ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ

…ταπεινής προέλευσης η έμπνευσή μου, μόλις μια τηλεοπτική διαφήμιση και μάλιστα για αυτοκίνητο στάθηκε αφορμή για να θυμηθώ όλες αυτές τις στιγμές ευφορίας που έχω ζήσει όταν κάποιο αξιοθρήνητο κλισέ καταρρίπεται για να ξεπηδήσει στη θέση του ένα υπέροχο παράδοξο… κι ενώ ζούμε τη δικτατορία των κλισέ, να’ σου μια όμορφη, γεμάτη δύναμη εικόνα ζωής να ανατρέπει το δοξασμένο κλισέ και να με γεμίζει αισιοδοξία και ελπίδα ότι κάπου, κάπως, κάποτε και κυρίως ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ οι κατεστημένες αντιλήψεις που μας κρατάνε πίσω καταρρίπτονται…

…η έρημος δεν είναι (παντού) ξερή, τα κορίτσια δεν είναι (πάντα) αδύναμα, τα τριαντάφυλλα δεν είναι (μόνο) κόκκινα, οι διαδρομές με το αυτοκίνητο δεν είναι (απαραίτητα) μονότονες, το χειμώνα δεν κάνει (παντού) κρύο, κοκ. – στη θέση καθενός από τα παραπάνω κρυμμένα κλισέ η διαφήμιση μας προσφέρει μια ωραία, ζωντανή ανατροπή που ξαφνικά συνειδητοποιούμε όλοι μας ότι δεν μας είναι τόσο ξένη...

…πολύ μου άρεσε αυτή η διαφήμιση, γιατί είναι ο ύμνος στο παράδοξο… στο ωραίο, το δημιουργικό παράδοξο… αυτό που σου ανοίγει τα μάτια σε μια άλλη πραγματικότητα από αυτή που έχουμε συνηθίσει και πιστέψει μέχρι τα μπούνια... μια πραγματικότητα που όλα είναι δυνατά… μου θύμισε ότι καθημερινά αναζητώ αυτό το παράδοξο γύρω μου, εκεί που αναμενόμενα πια είναι τα κλισέ της καφρίλας, της ασυνειδησίας, της μιζέριας, της όποιας αντιπαθητικής συμπεριφοράς έχουμε συνηθίσει να αποδεχόμαστε ως νόμο στη ζούγκλα που ζούμε...

…κυνηγώντας λοιπόν το παράδοξο… αναζητώ κι εγώ άνθη εκεί που (λένε ότι) φυτρώνουν μόνο κάκτοι, χειμώνες που κάποιοι ζούνε σαν καλοκαίρι, ρωμαλέα και στιβαρά κορίτσια που τσακίζουν στο ξύλο τον αντίπαλό τους, πολύχρωμα τριαντάφυλλα και πάνω απ’ όλα συναρπαστικές διαδρομές εκεί που όλα προβλέπονται τελεσίδικα μονότονα…

…κυνηγώντας λοιπόν το παράδοξο… αναζητώ κι εγώ λίγη ευγένεια και καλή διάθεση στις καθημερινές συναναστροφές μου, αντί για γρυλίσματα και τρίξιμο των δοντιών… και ναι, το κλισέ είναι όποιος διεκδικεί δυναμικά να θυμίζει ταύρο σε υαλοπωλείο εν ονόματι του δίκιου του… αλλά εγώ μπορώ να θαυμάζω την ήρεμη δύναμη κι ας μην τα καταφέρει ποτέ να γίνει παντοδύναμο κλισέ?!

…αναζητώ γύρω μου αληθινούς και όχι γιαλατζί έρωτες, κρυφοκοιτάω στα ξένα δωμάτια με το ακτινολογικό μου μάτι και λέω πφφφ! όχι πια δευτεροτριτοτέταρτοι και καταϊδρωμένοι - έλεος πια μ' αυτό το γαμοκλισέ – δείξτε μου κάποιον που επέλεξε να ζήσει έναν έρωτα έτσι όπως του άξιζε (του έρωτα εννοείται) - μεγαλειώδης ή μη, δεν έχει σημασία - κάποιον που ξεβολεύτηκε χωρίς να υποτιμά τίποτα απ’ όσα είχε... αντιθέτως να τιμά τις επιλογές του, κι ας μην βγαίνουν πάντα σωστές...

…αναζητώ εντιμότητα στις συναλλαγές μου, κι ας βγάζουμε όλοι λιγότερα… εκτιμώ το <δωρεάν> κι ας μην επιτυγχάνει το σκοπό του...

…αναζητώ πρότυπα που ξαναγεννιούνται από τις στάχτες τους, ίσως γιατί εγώ καίγομαι συχνότερα απ΄όσο θα' θελα και θέλω τη δύναμή τους για να ξαναγεννηθώ κάθε φορά… ανθρώπους που έχουν συμφιλιωθεί με τις ανεπάρκειές τους και μπορούν να προχωράνε μαζί μ’αυτές, και ναι, ακόμα και να παράγουν έργο…

…εσείς κυνηγάτε το παράδοξο; κι αν ναι, ποιο είναι το δικό σας παράδοξο που σας γεμίζει αισιοδοξία κάθε φορά που το συναντάτε;