Οταν ο ερωτας γλυστραει κατω απο τη χαραμαδα

… φταίει που ξέχασες να βάλεις αεροστόπ?! μπααααα μακάρι να ήταν πρακτικό το θέμα… τι εύκολα που λύνονται τα πρακτικά όμως!! με 1 ευρώ (τόσο κάνει ένα αεροστόπ θέλω να πιστεύω) έχεις καθαρίσει … το κοτσάρεις κάτω από την πόρτα και σου μένει ο έρωτας … σαν θηρίο ανήμερο μέσα στο σπίτι να ψάχνει την έξοδο κινδύνου.. χαχα

… όμως για κακή μας τύχη το ζήτημα του ολισθένοντος έρωτος δεν είναι πρακτικό γμτ… είναι από κείνα τα άλλα τα παλιοσυναισθηματικά που δεν βολεύονται τόσο εύκολα… και γιατί ολισθαίνει ένας έρωτας περικαλώ; και γίνεται παραβατικός; και σου σπάει τα @@@@@!? (ας με συγχωρήσουν στην προκειμένη περίπτωση οι άρρενες φίλοι που δανείζομαι μέρος των γεννητικών τους οργάνων…)

… μια συνήθης αιτία που δεν έχει βρει γιατριά ακόμα είναι επειδή δεν έρχεται μόνος του αλλά φέρνει και παρέα …. απαιτήσεις, προσδοκίες, υποδείξεις, συμβουλές και άλλους ανεπιθύμητους επισκέπτες… εεε που να χωρέσουμε όλοι αυτοί σε ένα τσαρδί?!?! δηλ. με το που σε καλωσορίσαμε πρέπει να φέρουμε τη ζωή μας τα πάνω-κάτω?! να πάψουμε να δουλεύουμε όπως δουλεύαμε, να ανοίξουμε το σπίτι μας να περιδιαβαίνει κόσμος, να πίνουμε κρασί αντί για κόκα-κόλα, να δούμε τα πράγματα γενικώς και ειδικώς με “άλλο” μάτι – λες και το δικό μας πάσχει από στραβισμό - και πάει λέγοντας… οι ριπές καταφθάνουν από παντού καθώς όσο πιο πολύ βολεύεται τόσο εντοπίζει σημεία βελτίωσης σε όλους τους τομείς

… και μένεις να αναρωτιέσαι ……. μα καλά… μπας και έκανε λάθος στο κουδούνι?!

... εν τέλει κύριε έρωτα… μας ζάλισες τον έρωτα..

... επί της ουσίας τώρα… σίγουρα όλοι μας έχουμε περιθώρια βελτίωσης και ανάγκη για αλλαγές, όμως αυτό είναι προσωπική υπόθεση, δεν αφορά κανέναν άλλον εκτός από εμάς, σε καμμία περίπτωση δε ένα φρέσκο έρωτα – ο οποίος ρε φούστη μου υποτίθεται ότι έρχεται γιατί έγινε εκείνο το ρημαδοκλικ και βρίσκει ο ένας τον άλλον απλά υπέροχο… n’ est pas?! – τα υπόλοιπα είναι θέμα χρόνου και διάθεσης και θα έρθουν στην ώρα τους… οπότε μπορεί και να σε καμαρώσει … αν δεν τον έχει φάει η μαρμάγκα ;)

… τι θα τον συμβούλευα κλείνοντας!? να αράξει στη γωνιά του πανευτυχής - για την ώρα – με την εύνοια της τύχης που του χάρισε μια πιθανότητα να γίνει σημαντικός και αγαπημένος σε έναν άλλον άνθρωπο και να αφήσει τις “επιδιορθώσεις” στους μάστορες που είναι και η δουλειά τους.