Το φαντασμα του καλοκαιριου

…κυκλοφορεί ακόμα εκεί έξω και σπάει πλάκα μαζί σου… βγήκα μεσάνυχτα παρά για τον απογευματινό μου περίπατο και για να λέμε την πάσα αλήθεια, για ένα πακέτο καπνού που είναι εκ των ουκ άνευ σε μια μακριά, ανοιξιάτικη νύχτα όπως η αποψινή… καθώς έσκασα μύτη στο δρόμο με χειμερινό εξοπλισμό – όταν έπεσα για ύπνο τα ξημερώματα ήταν ακόμα φθινόπωρο κι εγώ είχα μια μόνιμη ίωση - χίμηξαν κατά πάνω μου οι μυρωδιές της νύχτας ανακατεμένες με την υγρασία, την πρασινάδα, τα δέντρα και όλα αυτά που φτιάχνουν το τέλειο, ανοιξιάτικο χαρμάνι… η δε θερμοκρασία?! δεν υπάρχει καλύτερη για μακροβούτια… οι στάλες του ιδρώτα άρχισαν να φτιάχνουν φωτοστέφανο στο μέτωπό μου κι εγώ ασυναίσθητα έκανα αέρα με το χέρι μου…

…οκ, κοιμήθηκα αρκετές ώρες – τις περισσότερες της σημερινής ημέρας - αλλά όχι τόσες που να πηδήξω το χειμώνα – οι εποχιακοί μου αισθητήρες άρχιζαν να τα παίζουν… δεν πέρασε ούτε μισό λεπτό βεβαιότητας για το είδος της εποχής που διανύουμε… δεν είμαι σίγουρη καν εάν έχω ίωση πια… είτε ξύπνησα σε ένα παράλληλο σύμπαν, είτε τα ονειρεύτηκα όλα αυτά...

…δεν βαριέσαι… πάντα ήθελα να ήμουν τροπικό φρούτο…


SMALL UPDATE

Ξεχάστε τις γαλότσες και κατεβάστε από το πατάρι τη σανίδα του surf!
Φύγαμε για τις ακτές του Ειρηνικού με τους Beach Boys (κάποιος θα τους θυμάται, δεν μπορεί!?)

I want to lay down on a bed of roses

...you... me... and the bloody virus infection!

...for tonight I sleep on a bed of nails

(Σ)εξουσια

…άλλο ποστ ονειρευόμουνα για τη συνέχεια και συγκεκριμένα έλεγα πώς θα γράψω για την νέα ταινία του τεράστιου Woody – αφού θα την έβλεπα εννοείται – αλλά κάτι που συνουσιαζόμουνα όλο το πρωινό με το client service τραπεζών, δημοσίου και λοιπών δαιμονίων… κάτι που εγκυμονώ δεινόσαυρο… δεν με βλέπω να πηγαίνω σινεμά απόψε… και σιγά δηλαδή μην ξεμείνω από θέμα… αφού όλη μέρα με πρόφαση τις γραφειοκρατικές δουλειές μάζευα υλικό για το blog…

…εγώ θέμα με την εξουσία γενικά δεν είχα ποτέ… ή μάλλον δεν το είπα σωστά… η εξουσία (όπως τη συναντά ο καθένας μας στις διάφορες φάσεις της ζωής του) δεν είχε ποτέ θέμα μαζί μου… φρόντισε για αυτό η φύση κατ’ αρχήν, αφού με προίκισε με χαρακτήρα χαμηλού προφίλ όσον αφορά το φαίνεσθαι, όσον αφορά το είναι .. its a whole different story… ως τέτοιος παλιοχαρακτήρας πάντα επεδίωκα να κάνω τις δουλειές μου όπως ακριβώς θέλω με τη λιγότερη δυνατή φασαρία… δεν είμαι από τους ανθρώπους που ανοίγουν μέτωπα παντού για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους… εάν προσθέσεις σε αυτό και την εγγενή (τελειο)μανία μου φτιάχνεις έναν ωραίο νευρωτικό άνθρωπο... χαχαχα.. που όμως ήταν πάντα το αγαπημένο παιδί της εξουσίας χωρίς ποτέ να προσπαθήσει ή να επιδιώξει κάτι τέτοιο.. συγκυριακά, ας πούμε... ωστόσο, μπορώ να ομολογήσω ότι τα αισθήματα δεν ήταν/είναι πάντα αμοιβαία μωρό μου…

…κυκλοφορεί μια φήμη ότι η εξουσία είναι αφροδισιακή… για ποιον όμως δεν έχω καταλήξει ακόμα… για αυτόν που την ασκεί; ή για αυτόν που την υφίσταται; προσωπικά, αν και σύμφωνα με όσα έγραψα παραπάνω θα έπρεπε να είμαι το Νο1 θύμα της «γοητείας της εξουσίας», δεν νιώθω πεταλούδες να φτερουγίζουν στο στομάχι μου όταν έρχομαι τετ-α-τετ με εκπροσώπους της... κάθε άλλο… εδώ αμφισβητώ τον εαυτό μου 24 x 7 (και τις αργίες) που ξέρω τις προθέσεις μου και τα κίνητρά μου… δεν θα αμφισβητήσω τον καρεκλοκένταυρο απέναντι που δεν ξέρω τίποτα γι' αυτόν?! ή ακόμα χειρότερα όταν ΞΕΡΩ! και η αμφισβήτηση δεν ήταν ποτέ καλό αφροδισιακό… εικάζω ότι πρόκειται για φήμη-δράκο…

…για το τέλος όμως σας άφησα το καλύτερο…

…σήμερα ήρθα αντιμέτωπη με μια ευχάριστη έκπληξη… είδα αυτό που λένε το «ανθρώπινο πρόσωπο» της εξουσίας να δουλεύει στο ΤΤ (Ταχ. Ταμιευτήριο)… δεν ξέρω αν παίζει ρόλο που το προσωπικό ήταν ως επί το πλείστον γυναίκες, αλλά έπρεπε να δείτε εξυπηρέτηση στους ηλικιωμένους που ήταν το 90% των πελατών! …μάλλον το ΤΤ συγκεντρώνει τους περισσότερους συνταξιούχους… έμεινα άφωνη... ευγένεια, κατανόηση έως και τρυφερότητα θα μπορούσα να πω… έτσι μου ΄ρθε να φωνάξω τα κανάλια… να δούμε επιτέλους και τίποτα καλό σε αυτές τις ειδήσεις, μια πραγματικά αισιόδοξη εικόνα αυτής της χώρας που η φήμη της είναι λίγο καλύτερη από εκδιδομένης γυναικός…

Μηπως ως θεατροφιλοι… να συνδικαλιστουμε?!

…ρωτάει η Ιλειάνα Δημάδη (idimadi@athinorama.gr) στο εισαγωγικό άρθρο της με τίτλο Επιδοτούμενος θεατής, στη σελίδα Θέατρο – Χορός του αθηνοράματος

…και επειδή η θεατρική σαιζόν μόλις άρχισε, βρήκα εξαιρετικά επίκαιρο και ενδιαφέρον το συγκεκριμένο άρθρο σε συνδυασμό με το σοκ που έπαθα όταν ανακάλυψα ότι τα εισιτήρια για την περίφημη Μήδεια (2) του Δ. Παπαϊωάννου ξεκινούν από 20 ευρώ (!) και σκαρφαλώνουν μέχρι τα 100 (!!!).. και βέβαια, δεν ξέρω τα 20 ευρώ πού σε τοποθετούν σε σχέση με τη σκηνή σε μια εικαστική παράσταση, χωρίς διαλόγους που το οπτικό σου πεδίο παίζει καθοριστικό ρόλο… κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν είναι μια παράσταση για το «ευρύ κοινό» αλλά έστω κι έτσι.. ποιος μου λέει ότι το άλλο, το «ειδικό κοινό», έχει την οικονομική δυνατότητα να την παρακολουθήσει; δεν θέλω να αμφισβητήσω σε καμία περίπτωση την αξία της παράστασης, απλά να υπογραμμίσω με τη σειρά μου τη σημασία που έχουν κινήσεις όπως αυτή της βρετανικής κυβέρνησης, όπως θα διαβάσετε παρακάτω…


Επιδοτούμενος θεατής

Δυόμισι εκατομμύρια λίρες: με αυτό το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό θα επιδοτήσει η βρετανική κυβέρνηση 95 θέατρα. Σκοπός της είναι τα επόμενα δύο χρόνια να διατεθούν δωρεάν στους θεατρόφιλους κάτω των 26 ετών ένα εκατομμύριο εισιτήρια. Το όριο ηλικίας επελέγη ούτως ώστε, σε συνδυασμό με τη φοιτητική κάρτα απεριορίστων διαδρομών, οι νεαροί θεατρόφιλοι να κερδίζουν μια σχεδόν εξολοκλήρου «free night out». Το συμπέρασμα; Η Αγγλία έχει παράδοση στο θέατρο -αυτό είναι γνωστό- κι επενδύει αδιάκοπα σ' αυτό. Εξίσου είναι γνωστό πως, ανεξάρτητα από τα όσα μπορούμε να καταλογίσουμε στην εξωτερική πολιτική της, διαθέτει κράτος πρόνοιας και μια πιο εύρωστη οικονομία από τη δική μας.

Τι γίνεται όμως εδώ; Υπάρχει αδιαμφισβήτητα ένα δυναμικό θεατρόφιλο κοινό - δεν εξηγείται διαφορετικά το φαινόμενο της πληθωρικής προσφοράς θεαμάτων. Το θέατρο, ως αγαθό πολυτελείας, τιμολογείται αντίστοιχα, με τα εισιτήρια να κυμαίνονται μεταξύ € 22-25 για τους ενήλικους και € 10-18 για τους νέους. Οι προσφορές, όπως εκείνες του Θεάτρου Τέχνης, και η κάρτα συνδρομής που πρόσφατα εισήγαγε το Εθνικό Θέατρο δίνουν μια ώθηση. Το «αθηνόραμα», με τη σειρά του, παρέχει συστηματικά, εδώ και αρκετά χρόνια με τις avant premieres και τα εκπτωτικά κουπόνια, ένα ισχυρό κίνητρο ώστε -αντί για ακόμη μία βραδιά με DVD- να βγούμε στο θέατρο της γειτονιάς μας.

Η ανύπαρκτη όμως δημοσιονομική πολιτική και η μείωση του εισοδήματος του μέσου πολίτη καθιστούν το κοινό ολοένα και πιο ευπαθές απέναντι στην προσφορά πνευματικών αγαθών. Τι πρέπει να γίνει; Συστηματικές πιέσεις προς τους αρμόδιους κρατικούς φορείς και ακόμη περισσότερες ιδιωτικές πρωτοβουλίες από την πλευρά των θεάτρων. Διαφορετικά, το θέατρο, υπακούοντας αργά ή γρήγορα στο νόμο της φθίνουσας οριακής χρησιμότητας, όπως θα έλεγαν οι οικονομολόγοι, θα αρχίσει να εκτιμάται ως κατώτερο αγαθό και θα αντικατασταθεί από άλλες, πιο «επείγουσες» ανάγκες του μέσου καταναλωτή.

Μήπως τελικά πρέπει ως θεατρόφιλοι... να συνδικαλιστούμε;

Πεντε ερωτησεις που καλυτερα να αποφυγεις

..αν δεν αντέχεις τις απαντήσεις :)

..προ ημερών ο koulpa με φώναξε να παίξουμε, αλλά εγώ είχα τον α’ γυναικείο ρόλο στο αλησμόνητο «Ο εφιάλτης στο δρόμο με τους πρώην» και το ξέχασα… τώρα που θέλω να ξεχάσω ότι έπαιξα σε αυτό το έργο γιατί πήγε άπατο… είμαι πρόθυμη να παίξω μέχρι και κουτσό :P

..το παιχνίδι των πέντε ερωτήσεων φαίνεται απλό και σε ξεγελά, αλίμονο… όταν αρχίσεις να σκέφτεσαι τις ερωτήσεις καταλαβαίνεις ότι την πάτησες :) διότι όταν έχεις μόνο ΜΙΑ ερώτηση για κάθε περίπτωση, είναι λίγο σαν το «κάνε μία ευχή», ανυπομονείς να έρθει και σένα η σειρά σου να πραγματοποιήσεις επιτέλους μία ευχή σου και μετά όλα όσα επιθυμούσες σου φαίνονται ξαφνικά μικρά και ασήμαντα… και δεν θες να χαραμίσεις τη μοναδική σου ευκαιρία να γίνεις λίγο περισσότερο ευτυχισμένος… έτσι και με αυτές τις ερωτήσεις... θα ήθελες να είναι οι πιο αποκαλυπτικές, οι πιο ουσιαστικές, για να μην χαραμίσεις τη μοναδική ευκαιρία σου να έρθεις λίγο πιο κοντά στην αλήθεια…

Οι κανόνες έχουν ως εξής:

Πέντε ερωτήσεις που θα έκανες...

Σε έναν φιλόσοφο
«Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη απόλαυση της ζωής;»

Σε έναν παλιό έρωτα
«Όταν με σκέφτεσαι τι νιώθεις;»

Σε ένα μέντιουμ
«Μα πώς αντέχετε να γνωρίζετε ότι θα συμβεί κάτι άσχημο;»

Σε ένα παιδί
«Αλλάζουμε ζωές για μία μέρα;»

(Τι το σκέφτεσαι ρε μπάσταρδο!? για μία ημέρα είπα!
αδύνατον να ξεγελάσεις τα σημερινά παιδιά…)

Στον καθρέφτη σου
«Μα δεν μπορείς να μου πεις ψέμματα έστω για ΜΙΑ μέρα?!»


Δεν θα καλέσω κανέναν αυτή τη φορά, γιατί αυτοί που θα ήθελα γνωρίζω ότι δεν είναι διαθέσιμοι προς το παρόν.

Ασεβεις Ποθοι, η απαντηση

…η παρούσα ανάρτηση δεν θα προέκυπτε ποτέ, εάν δεν πίστευα ότι έλαβα μια πληρωμένη απάντηση από το σύμπαν για όσα έγραψα στους Ασεβείς Πόθους πριν λίγες μέρες… και μάλιστα το σύμπαν βιάστηκε να μου στείλει την απάντηση προφανώς για να μην χρονοτριβώ σε λάθος μονοπάτια…

..την Παρασκευή το βραδάκι έκλεισα τον υπολογιστή και υποσχέθηκα να μην τον ξανανοίξω πριν τη Δευτέρα – άντε την Κυριακή το βράδυ, το νωρίτερο – η ζέστη και περισσότερο η υγρασία όλη μέρα ήταν ανυπόφορες και για μετακινήσεις ούτε λόγος… έπιασα λοιπόν στασίδι στη βεράντα όταν δρόσισε και αποφάσισα να ανοίξω το κινητό και να δοκιμάσω την τύχη μου... ποιος ξέρει αν - και τι - θα έβρισκα μετά από τόσες ημέρες που ήταν κλειστό...

…πράγματι, λοιπόν, βρήκα μήνυμα από πρώην με τον οποίο είχαμε μιλήσει τελευταία φορά στη γιορτή μου… αφού του εξηγώ ότι ζω την απόλυτη σπαρίλα και πεινάω σαν λύκος αλλά στο σπίτι δεν υπάρχει ούτε φρυγανιά, μου στέλνει ένα αφοπλιστικό μήνυμα, στο οποίο μου λέει ότι θα πάρει κινέζικο, αν θέλω κάτι άλλο εκτός από καπνό – ΧΩΡΙΣ να ζητήσω – και πριν το καταλάβω θα είναι σπίτι μου… εννοείται πώς δεν το σκέφτηκα καθόλου… οι ασεβείς πόθοι μου εισακούστηκαν με μια-δυο μέρες διαφορά… να μην τα πολυλογώ, περάσαμε ένα ΠΣ σούπερ και μετά χωρίσαμε τα τσανάκια μας… εκείνος επιχείρησε κάτι ερωτήσεις του τύπου "τι θα κάνεις αύριο, μεθαύριο, το άλλο ΣΚ, τον Αύγουστο κτλ.?!?" αλλά δεν απαντήθηκαν ποτέ.. δεξιοτεχνικά πάντα γιατί δεν προσβάλλουμε κανέναν και ειδικά όταν είναι κύριος…

…και σας ερωτώ; γιατί να είναι πρώην και να μην (ξανα)γίνει νυν?! και επειδή δεν υπάρχει περίπτωση να το βρείτε, θα σας το πω εγώ… ίσως γιατί όταν είμαστε μαζί εκτός του χαβαλέ που έχει την αξία του δεν λέω, των γαστριμαργικών εξορμήσεων που κάνουμε – ο τύπος είναι αυθεντικός γκουρμέ, όχι σαβουροφάης σαν κι εμένα – και του πολύ καλού σεξ… αααα.. η αλήθεια να λέγεται... παίρνει 9/10 στο σεξ, (το 10 είναι για το Θεό)… ίσως λοιπόν, εάν εξαιρέσεις τα παραπάνω, φταίει που νιώθω εγκεφαλικά νεκρή όταν είμαστε μαζί πάνω από 1-2 μέρες … μιλάμε για εγκεφαλικό στιμιουλάρισμα μηδέν!!! .. έτσι ρε παιδί μου να φιλοσοφήσουμε λίγο, χωρίς συγκεκριμένο θέμα με πρακτική αξία… να σ υ ζ η τ ή σ ο υ μ ε για τη ζωή, τον έρωτα, το θάνατο, την προδοσία… ξέρω κι εγώ?! τόσα πράγματα υπάρχουν… δεν το’χει με τίποτα λέμε… ίσως φταίει και το γεγονός ότι δεν έχουμε ιδιαίτερα κοινά ενδιαφέροντα π.χ. όταν ήμασταν μαζί του είχα κάνει πλύση εγκεφάλου να πάμε κανένα θέατρο… καμιά συναυλία... καμιά εναλλακτική εκδρομή (καλά το παράχεσα κι εγώ.. χαχαχα)… δεν μπορεί τα «κουλτουριάρικα», ήταν πάντα η απάντηση...

…αυτά σκεφτόμουνα αφού έμεινα μόνη και έκλεισα ξανά το κινητό... άγνωστο για πόσες μέρες πάλι... και για ασεβείς πόθους ούτε συζήτηση ξανά… αύριο πρωί-πρωί θα παραγγείλω και την καφετιέρα-home cinema που μου σύστησε ο kakaskimos και καθάρισα! :))

Ασεβεις ποθοι

…σήμερα ήμουν όλη μέρα κουρασμένη.. κάτι το χθεσινό μπούρου-μπούρου στο τηλέφωνο μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα.. κάτι το λίκνισμα (λέμε τώρα) και το head banging υπό τους ήχους του Now You're Messing With a Son of a Bitch των Nazareth - πριν το τηλεφώνημα – που μου προέκυψε αυθόρμητα χθες το βράδυ και το συνιστώ ως εξαιρετική εκτόνωση, κάτι που αύριο παραδίδω projectaki και δεν έχω την πολυτέλεια του "άστο για αργότερα"… σερνόμουνα λοιπόν όλη μέρα… κατά το απόγευμα απόλαυσα κι ένα φανταστικό γεύμα – τσιπουρίτσα λιμανίσια που την είχε πιάσει η μάνα μου πρωί-πρωί – οπότε ήρθα κι έγινα αλοιφή… μιλάμε όπου κι αν ακουμπούσα έπαιρνα το σχήμα του καθίσματος… σαν σακί ένα πράγμα… απεφάνθη λοιπόν ότι καλύτερα να πάω να την πέσω για καμιά ωρίτσα και να συνεχίσω αργότερα διότι θα ρίσκαρα την επαγγελματική μου φήμη εάν συνέχιζα να μεταφράζω εν απουσία του πνεύματός μου...

…εκεί που είχα γίνει ένα κουβάρι με τα σκεπάσματα και ζούσα ανεπανάληπτες στιγμές τεμπελιάς μου φάνηκε ότι μύρισα καφέ φίλτρου αρωματικό… τρελλάθηκα (!!)..τον ήθελα τόσο απελπισμένα που είχα αρχίσει να έχω παραισθήσεις, δεν εξηγείται διαφορετικά… και τι δεν θα έδινα, σκέφθηκα, να σηκωνόμουν και έτσι μισονυσταγμένη να βρω σερβιρισμένο αχνιστό το καφεδάκι μου και ένα γλυκάκι από δίπλα… πωωωω πωωω… αυτή κι αν ήταν ηδονή… διότι η αξία ενός τέτοιου καφέ είναι απλά ανεκτίμητη, όπως θα μας έλεγε και η διαφήμιση… αυτή η μικρή κίνηση έχει τόση φροντίδα και προσφορά μέσα της που δίνει στην καθημερινότητα που μοιράζεσαι άλλη γεύση… είμαι μια κίνηση προορισμένη να περάσει στην αιωνιότητα…

… και ας έρθουμε στα δικά μας τώρα… ελλείψει συντρόφου και μπάτλερ – που είναι ένα εξαιρετικό υποκατάστατο του συντρόφου :P – εγκατέλειψα την κλίνη μου βρίζοντας ανελέητα και σούρθηκα με τα μάτια κλειστά μέχρι την καφετιέρα, την οποία είναι θαύμα πώς δεν έσπασα με τη μανία που πάτησα το διακόπτη της... έβγαλα μια γκοφρέτα δημητριακών από το κουτί - την τελευταία ευτυχώς !!! γιατί ένας Θεός ξέρει τι θα σκεφτόντουσαν οι γείτονες για μένα έτσι και ΔΕΝ έβρισκα! – έβγαλα το γάλα, κλώτσησα την πόρτα του ψυγείου και έκατσα στην καρέκλα έτσι χαμογελαστή και καλοσυνάτη να απολαύσω τον καφέ μου.. εννοείται πως σε λίγο με πιάσανε τα γέλια με το χάλι μου...χαχαχα

…γι’ αυτό σας λέω κορίτσια… όποια ΤΟΝ έχει βρει... ας τον κρατήσει, κομμάτια να γίνει.. δεν θέλετε να καταντήσετε σαν κι εμένα.. χαχαχα .. τώρα βέβαια αν δεν σας φτιάχνει ποτέ καφέ όταν ξυπνάτε, τι να τον κάνεις!? εύχομαι τουλάχιστον να μην ξεβάφει τα ρούχα στο πλυντήριο.. :P