Τρίτη 26 Ιουνίου 2007

Οταν η τεμπελια γινεται ιδεολογια

[...αφιερωμένο στο γοητευτικό συνοδό μου ένα βράδυ, που διέγνωσε έγκαιρα ότι είμαι φορέας αυτής της ιδεολογίας, τιμώντας τον τίτλο του δόκτορ...]

... αν και υποψιάζομαι ότι λόγω του νεαρού της ηλικίας του έχει πλήρη άγνοια αυτού του ιδεολογικού ρεύματος, που άστοχα αποκάλεσε τεμπελιά ενώ στην ουσία πρόκειται για αφαίρεση – έτσι τουλάχιστον το βιώνω προσωπικά… ένιωσα λοιπόν μια γλυκιά υποχρέωση απέναντι στα αδαή νιάτα :P να συντάξω το καταστατικό μας και να παρουσιάσω σε κάθε ενδιαφερόμενο τις βασικές αρχές μας... [εντάξει, τα’ χω παίξει και από τη ζέστη είναι αλήθεια και επειδή οποιαδήποτε απόπειρα εξόδου μπορεί να αποβεί μοιραία για το ταλέντο μου.. είπα να το ρίξω στη σύνθεση...]

... κατ’ αρχήν, εάν έπρεπε να επιλέξω κάποιους ως γνήσιους εκφραστές της ιδεολογίας μας, αυτοί θα ήταν δίχως άλλο το ζεύγος Σταρόβα-Λαζόπουλου στο γνωστό σε όλους μας θεσσαλονικιώτικο μπαλκόνι με συνοδεία φραπέ... λατρεύω το Σταρόβα σαν θεό γιατί ο τύπος εκπροσωπεί την πιο cool έκδοση αρσενικού που έχω υπόψη μου - αφήνω και ένα ενδεχόμενο να μου έχουν ξεφύγει κάποια είδη – πολύ αξιόλογος μουσικός, χιουμορόπαιδο άρα ανωτάτου IQ, Χ Α ΛΛΛΛΛ Α Ρ Ο Σ, ανατρέπει κάθε κανόνα του τύπου “ουκ εν τω πολλώ το ευ” μια και διαθέτει πληθωρικότατο ευ... κρίμα είναι καπαρωμένος κι αυτός.. όχι θα τον άφηναν οι σαλλλλλλλονικιές :P

...πιστεύω τώρα να αρχίσατε να μπαίνετε στο νόημα αυτής της ιδεολογίας… βασική αρχή της οποίας είναι η παντελής έλλειψη επιτήδευσης… δεν χρειάζεται κάθε μας προσπάθεια για δημιουργία να θυμίζει υπερπαραγωγή, δεν χρειάζονται περιττές κινήσεις ή ακόμα χειρότερα σκέψεις... από αυτή την άποψη μάλιστα είναι μια πολύ προχωρημένη ιδεολογία διότι προάγει το μινιμαλισμό στη σκέψη και στην πράξη... το σημαντικό δεν χρειάζεται επιθετικό προσδιορισμό, μας βρίσκει από μόνο του αρκεί να είμαστε δεκτικοί και πρόθυμοι να ακολουθήσουμε οδούς εκτός της πεπατημένης... τι εννοώ!? θα καταλάβετε παρακάτω..

...ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι το σύγχρονο μάρκετινγκ.. διότι λειτουργεί αντίστροφα… παίρνει το τίποτα και του δίνει υπόσταση, εκπαιδεύει δυστυχώς τα μάτια και τα αυτιά μας σε λάθος μηνύματα με αποτέλεσμα μετά βίας να ξεχωρίζουμε πια το μηδέν από το άπαν, γιατί!? μα γιατί το μηδέν ντύνεται γαμπρός και από δω και μπρος μας ξεγελά… έτσι νομίζουμε, κακώς προφανώς, ότι η ποιότητα ξεπηδά μέσα από κορνίζες με τίτλους και περγαμηνές, βαθυστόχαστα νοήματα και δυσνόητους λεκτικούς γρίφους ενώ η αλήθεια είναι ότι στριμώχνεται άσχημα ανάμεσα σε όλα αυτά... δεν είναι απαραίτητο να υποφέρουμε από πονοκέφαλο έντασης 3 depon για να οξύνουμε το νου και το ένστικτό μας, δεν χρειάζεται να ξοδέψουμε την όποια φαιά ουσία μας χάρισε με μέτρο ευτυχώς ο μεγαλοδύναμος σε διανοητικές σπαζοκεφαλιές με την επίφαση της διεύρυνσης των οριζόντων μας...

...θα μου πείτε δηλαδή δεν πιστεύεις ότι τα αγαθά κόποις κτώνται, όπου αγαθά είναι ο πνευματικός πλούτος και η εξέλιξή μας ?! θα σας πω προσοχή στα αγαθά και κατ’ επέκταση στους κόποις :PPP... προφανώς, δεν πρεσβεύω ότι η ζωή μας είναι τσουλήθρα-τραμπάλα και τούμπαλιν, απλά έχω αναπτύξει αντισώματα σε ότι «προσπαθεί» να με πείσει για την αξία του και τον «κόπο» που απαιτείται για να το αποκτήσω και προτιμώ να δείχνω εμπιστοσύνη στα μάτια της ψυχής μου πια και όχι στα τσακίρικα ασιατικά μου μάτια…

[...αρκετά όμως γιατί με αυτά και με αυτά ανέβασε θερμοκρασία ο εγκέφαλός μου και θα κάψω κανένα από τα πολύτιμα εγκεφαλικά μου κύτταρα.. νομίζω έδωσα σαφές στίγμα της αφαιρετικής μου στάσης ζωής..]



Υ.Γ. ...τελικά ο έρωτας δεν είναι ο μόνος δρόμος για να γίνεις ιστορία...

Σάββατο 23 Ιουνίου 2007

Πακετο αναζητα τον παραληπτη του…

...συνήθισαν τα αυτιά μας πια να ακούνε στη λέξη «πακέτο» - μια λέξη όχημα για τους ευσεβείς πόθους μας που δοκιμάζουν πρόσωπα σαν να’ ναι ρούχα, μέχρι να βρουν τη σάρκα και τα οστά που θα ταιριάξουν στο μέγεθός τους και θα αποδειχθούν άξια να τους κουβαλούν αγόγγυστα…

...σαν φράση, αν δεν κάνω λάθος, την πρωτάκουσα στα τηλεοπτικά καλλιτεχνικά πανηγύρια, όπου κάποιοι τυχεροί είχαν το ζητούμενο πακέτο ενώ κάποιοι άλλοι «έφαγαν πακέτο» – διότι είναι λέξη με διττή έννοια… ενώ μπορεί να χαρακτηρίζει κάτι ή κάποιον που ενσαρκώνει το πολυπόθητο, μπορεί επίσης να σημαίνει μια άνευ προηγουμένου ήττα (δεν συνιστάται η χρήση της για μετρίου αναστήματος ήττες… ενέχει μια σφοδρότητα και μια απαξίωση διόλου μέτρια)..

...εδώ όμως θα μας απασχολήσει η έννοια του πακέτου ως αντικείμενο πόθου που γνωρίζει καλύτερα και από εμάς να ικανοποιεί τις επιθυμίες μας και να ενσαρκώνει τις φαντασιώσεις μας ενώ διαθέτει ερωτογενή ποιοτικά χαρακτηριστικά, τα οποία αν τύχει να γευτούμε μπορεί να χάσουμε τον ύπνο μας…

...έτσι περιφερόμαστε όλοι ως πακέτα που αναζητούν τον παραλήπτη τους, ενώ ταυτόχρονα φτάνουν στα χέρια μας πακέτα που είναι άλλοτε αδιάφορα, άλλοτε απωθητικά, άλλοτε προορίζονται για προσωρινή χρήση, άλλοτε φθάνουν κατά λάθος σε μας ενώ ανήκουν σε άλλον παραλήπτη … εεεχμμμ γκουχ γκουχ… ωστόσο τα κρατάμε παράνομα μέχρι να μας πιάσουν ή να τα ξαποστείλουμε μόνοι μας… και πάει λέγοντας… η ανταλλαγή πακέτων δεν έχει τέλος, και προδίδει μια ακόρεστη προσφορά και ζήτηση συναισθημάτων…

...όμως ήθελα να ήξερα ποιος έχει αναλάβει την αποστολή και δεν φθάνουν τα πακέτα στους σωστούς παραλήπτες παρά δημιουργεί ένα χάος ανεκπλήρωτων επιθυμιών… είμαι σίγουρη ότι αν αναλάμβανε ο Άγιος Βασίλης με την εμπειρία αιώνων που διαθέτει, το customer satisfaction θα έφτανε δυσθεώρητα ύψη… τι να κάνουμε ο ιδιωτικός τομέας θριαμβεύει παντού γιατί όχι και σε αυτή την περίπτωση; είναι καλύτερα τώρα δηλαδή που κάποιος ερασιτέχνης έχει αναλάβει τη δουλειά – προφανώς με μίζα – και κάθεται κάπου και μας κρυφοκοιτάει από μακριά, γελά με τις φάρσες που μας σκαρώνει, με τις φάτσες μας όταν αντί για το κασμιρένιο κασκόλ που ζητήσαμε, καταφθάνει το σκωροφαγωμένο κασκόλ οπαδού, και μάλιστα, της αντίπαλης ομάδας!

...άλλες φορές πάλι φτάνω να αναρωτιέμαι μήπως δεν υπάρχει το πακέτο που ζητάμε… μήπως είναι ένα όνειρο, μια τρέλλα, ένα Youkali, η χώρα που ζούνε οι επιθυμίες μας και οι ξεχασμένες έγνοιες μας… και σαν τέτοιο μας κρατά ζωντανούς.. δεν υπάρχει καλύτερο αντίδοτο για την θλίψη και την αίσθηση του κενού από τα ανεκπλήρωτα όνειρα… όπως με οδήγησε πρόσφατα να σκεφτώ μια προσωπική ιστορία που άκουσα… έτσι αντί για “πακέτο” αποφάσισα να σε ονομάσω Youkali, αγαπημένε των ονείρων μου… και από κείνη τη στιγμή δεν έπαψα να αναρωτιέμαι…

...λατρευτό μου Youkali που να βρίσκεσαι?!