Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

Για ολα φταιει το... garcon! (δε σικουελ)

...νομίζατε ότι το ξέχασα;

...είναι δυνατόν ΕΓΩ να εγκαταλείψω ποτέ το αγαπημένο μου θέμα!? τους άντρες?!?! τς τς τς

...απλά μάζευα υλικό και περίμενα την κατάλληλη έμπνευση για να σας παρουσιάσω το περίφημο Case Study No2... τώρα που έρχεται χειμώνας - κρύο, καιρός για δύο, τρεις, πέντε, δέκα... όσους χωρά η κρεβατοκάμαρά σας και η καρδιά σας, τέλος πάντων... εγώ δεν θα μπω τροχονόμος :P - νομίζω ότι οι παρακάτω επιστημονικές απόψεις θα σας φανούν πολύτιμες...

Case Study No2 - Ο κ. Κοκοβίκος

Bang bang He shot me down,

bang bang I hit the ground,
bang bang That awful sound,
bang bang My baby shot me down


…δεν πιστεύω να θέλετε συστάσεις… βέβαια, στο πάνθεον των αθανάτων έχει περάσει μάλλον η κα Κοκοβίκου - αμέσως μετά τη σύζυγο Μπερλουσκόνι – καθώς αποδείχτηκε τέρας ψυχραιμίας και υπομονής έως ότου «έσπασε» κι αυτή, κάτω από την μπότα του δυνάστη Κοκοβίκου…

…διαχρονική περσόνα ο κ. Κοκοβίκος… ευτυχώς δεν έχει μεταλλαχθεί με την πάροδο των χρόνων κι έτσι αναγνωρίζεται ακόμα εύκολα.. αντιμετωπίζεται δε, το ίδιο δύσκολα όπως πάντα… εάν δεν θέλουμε να καταφύγουμε σε ακραία μέσα, όπως φόνο εκ προμελέτης (που τέτοια πολυτέλεια?!?) ή εν βρασμώ (το πιθανότερο) εγκλεισμό σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, μαζική εξόντωση, βιολογικό πόλεμο κτλ.

…αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

...δεν ξέρουμε ακριβώς πάνω σε ποια στροφή (της ζωής) «ντελαπάρησε» ο κ. Κοκοβίκος και ποια ζωτικά του όργανα επλήγησαν ανεπανόρθωτα – τα άνω τσάκρα του πάντως έχουν ήδη ζητήσει μεταμόσχευση - αλλά δυστυχώς γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι εκ τοτε έγινε εκούσια ένας βλοσυρός, απαισιόδοξος, δύστροπος και αυστηρός κριτής του εαυτού του και των πάντων… και αποφάσισε να μην επιτρέψει να του συμβεί πλέον άλλο «ντελαπάρισμα» at any cost… όλα θα είναι τεκμηριωμένα και εκλογικευμένα πια – τα λόγια που ξεστομίζει, οι πράξεις που επιχειρεί, τα συναισθήματα που νιώθει, οι σκέψεις που κάνει και αυτές που δεν κάνει – όλα μαζί θα πλέξουν ένα προστατευτικό – και καλά - δίχτυ γύρω του που εντελώς αναπάντεχα ένα βράδυ θα τον πνίξει στον ύπνο του…

…μέχρι να γίνει αυτό όμως… ο κ. Κοκοβίκος θα ζει ανάμεσά μας και θα παίρνει κεφάλια… στην καλύτερη περίπτωση… ψυχές… στη χειρότερη περίπτωση.. που θα συνθλίβει με το τεράστιο βάρος απαιτήσεων που κουβαλά, έστω και αν μερικές φορές δηλώνει άγνοια…

…εν τω μεταξύ, ανυποψίαστα θύματα πλησιάζουν τον κ. Κοκοβίκο που αναμφίβολα διαθέτει άλφα γοητεία - όπως όλα τα επικίνδυνα πλάσματα σε τούτο τον πλανήτη – υποκύπτοντας σε μια φαντασίωση που τον θέλει να κρύβει τεράστια – καθώς παραμένουν ανεκμετάλλευτα – αποθέματα τρυφερών συναισθημάτων κάτω από μια καρδιά-αγκινάρα… που ξεφλουδίζεις μέχρι αγανακτήσεως...

…ερώτηση κρίσεως; είναι φύσει ή θέσει «κακός» ο κ. Κοκοβίκος;

…θέσει «κακός», εκτιμώ… αλλά και πάλι δεν το σώζει… δεν μπορείς να ζητάς αποζημίωση από τον νέο ενοικιαστή για τις ζημιές που σου έκανε ο προηγούμενος… αλλιώς μην το νοικιάζεις το ρημάδι!

…σιμπλ αζ δατ, Αντωνάκη μου :)

Bang bang I shot you down,
bang bang You hit the ground,
bang bang That awful sound,
bang bang I used to shoot you down




Υ.Γ. αφιερωμένο στον …he knows who ;)

6 σχόλια:

kakaskimos είπε...

Γιατι σε πειράζει ο Κοκοβίκος? Αν θέλει ο ενοικιαστής να το νοικιάσει, ας τον μάθει, κι αν της κάνει να το νοικιάσει. Δεν της επιβάλει κανένας να το νοικιάσει το ρημάδι.

ΕΚΤΟΣ κι αν κάνουν το λάθος που κάνουν σχεδόν πάντα οι γυναίκες. Θα τον πάρουμε και θα τον αλλάξουμε.
Πρέπει να μάθετε το take it or leave it

Πάντως θα θελα να ακούσω και την άλλη άποψη. Και στη παλαιότερη ανάρτηση και σε αυτή. Γιατί δεν τους καλείς να γράψουν τη γνώμη τους?

σορολόπ είπε...

kakaskimos

...το θέμα δεν είναι αν και ποιον πειράζει ο Κοκοβίκος, βλέπεις εδώ το case study είναι ο ίδιος και όχι οι γύρω του – άσχετα που κι αυτοί θα μπορούσαν να αποτελούν θαυμάσια case studies :P αλλά προς το παρόν η επιστήμη έχει βάλει αυτόν στο μικροσκόπιο…

…για μένα η ερώτηση-κλειδί προς τον Κοκοβίκο θα ήταν εάν θέλει ή δεν θέλει να το νοικιάσει το ρημάδι του… από κει ξεκινάνε όλα…

…αν όντως θέλει να το νοικιάσει, μήπως – λέω μήπως – θα πρέπει να φροντίσει να δείχνει στους υποψήφιους ενοικιαστές τα προτερήματά του με τον ίδιο ζήλο που τους πετάει στα μούτρα τα ελαττώματά του?!? χαχα

…για να κάτσει και ο έρμος ο ενοικιαστής να τον μάθει, όπως λες…

…κι επειδή φαντάζομαι πως φτάσαμε στο σημείο που σερβίρεται η ίδια τσίχλα - take or leave it - που σημειωτέον είναι και μένα από τις αγαπημένες μου – έχω να πω.. ότι αν τα "leave it" (εκατέρωθεν έτσι;) τείνουν να ξεπεράσουν σε αριθμό τα αυτοκίνητα στην Κατεχάκη στις 8.30 το πρωί, έχουμε πρόβλημα Αντωνάκη μου.. :)

…πάντα υπό την προϋπόθεση ότι θέλουμε να το νοικιάσουμε το ρημάδι έτσι ;)




υ.γ. το θέμα είναι ανοιχτό και τα σκυλιά δεμένα που λένε :)

…οποιοσδήποτε αισθάνεται ότι τον αφορούν τα case studies ή απλά έχει κάτι να πει, είναι ελεύθερος να το κάνει… εεε τώρα, δεν μπορώ να φωνάξω τον Mr. Forester του προηγούμενου case study να μας πει τη γνώμη του όπως καταλαβαίνεις… άντε τώρα να του εξηγείς το μαγικό κόσμο της μπλογκόσφαιρας :))

kakaskimos είπε...

Οπως είδες και στην ταινία, ο Κοκοβίκος είχε γυναίκα. Και η οποία στο τέλος, παρόλα όσα είχε τραβήξει, γύρισε κοντά του.
Πως είσαι σίγουρη ότι ο Κοκοβίκος έχει την ίδια συμπεριφορά και απέναντι στις γυναίκες που του αρέσουν?

σορολόπ είπε...

...θα σε σοκάρω μάλλον :P
αλλά συμφωνώ..

..μια τέτοια συμπεριφορά εκ μέρους οποιουδήποτε - άντρα ή γυναίκας - δεν μπορεί να κρύβει αγάπη.. άλλα πράγματα ίσως.. αγάπη όμως όχι..

..όσο για τη γυναίκα του..

..μα δεν αμφισβητήθηκε ποτέ η αγάπη της γυναίκας του..

kakaskimos είπε...

Δεν με σόκαρες, γιατί δεν κατάλαβες τι είπα. Στην ταινία ο Κοκοβίκος την αγαπούσε. Αλλά νόμιζε ότι του έπεφτε λίγη. Οχι συνειδητά. Και πίστευε ότι για τους τρίτους θα φαινόταν λίγη.
Αλλά μιλάμε για κατάσταση όπου υπάρχει γυναίκα, ενώ στην ανάρτησή σου προφανώς μιλάς για την περίοδο της προσέγγισης.
Εχω δει (ελάχιστους) άντρες να φέρονται άσχημα στη σύζυγο ή στην γκόμενα. Τελευταία είδα έναν να φέρεται άσχημα και στις δυο !!. Παρότι η σύζυγος είναι φίλη μου (αυτός θα είχε "κοπεί" απο φίλος, ίσως και απο την πρώτη φορά), και την αγαπάω, λέω ότι εκείνη φταίει που τον επέλεξε. Και τώρα με δύο παιδιά δεν μπορεί να τον διώξει. Και δεν μιλάμε για Κοκοβίκο που την αγάπαγε. Μιλάμε για γαϊδούρι.
Και φυσικά δεν φταίει το γαϊδούρι αλλά η γυναίκα που τον επέλεξε.

σορολόπ είπε...

Μπορώ να καταλάβω, ως ένα βαθμό, γιατί πίστευε πώς του έπεφτε λίγη, αφού δεν είχε ούτε τη δική του μόρφωση και κυρίως την αντίστοιχη κοινωνική θέση – πράγμα βέβαια συνηθισμένο για την εποχή. Το χειρότερο απ’ όλα όμως ήταν πώς ΕΚΕΙΝΗ πίστευε κατά βάθος το ίδιο, γι' αυτό και ανεχόταν πράγματα που ουδεμία σχέση έχουν με αγάπη.

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω με τίποτα όμως είναι γιατί και στην ιδιωτική τους ζωή ο Κοκοβίκος συμπεριφερόταν τόσο άσχημα;

Αν κάποιος δεν έβλεπε το τέλος της ταινίας, πιστεύεις ότι θα κατέληγε ποτέ στο συμπέρασα ότι ο Κοκοβίκος αγαπούσε τη γυναίκα του; έστω και με όρους της εποχής εκείνης…

Ένας "δύσκολος" άνθρωπος προσεγγίζεται το ίδιο δύσκολα, όσο και συντροφεύεται.

Φυσικά, δεν αναφέρομαι στην περίπτωση που δεν του αρέσουν αυτοί που τον προσεγγίζουν. Εκεί εξασκεί το δικαίωμά του να επιλέγει και καλά κάνει.

Όσο για τη φίλη σου, δεν μπορώ να πω μετά βεβαιότητας ότι φταίει, αφού δεν ξέρω αν ο τύπος ήταν πάντα γαϊδούρι ή μεταλλάχθηκε με τα χρόνια, κυρίως λόγω της επικρατούσας άποψης ότι "τώρα με 2 παιδιά δεν μπορεί να τον διώξει" οπότε και έχει ξεσαλώσει.

Γιατί δεν μπορεί να τον διώξει; εάν δεν μπορεί να επιβιώσει μόνη της με 2 παιδιά – αν και φαντάζομαι ότι όσο γαϊδούρι και να είναι δεν θα εγκαταλείψει τα παιδιά του, άσε που για αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει και ο νόμος - το καταλαβαίνω... είναι όμως έτσι; πράγματι δεν "μπορεί" ή δεν "θέλει";