Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2007

Ελάτε να παίξουμε!

Σήμερα η δασκάλα βλ. diVa μας έβαλε να παίξουμε ένα παιχνίδι για να γνωριστούμε με τα άλλα παιδάκια [... και έτσι ίσως σταματήσουμε να μαλλιοτραβιόμαστε] θα παρουσιάσουμε τα αγαπημένα μας αντικείμενα… ποιος καλύτερος τρόπος υπάρχει για να συστηθούμε!?

Έτσι για αρχή θα παρουσιάσω την εξάρτησή μου… τον καπνό μου φυσικά, στο σακουλάκι με τα εξαρτήματα καπνιστή.. στα άλλα κοριτσάκια αν ψάξεις την τσάντα τους θα βρεις τσαντάκι με καλλυντικά κατά 80%.. στη δική μου καπνό, χαρτάκια, καμιά ταμπακέρα και συναφή εργαλεία αποδόμησης της θηλυκότητας…

Επίλογος: πολλές φορές σκέφτομαι ότι χωρίς οξυγόνο ίσως και να επιζήσω… χωρίς καπνό αποκλείεται!



Στη συνέχεια, έχουμε το κρεββάτι μου!! Εκεί περνάω τουλάχιστον ένα 10ωρο ύπνου/χουζουρέματος που ως γνωστόν είναι το καλύτερο καλλυντικό και το σημαντικότερο δωρεάν… τι κρέμες ημέρας, νυκτός και τρίχες κατσαρές... κοιμήσου καλά και θα με θυμηθείς.. τύφλα να'χει το botox!



Συνεχίζουμε με τα καύσιμα της ημέρας… η απαραίτητη σοκολάτα σε διάφορες μορφές υγιεινής και μη διατροφής… αν δεν φουλάρω το ρεζερβουάρ δεν πάω πουθενά λέμε!! ... οι ευεργετικές ιδιότητες της σοκολάτας είναι γνωστές τοις πάσοι οπότε να μην σας κουράζω άλλο... κοπιάστε!



Φυσικά δεν θα μπορούσα να παραλείψω το κέντρο των επιχειρήσεών μου... εκεί που βιώνω όλες τις παρακρούσεις, τις συγκινήσεις και λοιπές συναισθηματικές διαταραχές... μετά το κρεββάτι είναι το μέρος όπου περνάω τις περισσότερες ώρες της ημέρας καλωδιωμένη… σαν την εντατική, ας πούμε (α πα πα μακριά από μας και από σας)



…και θα τελειώσω με έναν από τους ζωντανούς οργανισμούς που μοιράζομαι αυτό το σπίτι… το κυκλαμινάκι μου, έφθασε πρόσφατα και λέει να μείνει.. αν δεν το φάει η μαρμάγκα λόγω αμέλειας εκ μέρους μου…



…και κάπου εδώ τελειώνει η παρουσίαση, σας ζητούμε συγνώμην για τυχόν ίχνη ακαταστασίας που προσέξατε, αλλά γενική κάνουμε μία φορά το μήνα και όπως πολύ σωστά καταλάβατε αυτή η φορά δεν ήρθε ακόμα... :)

...και επειδή μόλις αντελήφθην ότι πρέπει να δώσεις πάσα και σε άλλους... καλώ τους x-oyranoy και kakaskimos να μας δείξουν τα "παιχνίδια" τους!

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

Φτου ξελεφτερια!

…έριξα την τελευταία ματιά για διορθώσεις που (σίγουρα) διέφυγαν της προσοχής μου, έκλεισα αρχεία, οδηγίες, εργαλεία και κάθε λογής πορτοπαράθυρο και έστειλα τα παραδοτέα όσο πιο μακριά γίνεται με τη σχετική ευχή που δίνουμε αφειδώς εμείς οι Έλληνες – μαγικό μου φαίνεται ακόμα το πώς μπορείς να στείλεις οτιδήποτε σε ψηφιακή μορφή 2.300 km μακριά σε ένα χασμουρητό, μια τζουρίτσα από το τσιγάρο σου ή τέλος πάντων σε άλλες μικρομονάδες μέτρησης του χρόνου – τι κρίμα που δεν μπορούμε ακόμα να καβαλήσουμε την ευρυζωνικότητα και να καλπάσουμε εύκολα και ανέξοδα στον προορισμό που λαχταράμε ανά πάσα στιγμή... μόνη μου ελπίδα ο διακτινισμός... μα τι κάνει αυτή η επιστημονική κοινότητα πια?!

…έμεινα να χαζεύω το πακέτο καθώς απομακρυνόταν και να ονειρεύομαι πώς θα μπορούσα να ζιπαριστώ και να επισυναφθώ σε ένα μήνυμα που θα με ταξιδέψει εντός ολίγων στιγμών πάνω στους ευρυζωνικούς χάρτες και θα με αφήσει σε μια γωνιά του Λονδίνου για μια επίσκεψη αστραπή στο Camden Town όπου θα αναπνεύσω μποεμ αέρα και θα ψωνίσω την γκαρνταρόμπα της σεζόν, μια γρήγορη γεύση από βασιλικό Λονδίνο στο Westminster και πρόχειρο finger food σε ένα από τα πολλά εστιατόρια του Soho.. και γεμάτη πολυπολιτισμικές εικόνες να επιστρέψω πάλι στη βάση μου χωμένη σαν λαθρομετανάστης στα βαγόνια της ευρυζωνικότητας...

…και αφού ενέδωσα στο ανέφικτο, άρχισα να επανέρχομαι σταδιακά στην πραγματικότητα που έσκαγε μύτη στις χαραμάδες του μυαλού μου... ελεύθερος χρόνος, ύπνος κατά βούληση, γράψιμο, χάζεμα, τα λουλούδια μου, ο μικρόκοσμός μου άρχισε να χοροπηδάει ατάκτως στο μυαλό μου… και η πρώτη αίσθηση ευφορίας τύλιξε σαν φλόγα την καρδιά μου... άκουγα την αρμαθιά με τα κλειδιά του δεσμοφύλακα να κουδουνίζουν όλο και πιο δυνατά καθώς πλησίαζε το κατώφλι της ελευθερίας μου… σαν κατάδικος που εξέτησε την ποινή του και είναι έτοιμος για το ραντεβού με τη ζωή του έξω από τα κάγκελα...

…θα σκεφτεί κανείς - έτσι όπως τα γράφω - ότι έχω κακή σχέση με τη δουλειά μου και θα έχει εν μέρει δίκιο… έχω κακή σχέση με οποιαδήποτε δουλειά για τον απλούστατο λόγο ότι γίνεται εις βάρος του ελεύθερου χρόνου μου... χαχα.. έχω ξανατοποθετηθεί πάνω στο θέμα στο παρελθόν... αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα μας πλήρωναν για να την κάνουμε... η αλήθεια είναι ότι η αγαπητή diVa το έθεσε ά ρ ι σ τ α σε απάντηση σχολίου στο πρόσφατο ποστ «Ομολογώ εις άφεση αμαρτιών» (http://www.e-diva.eu/2007/10/blog-post_09.html)

«Δυστυχώς η επιθυμία για Γνώση όμως λειτουργεί με τον χρόνο όπως ο έρωτας με τον γάμο. Η καθοδηγούμενη μάθηση εντός χρονικών ορίων σκοτώνει την επιθυμία».

…εεε εγώ θα το πάω ένα βήμα παραπέρα… και στη θέση της γνώσης βάζουμε τη δουλειά και αντί της καθοδηγούμενης μάθησης έχουμε τις απαράβατες προθεσμίες και την εφιαλτική καταγραφή της παραγωγικότητας… σαν τα νούμερα της ΑGB ένα πράγμα... πώς να είσαι δημιουργικός υπό τέτοια πίεση!? και άντε πες ότι είσαι... για πόσο?!

Idle Mode: On, για πόσο δεν ξέρω…

Υ.Γ. ..μου έλειψες πολύ μικροχαϊδεμένο μου blog καθώς και η συναναστροφή με τους απανταχού bloggers..