Αν οι χιμπατζηδες εβλεπαν σινεμα

…βάζω στοίχημα ότι το αγαπημένο τους θα ήταν το αμερικάνικο… αν πιστέψουμε την εξελικτική θεωρία που θέλει τον άνθρωπο να κατάγεται από τον πίθηκο, τότε σίγουρα σε αυτό το πρώιμο στάδιο της εξέλιξής του θα έβλεπε αμερικάνικες ταινίες δράσης… εν τω μεταξύ, ο άνθρωπος εξελίχθηκε, το αμερικάνικο σινεμά όχι...

…χειμερινό σινεμά πηγαίνω σπάνια… κατ' αρχήν βλέπω πολλές ταινίες στην τηλεόραση, έπειτα παίρνω κανένα DVD και σινεμά πηγαίνω κυρίως θερινό που είναι πραγματική απόλαυση… δεν ξέρω πώς και γιατί αλλά τις τελευταίες μέρες έπαθα ένα κλικ με την ταινία "Ζωντανός Θρύλος" - μάλλον φταίνε οι απανωτές ιώσεις που εξασθένησαν τον οργανισμό μου και κατά συνέπεια το αισθητήριό μου – η οποία ανήκει στην κατηγορία της επιστημονικής φαντασίας… με το science fiction δεν έχω και άριστες σχέσεις, ειδικά όταν στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας παρελαύνουν κάθε λογής τέρατα, αιματοχυσίες και σκηνές φρίκης... προτιμώ τις ταινίες με υπονοούμενα κυρίως... χρειάζονται και τα τέρατα, δεν λέω, αλλά απλά για να υποστηρίζουν το σενάριο και όχι το αντίθετο, δηλ. το σενάριο να υποστηρίζει τα τέρατα... ας πούμε, μια ταινία αυτού του είδους που μου άρεσε ήταν ο «Χρησμός της Πεταλούδας» - το έπαιξε και στην τηλεόραση αυτές τις μέρες – με τον Ρίτσαρντ Γκηρ… ωραία παραγωγή με το σασπένς της, την απαραίτητη φαντασία, αλλά και με πλήρεις ρόλους για να δικαιολογήσουν την παρουσία τους και οι ηθοποιοί! κρίμα να ανήκει στις φωτεινές εξαιρέσεις του αμερικάνικου κινηματογράφου...

…στο "Ζωντανό Θρύλο", κοντέψαμε να ξεράσουμε τα άντερά μας… και είναι κρίμα γιατί επιλέξαμε να δούμε την ταινία σε μια αίθουσα Village Gold Class – που επισκεφτήκαμε για πρώτη φορά – και μας χάλασε την ατμόσφαιρα, που ομολογουμένως ήταν εξαιρετική... με τα κρασάκια μας, τα μεζεδάκια μας, τις ξάπλες μας στις υπέροχες πολυθρόνες... και το Dolby να σου τρυπάει το στομάχι με τα ουρλιαχτά και τον κακό χαμό που γινόταν επί της οθόνης!!!.. μιλάμε για φρίκη... προφανώς, οι Αμερικάνοι γνωρίζουν μία και μόνη συνταγή για να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή: φ ρ ί κ η... κι έτσι, εκεί που κάθε αξιοπρεπής ταινιούλα έχει ένα σεναριακό ή σκηνοθετικό τρυκ, μια ανατροπούλα βρε παιδί μου, οι αμερικάνοι σου πετάνε κάτι αιματοβαμμένες σκηνές που συναγωνίζονται η μία την άλλη σε αηδία ή κανένα χαλασμό Κυρίου και καθάρισαν… κι αυτό το λένε σινεμά… εεε όχι, αυτό δεν είναι σινεμά ή μάλλον είναι σινεμά για χιμπατζήδες ή για το θαυμαστό κόσμο των ζώων!

… ας σταθώ όμως στο καλό κομμάτι της βραδιάς... την εμπειρία Village Gold Class… στα Village είχα να πάω από τότε που ανοίξανε... δεν μ’ αρέσει η πολυκοσμία κι έτσι τα αποφεύγω γιατί μου θυμίζουν σούπερ-μάρκετ μεσημέρι Σαββάτου… αφού αποφασίσαμε όμως να δούμε αμερικανιά, είπαμε να πάμε στο ναό της αμερικανικής (κινηματογραφικής) κουλτούρας και συγκεκριμένα στο Village στο Mall γιατί η παρέα μου μένει πολύ κοντά εκεί… και μια και είχαμε να βγούμε καιρό, έριξα την ιδέα να το πάμε ένα βήμα πιο πέρα και να δοκιμάσουμε και τις αίθουσες Gold Class…

…λοιπόν, η αισθητική, το σέρβις και η όλη ατμόσφαιρα δεν είναι καθόλου αμερικέν, αντίθετα τα βρήκα πολύ ευρωπαϊκά… ο χώρος αναμονής, ένα πολύ ωραίο lounge bar όπου μπορείς να πας κανένα μισάωρο νωρίτερα και να απολαύσεις το ποτό σου... είτε αυτό που σε κερνάνε στην είσοδο, ένα σαμπανιζέ κρασί ή χυμό, είτε ότι άλλο θες... κάνεις την παραγγελία σου, αν θες να τσιμπήσεις κάτι στη διάρκεια της ταινίας και κάποια στιγμή σε συνοδεύουν στην αίθουσα προβολής… μιλάμε για ένα σαλόνι, όχι πολύ μεγάλο, με κάτι απίστευτες πολυθρόνες τύπου Lazy Boy ανά δύο και τραπεζάκια ανάμεσα, διάσπαρτα στο χώρο αλλά με αρκετή απόσταση μεταξύ τους… μέχρι εδώ η εμπειρία κοστίζει 20 ευρώ… και ό,τι παραγγείλετε έξτρα… δεν συνιστώνται τα σουτζουκάκια μες τα εφτά σκοτάδια της αίθουσας, οπότε περιοριστείτε στο finger food ή τα πλατώ τυριών ή αλλαντικών… δεν μιλάμε βέβαια για μια συνηθισμένη έξοδο, αλλά αν θέλεις να απολαύσεις λίγη πολυτέλεια σε προσιτή τιμή μια φορά στο τόσο, είναι μια καλή ιδέα…

…μόνο σας εκλιπαρώ, επιλέξτε μια ατμοσφαιρική ταινία, και όχι τίποτα ξεκοιλιάσματα και πάει τζάμπα τόση πολυτέλεια :)