ΛΙΩΝΕΙΣ ΣΤΟ ΕΞΟΧΙΚΟ;

…Κυριακή, μεσημέρι, Ιούλιος, ζέστη του θανατά, βαρεμάρα… οι αισθήσεις δουλεύουν στο ρελαντί.. ένα δεύτερο σώμα θερμότητας με ακολουθεί παντού… η αύρα μου - που θα έλεγαν και οι ειδικοί - φωτιά… δεν βοηθάει καθόλου οποιαδήποτε δραστηριότητα… βαριέμαι να κουνηθώ… το μυαλό ταξιδεύει τεμπέλικα και ακατάστατα… αρνείται να σταματήσει οπουδήποτε για πολύ.. ίσως μόνο σε ανάλαφρες σκέψεις με μια δόση σκανταλιάς… τότε νιώθω να δροσίζομαι λίγο από μέσα προς τα έξω… παγώνουν για λίγο τα σταγονίδια του ιδρώτα που κοσμούν μόνιμα το άνω χείλος, εις μάτην του κλιματιστικού που τα καταπολεμά αθόρυβα αλλά όχι τόσο σθεναρά - το’χω σε υψηλή για την εποχή θερμοκρασία γιατί δεν το αντέχω και πολύ…

…πετάγομαι από το κρεββάτι στον καναπέ και τούμπαλιν και νιώθω πως και τα καλύμματα και τα σεντόνια βαρέθηκαν να με κουβαλάνε… ξαφνικές επιδρομές στο ψυγείο για διαλείμματα δροσιάς - δεν εννοώ πώς μπαίνω μέσα – κανένα παγωτό, καμιά κόκα λάιτ, νερό και πάλι νερό… η ιδέα της θάλασσας μου φαίνεται έτσι κι έτσι… θα βρω κανέναν ίσκιο; εξάλλου έχει πολύ ζέστη… θα μου πεις και πότε πάνε στη θάλασσα; όταν κάνει κρύο; ναι, αλλά όταν έχει πολύ ζέστη είναι πολύ κουραστικό να βρίσκεσαι έξω συνέχεια… αφήστε που μόνη μου βαριέμαι γρήγορα ακόμα και στη θάλασσα…

…και μην πιάσουμε και το θέμα μόνος, μόνη τώρα γιατί θα κόψουμε τας φλέβας μας... λες και όλα είναι φτιαγμένα για να τα κάνεις με παρέα, αλλιώς σε εκδικούνται... πολύ ύπουλο πράγμα η μοναξιά ρε παιδί μου, σε χτυπάει όταν μυριστεί ότι έχεις πεσμένες άμυνες… για παράδειγμα Κυριακή, μεσημέρι, Ιούλιο, με ζέστη του θανατά, και βαρεμάρα να σου δένει τα πόδια…

(…το’ πιασα είχα δεν είχα το θέμα της μοναξιάς, φυλαχτείτε…)

…και δεν είναι η σχέση το θέμα, δεν με απασχολούσε ποτέ τόσο το γκομενικό.. είναι που στην ηλικία μου οι φίλοι είναι αλλού οι περισσότεροι… με άλλο τρόπο ζωής, βλ. παιδιά, σκυλιά, στεγαστικά και τα συναφή, περιορισμένο παρορμητισμό και διάθεση για αυθόρμητες εκδηλώσεις…

…το μόνο που μπορεί να μου φτιάξει τη διάθεση είναι καλή παρέα... για να σας δω :)