Χαντρα στο κομπολοι του

… το νέο επιτυχημένο καθημερινό σήριαλ με θέμα τις ζωές των εργένηδων σημειώνει μεγάλη επιτυχία… λανσάρει ξανά το παλιό γνωστό κομπολόι στα χέρια των ανδρών, ενώ για τις γυναίκες προτείνει ένα νέο – όχι και τόσο - ρόλο αυτό της … χάντρας! Αφού ερμήνευσαν αριστουργηματικά μέχρι τώρα τους ρόλους, της γλάστρας, της πάπιας (κάνω), του μαϊδανού, του Κώτσου-πιάνεσαι και άλλων απαιτητικών ως προς τις υποκριτικές ικανότητες ρόλων… σειρά έχει τώρα άλλη μια μοναδική ερμηνεία… η χάντρα, φίλοι και φίλες!

Χάντρα στο κομπολόι του… είσαι χωρίς να το ξέρεις φυσικά, απλά το υποψιάζεσαι καθώς σας περιβάλλουν και άλλες “χάντρες” διαφόρων χρωμάτων, μεγεθών και προσόντων… και με τον καιρό σιγουρεύεσαι καθώς <ο γόης> ξεθάβει το κομπολόι του και ανάλογα με τα κέφια “παίζει” και με άλλη χάντρα…

Θα επιχειρήσω ένα εις βάθος ψυχολογικό προφίλ του ανδρός με το σύνδρομο του κομπολογιού… Δυστυχώς το σύνδρομο αυτό δεν ανιχνεύεται εύκολα γιατί δεν χτυπά εκεί που θα το περίμενε κανείς… που?! ξέρω κι εγώ βρε παιδιά, εγώ θα περίμενα να διαθέτει “κομπολόι” ένας άντρας με τα όλα του – στην κυριολεξία όμως – που είναι νέος (σχετική έννοια αυτή βέβαια), ωραίος (δυστυχώς εδώ υπάρχει αντικειμενικότητα), φραγκάτος-bon viveur (γιατί όχι?!), γοητευτικός (τουλάχιστον) και με ένα σωρό αντίστοιχα προσόντα που είναι αμαρτία να τα απολαμβάνει μία και μοναδική χάντρα… όχι πώς προσωπικά θα μου άρεσε ο ρόλος της χάντρας έστω κι έτσι… αλλά θα είχε έστω μια λογική εξήγηση το φαινόμενο…

Αντ’ αυτού, βλέπεις κάτι τύπους που αν ήταν αυτοκίνητα θα ήταν σε απόσυρση και έχουν το θράσος και κρατούν και κομπολόι τρομάρα τους… θα μου πείτε “είδες τι κάνει η υψηλή αυτοεκτίμηση?!”, θα σας πω “είδες τι κάνει η χαμηλή αυτοεκτίμηση (των γυναικών εννοείται)”… γιατί αυτή είναι που φτιάχνει κομπολόγια και συναφή ανδρικά αξεσουάρ… και τέλος πάντων είναι απορίας άξιο πώς κάποιος με προσόντα κάτω του μετρίου (αντικειμενικά λέμε) μπορεί να πείσει τον εαυτό του πρώτα και μετά τους άλλους ότι είναι τέτοιο κελεπούρι που αξίζει να κρέμονται στο κομπολόι του?!

Θα μου πείτε τώρα πως προσεγγίζω ζητήματα καρδιάς με την κοινή – ο Θεός να την κάνει – λογική… αλλά δεν μπορεί κάπου πρέπει να μπαίνει και η λογική στη μέση… δηλ. δεν μπορώ να δεχτώ ότι κάποιος που δεν έχει στον ήλιο μοίρα μπορεί ξαφνικά να συναγωνίζεται σε γοητεία τον Νίκο Κούρκουλο στη Λόλα!

Κι έτσι εξακολουθώ να παρατηρώ με κοινωνιολογικό ενδιαφέρον τα εν λόγω μοντέλα όποτε τα συναντάω μπας και τα αποκρυπτογραφήσω κάποια στιγμή για το καλό όλης της εργένικης κοινότητας.