[… ή αλλιώς δεν περνά η ώρα με τίποτα – περιμένω και τον Χατζηνικολάου να φλερτάρω κατά τις 8 και εν τω μεταξύ γράφω για να μην χάνομαι … ]
… αναρωτιέμαι αν το φλερτ τελικά είναι τέχνη, όπως το τύλιγμα του σαρμά ένα πράγμα, κι αν ναι … γιατί αυτή δεν διδάσκεται στους ανεπίδεκτους; πώς πάει κάποιος και μαθαίνει οδήγηση, ας πούμε; για να μην παίρνει σβάρνα αθώους συμπολίτες του!? … [συγνώμην για τον συνειρμό αλλά να ακούω και τον Πλιάτσικα στο “είναι η αγάπη ένα αμάξι με φτερά” και μου’ρθε…] γιατί το “που πας ρε Καραμήτρο” δεν βρίσκει εφαρμογή μόνο στην καυτή άσφαλτο αλλά και στην χλιαρή ερωτική ζωή μας που μισοκοιμάται… και περιμένει το φιλί της ζωής για να αφυπνιστεί…
…διάφοροι προβληματισμοί με ταλανίζουν εν τω μέσω καύσωνος…
…κατ’ αρχήν να μοιραστώ μαζί σας την στρεβλή - ενδεχομένως - αντίληψη που έχω … ότι στο φλερτ το επίκεντρο του ενδιαφέροντος είναι ο άλλος και ουχί ο εαυτός μας, έτσι δεν μπορεί να θεωρείται επιτυχημένο φλερτ όταν κατακλύζουμε τον άλλον με τα προσωπικά μας ενδιαφέροντα – πόσο μάλλον όταν αυτά είναι τόσο <ειδικά> όσο το πέταγμα αετού γωνία Σόλωνος & Σίνα… μα θα μου πείτε… άμα αυτά είναι τα ενδιαφέροντά μου?!?! πάω πάσο … άμα επιμένεις σε αυτά τα ενδιαφέροντα και θες οπωσδήποτε να συγκινούν και τον άλλον …. τότε μην κοιτάς εκεί που δεν πρέπει … ας πούμε μια νόστιμη νεαρά με τα μανικιούρ της και τα τατού της – ας επιλέξουμε ένα τυχαίο στυλ τώρα – άντε το πολύ-πολύ να ενδιαφέρεται να πετάξετε αετό τα Κούλουμα…
…αυτό που θέλω να πω είναι ότι το φλερτ είναι κατ’ αρχήν επικοινωνιακό σπορ - και σε καμία περίπτωση ομαδικό - με σκοπό να γνωριστούν δύο άνθρωποι … δεν συνιστάται επομένως με το καλησπέρα σας να αρχίσεις για την φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας του Κορνήλιου, όσο αφροδισιακή κι αν τη βρίσκεις, εκτός κι αν είσαι τόσο τυχερός που έπεσες σε φαν του είδους… επειδή όμως η τύχη είναι συνήθως fully booked και δεν μπορούμε να την μονοπωλήσουμε … ας βάλουμε κι εμείς ένα χεράκι … ας μην προσπαθήσουμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο με το αντικείμενο του πόθου μας, τόσοι και τόσοι επιστήμονες ασχολούνται με αυτά… τι θέτε τώρα; να τους φάμε το ψωμί?!
…θυμάμαι μια περίπτωση τώρα… χαχαχα - πριν κάτι χρόνια στις Σπέτσες – όταν τον γνώρισα ενθουσιάστηκα με την προσωπικότητά του … και όχι άδικα φυσικά … αλλά η καθημερινότητα σκληρή-μπετόν αρμέ… αδύνατον να συντονιστούμε ….αυτός υπερ-εγκεφαλικός – δηλαδή με συχνά επεισόδια – και μονίμως σε άλλη διάσταση που όσο μεγάλο νούμερο κι αν φοράω αδυνατώ να την καλύψω … διανοούμενος της κλίμακας Κιούμπρικ που δεν συνιστάται για παρέα αν θες να πιείς ένα καφεδάκι και να λιώσεις μετά από μια κουραστική μέρα… χωρίς υπερβάσεις, ανατάσεις, διαστάσεις και λοιπές τάσεις που σε μεγάλη δόση απαιτούν αμφεταμίνες για να ανταπεξέλθεις…. κι έτσι αντί για βαρκάδα στα νερά του έρωτα καταλήξαμε στο βυθό σαν τον Τιτανικό … καλή του ώρα :)
… γι’ αυτό κατέληξα… πάρτο αλλιώς που λένε… αφού έτσι βρίσκεις … τα σοβαρά θα μας βρούνε θέλουμε, δεν θέλουμε στην πορεία δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε… όμως το φλερτ είναι μια ειδική αποστολή που απαιτεί να οπλιστείς με φρεσκάδα, ελαφρότητα, διάθεση για παιχνίδι, χιούμορ – ερωτικό, όχι 2 έργα σεξ – για να ανθίσει το λουλούδι του έρωτα, να δυναμώσει και να αντέξει όταν θα αρχίσουν τα αστραπόβροντα…
Δευτέρα 2 Απριλίου 2007
Η τεχνη του φλερταρειν
Αναρτήθηκε από σορολόπ στις 5:11 π.μ.
Labels: ανύπαντρες και αδέσποτες, χιούμορ, megalicious
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου