μια άγνωστη 80χρονη γυναίκα με ένα σωρό σοβαρά προβλήματα υγείας ήταν τόσο ΔΕΚΤΙΚΗ ΣΤΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ - και ακόμα καλύτερα - IKANH να την αγαπήσει πραγματικά…………………………………………………....

…τι να πω?!

…νομίζω ότι αγάπησα πάλι.. και όχι δεν έπαιξε ρόλο η φάβα! (…το χταποδάκι ίσως :P)

Ο μονος δρομος ειναι Μαζι Σου

…η κουβέντα σερνόταν τεμπέλικα από θέμα σε θέμα, μόνο και μόνο για να μας κάνει πλάτες στο χρόνο… άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε δηλαδή… έγινε ζήτημα ζωής και θανάτου να μιλάμε περί ανέμων και υδάτων, μην τυχόν κι ακούσει ο ένας τις σκέψεις του άλλου… γιατί τότε τα πράγματα θα γίνονταν πραγματικά δύσκολα... κυρίως για όσους ήταν απόντες ευτυχώς εκείνη τη στιγμή, αλλά δυστυχώς όχι σε κείνη τη ζωή…

…κι ενώ όλα ήταν υπό έλεγχο, βαρύ και πένθιμο.. βρήκα διέξοδο στην απόλυτη εξωσωματική εμπειρία.. αφήνοντας το σώμα μου να βουλιάζει στην παλιά δερμάτινη πολυθρόνα ενώ με τη σκέψη μου εξερευνούσα ήδη τον απαγορευμένο καρπό... μια φράση του - προφανώς απάντηση σε κάτι που έλεγα – ξύπνησε την ακοή μου και το σώμα μου με ρούφηξε πίσω άρον-άρον…

"…ο μόνος δρόμος για την ανθρωπότητα πια είναι η Ηθική" είπε.. δυναμικά αλλά βελούδινα.. σαν να μου φάνηκε πώς έβλεπα μέσα από το διάφανο στήθος του μια ψυχή τυλιγμένη στα βελούδα, σαν νεογέννητο πριγκηπόπουλο..

…μετά θεώρησε μάλλον ότι η ηλίθια έκφραση στο πρόσωπό μου οφειλόταν σε εγγενή ηλιθιότητα και πρόσθεσε κάτι για τα παιδιά που πεθαίνουν από …………………(δεν θυμάμαι τι)……….. στο……………………….(δεν θυμάμαι πού)……………….αλλά εμείς επιμένουμε να…………. (δεν θυμάμαι σε τι επιμένουμε)………………………………….. παρόλα αυτά συμφώνησα…. με όλα!!

(δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή να αποδείξω πόσο χαζή μπορώ να γίνω……………… ίσως μια άλλη φορά...χαχαχαχα)

…ο μόνος δρόμος, λοιπόν, για την ανθρωπότητα είναι η Ηθική.. είπε..

...ο μόνος δρόμος για μένα είναι ΜΑΖΙ ΣΟΥ... ήθελα να πω..

…αυτοστιγμή τον ερωτεύτηκα… για δευτερόλεπτα.. ίσως για ένα λεπτό… ήταν ο πιο σύντομος έρωτας της ζωής μου… γιατί αμέσως μετά τον αγάπησα… βαθιά και απόλυτα… όπως αγαπώ συνήθως… α! και για πάντα… το κατάλαβα αμέσως... όταν άκουσα εκείνο το κλικ που κάνει η καρδιά μου όταν κάνει target lock!

…όχι ρε γμτ… πάάάάάλι κλείδωσες σε λάθος μέρος, λάθος ώρα και λάθος άνθρωπο!?!??!

….γύρευε πότε θα ξεκλειδώσεις πάλι… είσαι και αυτοτροφοδοτούμενη στον έρωτα, τρομάρα σου!

… φτάνει μια δυνατή σπίθα και μετά μπορείς να καις για χρόνια…






Υ.Γ. ...ελπίζω να σας ικανοποίησα, έστω και αργοπορημένα :)

Ωχ!... παλι Ποιηση

Η ΜΠΕΤΟΝΙΕΡΑ

Μια Μπετονιέρα αγάπησα
μια παινεμένη κόρη
κι αμέσως την παντρεύτηκα
για να μου κάνει Αγόρι

Βάλαμε μπρος τη μηχανή
ρίξαμε τα τσιμέντα
κάναμε κι ένα ευχέλαιο
κι αράξαμε στην τέντα

Και κει που πίναμε ρακές
μετά από εννέα μήνες
η μπετονιέρα γέννησε
μαζί με Γιο κι Ευθύνες

Τι να του Τάξω του Παιδιού?!

..να φάει το φαί του
..να μην λερώνει τα προικιά
..να πάει στη σχολή του
..να μην αφήνει να τον λεν μαλάκα, αν δεν είναι
..να μην βρωμίζει εκεί που τρώει και τον θερίσουν πείνες
..να μην απλώνει το κουλό στα ξένα τα κοφίνια
..γιατί θα τον καταραστώ να ζήσει μες τη γκρίνια
..στα πανηγύρια να περνά σαν καλεσμένος μόνο
..να πιεί, να φάει, να γλεντά, ν'αφήνει τον παρά του
..μα σαν τελειώνει η γιορτή, να μένει η σκιά του
..να αγαπά τα θηλυκά, όχι τις γάτες μόνο,
..Μάγκας θα γίνει από αυτές που τον κερνάνε Πόνο



Τι να του τάξω του Παιδιού!?
κι εγώ η δόλια Μάνα?!
να γίνει Άντρας θα' θελα,
να Φύγει από τη Μάνα!




Υ.Γ. ..ζητείται συνθέτης να μελοποιήσει το άνωθεν αριστούργημα (μάλλον σε ρεμπέτικο το κόβω)

παρακαλω τη βοηθεια του κοινου

Εξαφανίστηκε Σύνδεσμος για σχόλια από την περιοχή Αναρτήσεις, άγνωστη μέρα και ώρα... πιθανολογείται ότι συνέβη την τελευταία Παρασκευή και 13, ή την Ώρα της Γης που είχα την τύφλα μου, ενώ οι αντίζηλοι μπλόγκερ ανά τον πλανήτη συγχρόνισαν τις κατάρες τους να καταδικαστεί το μπλογκ μου στην αφάνεια... άμα είσαι επιτυχημένος όμως ε; :P

Παρακαλώ όποιος γνωρίζει κάτι, ας μιλήσει ελεύθερα... :) ...έχω και e-mail..

(εκτός από οικόπεδο στη Σταμάτα και ακέραιο χαρακτήρα... αμ την τσάκιση στα παντελόνια !! που τη βάζεις?!?!?!)

...δεν είμαι άξια σχολιασμού?!?!?!?!?!?!?!?!?!???!!??!

KENO

...δυσεύρετο, κυνηγημένο, απαξιωμένο
του χορηγούνε άμεσα ΟΤΙ ΝΑ'ΝΑΙ
για να αποτρέψουν την επάρατο αμηχανία
που ξερνά ανεπιθύμητες σκέψεις
και - μη χειρότερα - ανεπιθύμητες πράξεις..

..αντί να θεραπεύσεις την αμηχανία σου
τα βάζεις με το δύστυχο κενό
πριν δοκιμάσεις καν τη γεύση του
που αποφεύγεις σαν απαγορευμένο καρπό
γιατί θα σου κοστίσει τον Παράδεισο
των τεχνητών απολαύσεων..

DO YOU KNOW WHO Ι ΑΜ?

(Περήφανος χορηγός: Το ΜΕΤΑΧΑ)

....................................................................................................................................................................................

…ρωτάει ο Αλιάγας όλο νόημα, τον αρχιμαφιόζο που μουγκανίζει όλο χωρίς νόημα, στη γνωστή διαφήμιση… είναι η μόνη διαφήμιση που θυμάμαι αυτή τη στιγμή που περνάει ένα ανθρωποκεντρικό μήνυμα τέτοιας αξίας… εντάξει, για αλλού το πηγαίνανε ή μπορεί και να τους ξέφυγε… εμένα όμως όχι, και πολλών άλλων φαντάζομαι που έμαθαν - θέλανε, δεν θέλανε - ότι το καλύτερο εφόδιο σε αυτή τη ζωή είναι πρωτίστως… ΝΑ ΞΈΡΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ… είναι απίστευτο πόση ξαστεριά φέρνει αυτό στο νου.. βέβαια, επειδή έχω καταλήξει στο βιωματικό συμπέρασμα ότι μόνο ο πόνος είναι διδακτικός για τους ανθρώπους, θα στραπατσαριστείς, θα ανοίξουν ρουθούνια… θα σπάσουν αυγά που λένε… πρέπει να σπάσει το τσόφλι για να απολαύσεις τον κρόκο…μπορείς βέβαια να φας και το τσόφλι… δεν θα σου δώσει κανείς τον κρόκο με το ζόρι... το αντίθετο μπορώ να πω... πρέπει να τον κερδίσεις τον κρόκο!

…τώρα θα αναρωτιέστε τι στην ευχή πήρα και έχω ανακατέψει Αλιάγα, κρόκους αυγών και αυτογνωσία?!? τίποτα μην ανησυχείτε, είμαι απολύτως <καθαρή> και νηφάλια… απλά <ο ρους των γεγονότων> που έλεγε και η μπίμπο ανεμίζοντας το ραδιόφωνο στο Φωτόπουλο για να δικαιολογήσει το <μοιραίο>, με οδήγησε να σκεφτώ κάποια πράγματα… εεε και βέβαια, έναν πονοκέφαλο τον έχω πρέπει να ομολογήσω… αλλά είπαμε… τα αυγά…

…καθώς τσιγάριζα λοιπόν το κρεμμυδάκι για την ομελέτα.. μου΄ ρθε γκντάπα της, γκντούπα της – που λέει και ο Ραν – ένα spiritual sms, φουλ νοήματος… μάλλον μου το έστειλε ο πατερούλης που μου λείπει αρκετά μπορώ να πω τελευταία, έτσι που μ' άφησε μόνη με δυο ζαβά παιδιά να παλεύω… (άσχετο, αλλά να πω και τον πόνο μου μια στιγμούλα ε;)

…έλεγε λοιπόν το sms, «Εεεεεεεεει πειρατήήήή! Μην νομίζεις ότι επειδή ΕΜΑΘΕΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ, καθάρισες. Όοοοοοοχιιι, διότι προσεχώς θα εξεταστείς στο αν ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ!

Γιατί οι άλλοι – όπως κι εμείς – μπορεί να έχουν πέσει στην παγίδα....

ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ… εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα…

«ΔΕΙΥΣΔΗΤΙΚΟΤΗΤΑ» είναι ο τίτλος του μαθήματος (δανεικός)

….και ακολουθεί πάραυτα Case Study…

…προ ετών, είχα μια θυελλώδη σχέση με έναν παντρεμένο, αν και δεν τρώω ούτε παντρεμένους/δεσμευμένους, ούτε θυελλώδη... ήταν έτσι όμως τοποθετημένα τα πιόνια στη σκακιέρα, που έπρεπε να πάρω μια απόφαση με όσα ήξερα ως τότε και με τις προτεραιότητες που είχα…

…αφού πήρα μια χαρά λάθος απόφαση (όπως αποδείχτηκε), έπρεπε να καταλάβω το λάθος για να μην ξαναβρεθώ ποτέ σε τόσο δυσάρεστη θέση… το λάθος μου λοιπόν ήταν, η ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, και όχι η χαμηλή αυτοεκτίμηση, όπως θα έλεγε μια πρώτη, βεβιασμένη ανάγνωση… ΕΓΩ ΓΝΩΡΙΖΑ ΠΟΙΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΗΘΕΛΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ (και δεν εννοώ εκείνον, χα!), ΕΚΕΙΝΟΣ ΟΜΩΣ?! …που σαν να’ ταν άλλος κι όχι αυτός, μες τη ζωή πορεύτηκε;

(…καλά, αν υπάρχει άνθρωπος που διαβάζει ακόμα…. θα του κάνω δώρο μια τηλεόραση!)

…έτσι λοιπόν, αποδείχτηκε ότι το να ξέρω ΜΟΝΟ ποια είμαι εγώ, θα μου εξασφαλίσει επιτυχία μόνο αν ναυαγήσω ποτέ σε καμιά βραχονησίδα και ζευγαρώσω με κρι κρι… καθόλου άσχημα, αν τη βρίσκεις με κρι κρι, αλλά διατηρώ μια ελπίδα μισοπεθαμένη ότι μπορεί κάποτε να τα βρω και με τους <άλλοι> που είναι κόλαση... ο Σαρτρ το είπε, δεν το λέω εγώ… αλλά τον αγώνα «Άλλοι – Σάρτρ» θα τον παίξω 2..

…έπρεπε λοιπόν να ξέρω ΚΑΙ να <διαβάζω> καλά τους άλλους… να διαβάσω ότι ο άντρας που ερωτεύτηκα ήταν σε ένα γάμο-ναυάγιο κοντά 10 χρόνια, με την οποία γυναίκα του ήταν συμφοιτητές… δηλ. μια ζωή ουσιαστικά δεν έκανε άλλη σχέση… έκανε 2 (όχι 1, αλλά 2) παιδιά μαζί της, <αισθανόταν> πατέρας, αλλά όχι σύζυγος κι έτσι νομιμοποιούσε τις αλλεπάλληλες εξωσυζυγικές <σχέσεις> με διάφορες <εθελόντριες νοσοκόμες> και τέλος, σκέπαζε τον πόνο του με βαρύ καπνό από πούρα και άριες που ξεκουφαίνανε 3 τετράγωνα… ήταν ότι του’χε απομείνει για να του θυμίζει πώς «ἄλλα εἶναι ἐκεῖνα πού ἀγαπά, γι' ἀλλοῦ γι' ἀλλοῦ ξκίνησε»… επειδή όμως, όπως λέει και το τραγούδι παρακάτω «…δεύτερη ζωή δεν έχει» - ευτυχώς που λέω εγώ, δεν θα το άντεχα - σε αυτή τη ζωή <θυσιάζεται> για τα παιδιά του, τη γυναίκα του που θα κόψει την καρωτίδα της – αν τη βρει - με το γραβιερομάχαιρο (που λέει και η Μορέτα) σε περίπτωση που την αφήσει ζωντοχήρα, τη θεία Κικίτσα που τον έχει για πρότυπο και τον σταυρώνει κάθε φορά στο κεφαλόσκαλο, τον κυρ-Κώστα τον χασάπη που του φυλάει τις καλύτερες σπαλομπριζόλες για το κυριακάτικο Οικογενειακό τραπέζι…

...κι ένα σωρό άλλους που ευτυχώς που υπάρχουν για να του δίνουν ΑΞΙΑ…

..αφού δεν μπορεί να εξασφαλίσει για τον εαυτό του – λόγω ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ – υψηλή αυτοεκτίμηση σε υγιή θεμέλια…

…κι εκεί κάπου μου’ φυγε τρέχοντας ο έρωτας και πήγε να κρυφτεί απ’ την ντροπή του, αφού συνειδητοποίησα ότι ο άνθρωπος δεν χρειαζόταν εμένα, αλλά εντατική ψυχοθεραπεία… κι εγώ έχω πολλά ταλέντα – φτου μου να μη με βασκάνω - αλλά ψυχίατρο δεν με λες… οπότε κι έκοψα ρόδα μυρωμένα…. [τότε ήρθε το θυελλώδες που λέγαμε… ]

…και μερικά χρόνια μετά, ήρθε και το sms που λέγαμε...

…ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΕΣΕΝΑ, ΜΑΘΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ…


…ντριιιιιιιιιιινννννννννν…… επιτέλους, διάλειμμα!

SERIAL KILLER… ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΩΝ!

(αυστηρώς ακατάλληλο για ΜΑΛΑΚΕΣ)

…μιλάμε θα γράψω ιστορία στα εγκληματικά χρονικά!

…θα γίνω η πρώτη serial killer παντρεμένων!!

…αμετανόητη, αιμοδιψής και αιμοσταγής, απεχθέστατη, κτήνος, δεν θυμάμαι τι άλλο γράφουν συνήθως τα αστυνομικά δελτία να το τυπώσω σε μπλουζάκια με τη φάτσα μου και να τα μοιράσω σε Αθήνα και περίχωρα!

..ρε μαζέψτε τους πια, τους μαλάκες <οικογενειάρχες> που έχουν εξαπλωθεί σαν πανούκλα και απλώνουν τις χερούκλες τους όπου βρούνε... γιατί θα τους κλαίνε οι ρέγγες, οι γυναίκες τους – που τιμή και δόξα τις έχουνε – ανάμεσα στους εβδομαδιαίους πήδουλους που ρίχνουν μετά το γυμναστήριο, την ταβέρνα, το meeting… αααα και το τεστ κοπώσεως... άι σιχτίρ πια παλιομαλάκες!!! σας σιχάθηκε η ψυχή μου… ελεεινοί, κακομοίρηδες… που καταδέχεστε να ξεσηκώνετε το Βασιλάκη τον Καϊλα, προκειμένου να χώσετε κάπου το πουλί σας!! …και χειρότεροι όλων, είναι αυτοί οι διανοούμενοι, οι <ψαγμένοι>, που δήθεν πρεσβεύουν τα μέγιστα – να δεις λογίδρια περί Ηθικής (με τη φιλοσοφική έννοια πάντα) - κι άμα σε πιάσουν σκυφτή να δένεις τα κορδόνια σου, σου ρίχνουν άνετα κανα δυο μανίκια μεταξύ ΛαΚάντ και Επίκουρου…

…μα δεν είναι ένας, δεν είναι δύο... δηλ. έχω αγανακτήσει πια!!

…αφορμή για το ξέσπασμά μου είναι ένα τελευταίο περιστατικό που με άφησε κάγκελο… ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω! ο τύπος είναι οικογενειακός φίλος!!! αν έχεις το Θεό σου δηλαδή………………… και όταν λέμε οικογενειακός, εννοούμε ότι τον γνωρίζει η μάνα μου, ο αδερφός μου, κι ένα σωρό οικογενειακοί φίλοι! παντρεμένος πρόσφατα, κανα 3μηνο δηλαδή, γέννησε αμέσως η γυναίκα του - προφανώς γι' αυτό παντρεύτηκε και τώρα βαράει το κεφάλι του - και γαμεί φορώντας ακόμα το γαμπριάτικο σώβρακο!!!

…μα καλά, είναι δυνατόν?! τόσο σπέρμα μαζεύτηκε πια στον εγκέφαλό του?! που έχει χάσει κάθε μέτρο?! πού πας ρε Καραχάλια?! και τον είχα – και γενικά τον είχαμε – σε υπόληψη, τον εκτιμούσαμε, και είχαμε να πούμε πάντα τα καλύτερα…

…δεν ξέρω, είμαι σε κατάσταση σοκ… κι εκεί που αναρωτιόμουνα… μα καλά ΟΛΟΙ οι μαλάκες σε μένα θα τύχουν?!?!?! τι τρέχει πια με την πάρτη μου?!?! ήρθε και έλαμψε η απάντηση στο μυαλό μου… και πριν προλάβω ακόμα να το κουβεντιάσω, μου λέει η μάνα μου – όταν της διηγόμουν το περιστατικό – ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια εξήγηση!!! όχι επειδή το είπε η μάνα μου... και φίλος ή φίλη να' ταν το ίδιο θα το υπολόγιζα... αλλά η μάνα σου, όπως και να το κάνουμε ΣΕ ΞΕΡΕΙ! καλύτερα από τον καθένα… και η μητέρα είπε και ελάλησε... «μα και βέβαια, σε σένα θα προτείνει εξωσυζυγική σχέση (= θα την πέσει, που θα λέγαμε εμείς) που σε έχει καταλάβει ότι δεν είσαι γυναικούλα (= τσουλί, ξέκωλο, πουτανάκι που θα λέγαμε εμείς) και δεν θα τον εκθέσεις (= δεν θα τον κάνεις ρόμπα ξεκούμπωτη, που θα λέγαμε εμείς) !!! και φυσικά και η μάνα μου το ίδιο θα κάνει, αφού δεν συζητάει ποτέ τέτοια πράγματα! δηλ. την έχω δει να ακούει σημεία και τέρατα και να κάνει ότι δεν ξέρει τίποτα....

….κι έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα… δυστυχώς για μένα… όσο το σκεφτόμουνα τόσο λογικό το έβρισκα, δηλ. άρχισαν να εξηγούνται πολλά γεγονότα στη ζωή μου… μου την έχουν πέσει (και με την ευρύτερη έννοια) κάθε λογής λαμόγια… παντρεμένοι σε στενό κύκλο, συνάδερφοι για λαμογιές, κοκ. και όλοι αυτοί βέβαια, με ψυχολόγησαν άριστα... σου λέει, αυτή είναι Αρσακειάδα (= χαλβάς Φαρσάλων), αν δεν την ρίξουμε, τουλάχιστον δεν θα μας ξεμπροστιάσει... και το χειρότερο είναι ότι έχουν δίκιο… :((

…αλλά ξέρετε κάτι… όλοι αυτοί παίζουν ρώσικη ρουλέτα... γιατί μπορεί να είμαι <άσφαιρη> γενικά, αλλά δεν ξέρουν πότε θα τους βρει η σφαίρα... και ποιανού μυαλά θα μαζεύουν από τους τοίχους… συνεχάτε λοιπόν, να δούμε…