…λοιπόν, τον τελευταίο καιρό έχω όλο και πιο συχνά την αίσθηση ότι πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ιδέα από κοινωνικό φέρεσθαι... δηλ. αγνοούν τους στοιχειώδεις κανόνες της κοινωνικής συναναστροφής, οι οποίοι δεν συνιστούν καμία εξάτομη εγκυκλοπαίδεια, αλλά τις εξής τρεις βασικές αρχές:
α. Ειδοποιούμε ΠΡΙΝ πάμε στο σπίτι κάποιου
…δεν πάει ο νους σας στο γιατί?!?! γιατί πολύ απλά ο άλλος μπορεί να μην είναι διαθέσιμος όταν εμείς θέλουμε να πάμε.. μπορεί να έχει πέσει σε βαθιά περισυλλογή και να μην θέλει να βγει στα ρηχά, μπορεί να έχει φορέσει τη χλαμύδα του και να απαγγέλει Διονύσιο Σολωμό... εν ολίγοις, μπορεί να μ η ν γ ο υ σ τ ά ρ ε ι
β. Ειδοποιούμε εάν ΔΕΝ πρόκειται να πάμε κάπου [που έχουμε ήδη κανονίσει εννοείται]
…και δεν αφήνουμε τον άλλον να περιμένει εις τον αιώνα τον άπαντα ρίχνοντας πασιέντζες για να δει εάν τελικά θα εμφανιστούμε ή όχι…
γ. Ειδοποιούμε εάν πρόκειται να ΑΡΓΗΣΟΥΜΕ στο ραντεβού μας [πολύ, δηλ. πέραν του κατοχυρωμένου ακαδημαϊκού τετάρτου], ακόμα κι αν αυτό είναι στο σπίτι κάποιου
…είναι γνωστό ότι οι Έλληνες ουδέποτε υπήρξαν καλοί project managers, άσχετα που εξασκούν το επάγγελμα, διότι το management προϋποθέτει βασικές - τουλάχιστον - ικανότητες οργάνωσης… έτσι, όταν μονίμως δεν μπορείς να οργανώσεις τη δική σου ζωή σε έναν ικανοποιητικό βαθμό, μετά γκρινιάζεις ότι δεν υπάρχει οργάνωση σε αυτό το κράτος… μα καλά, ποιοι συνιστούν αυτό το κράτος?! οι εξωγήινοι και εσύ είσαι guest?!!?
…τα’ γραψε και ο Ζαμπούνης στο βιβλίο του περί σύγχρονου savoir vivre.. αλλά ποιος χέστηκε να το διαβάσει?!
…το πολύ σπαστικό σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι καταχρώμαστε το χρόνο του άλλου… δεν μπορεί να έχουμε την απαίτηση να καταναλώνουμε τις μονάδες χρόνου ενός άλλου ανθρώπου όπως γουστάρουμε εμείς… δεν είναι δικές μας… κι όπως δεν πάμε να διασκεδάσουμε με ξένα λεφτά – θέλω να πιστεύω - το ίδιο ισχύει και για το χρόνο των άλλων... ως γνωστόν, ο χρόνος είναι χρήμα και θα πρέπει να μάθουμε αν όχι να διαχειριζόμαστε σωστά το δικό μας, τουλάχιστον να μην απλώνουμε χέρι στο ξένο...
…παραθέτω και σχετικό case study..
..εχθές, μου τηλεφωνεί η Α., από τις γνωστές παιδικές φίλες που έχω αναφέρει σε άλλο ποστ… εν γένει την αποφεύγω γιατί μεταξύ μας υπάρχει όχι χάσμα, αλλά η μαύρη τρύπα της επικοινωνίας… είμαι χαλαρή και έχω ελεύθερο απόγευμα κι αφού με πιέζει να πάμε για καφέ, της λέω τελικά να έρθει από το σπίτι, αν θέλει… δεν την ενθουσίασε η ιδέα απ’ ότι κατάλαβα – μάλλον ήθελε να βγει βόλτα — και μου λέει «καλά, μπορεί να περάσω…»
…και τι είμαι εγώ κυρά μου?! καφετέρια να μένω ανοιχτή ως τις δύο τα ξημερώματα και όποιος θέλει μπαίνει, όποιος θέλει βγαίνει!? δεν έχω άλλες δουλειές να κάνω εκτός από το να σε περιμένω ΜΠΑΣ και φανείς!?
…περίμενα τρία τέταρτα και μετά ξεκίνησα να μαγειρεύω – όπως είχα υπόψη μου να κάνω πριν πάρει τηλέφωνο - της έστειλα μήνυμα να μην έρθει τελικά γιατί είχα να μαγειρέψω… όχι, δηλ. τι έπρεπε να κάνω?!… να αρχίσω το μαγείρεμα και εκεί που έτριβα κρεμμύδια και ήμουν χωμένη μες την κατσαρόλα να έχω και την Α. μες την κουζίνα να με ζαλίζει!? μα δεν είμαστε κολλητές… αφήστε που εγώ όταν κάνω δουλειές δεν θέλω κόσμο – κολλητούς και μη - μες τα πόδια μου… θέλω να τελειώσω τις δουλειές μου και μετά να κάτσω με την ησυχία μου να παπαρίσουμε όσο θέλεις… η συγκεκριμένη δεν θέλει να το πάρει χαμπάρι, εάν δεν κάνεις αυτό που θέλει, όταν το θέλει μετά σου σπάει τα νεύρα... έχουν συμβεί κι άλλα παρόμοια περιστατικά κι έτσι κατέληξα να κόψω τα νταραβέρια… μετά το χθεσινό κιόλας, θα φροντίσω να μάθει ότι πήρα μετάθεση για τη Γη του Πυρός…
…τέλος, ήθελα να πω ότι, από τα παραπάνω εξαιρούνται – μέχρι ενός ορίου, φυσικά - οι κολλητοί μας και οι πολύ δικοί μας άνθρωποι με τους οποίους έχουμε έναν ξεχωριστό κώδικα επικοινωνίας… προφανώς, εάν επρόκειτο για κολλητή δεν θα με ενοχλούσε τόσο την ώρα που μαγείρευα γιατί θα ένιωθα διαφορετικά μαζί της… αλλά στην παρούσα φάση της ζωής μου δεν έχω κολλητούς, οπότε έχω συνηθίσει σε έναν τρόπο ζωής πιο μοναχικό μεν, πιο ανεξάρτητο δε… έχω όμως ένα τσούρμο γνωστούς που αν κρίνω από τις συμπεριφορές τους, δεν βλέπω να προβιβάζεται κανείς σε οτιδήποτε άλλο…
…και για να σας μείνει και κάτι εποικοδομητικό από το παρόν ποστ:
Savoir Vivre
Ζαμπούνης Χρήστος
Εκδόσεις ΦΕΡΕΝΙΚΗ
Τιμή εκδότη: 28,13 ευρώ
Τιμή Πρωτοπορίας: 25,32 ευρώ
Υ.Γ. Ο Τζίμης δεν κατέβηκε από την πίστα διότι το τραγούδι του κρίθηκε άκρως σχετικό με το θέμα
Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008
Εμπρος στο δρομο που χαραξε ο Ζαμπουνης
10 σχόλια:
Ο Τζίμης (δυστυχώς) είναι πάντα επίκαιρος. Αν όχι με το συγκεκριμένο, με κάποιο από τα λίγα (σχετικά) τραγούδια του.
Θέλω να πάω να τον δω ρε συ :))
Μια φορά τον έχω δει live τότε που ανέβασε το "Προσεχώς Βουλγάρες" κι ακόμα τον θυμάμαι..
Κι εγώ θέλω να πάω να τον δω, αλλά η παρέα με την οποία συνήθως πάω και τον βλέπω, φέτος δεν ...
Και με ενοχλεί που μας στοιβάζουν σα σερδέλες.
Με ενοχλεί που επαναλαμβάνεται
Αλλά ευτυχώς είναι πάντα φρέσκος, επίκαιρος και ανατρεπτικός.
Αυτό με το στοίβαγμα είναι πρόβλημα.. μου έχει έρθει να λιποθυμήσω ουκ ολίγες φορές... γι' αυτό προτιμώ τις καθημερινές για τέτοια πράγματα που συνήθως είναι πιο χαλαρά..
..αν κανονίσω θα σε ειδοποιήσω και έρχεσαι παρέα αν θες..
Iσως ειναι και το μοναδικο θεμα στο οποιο εχει δικαιο ο Ζαμπουνης
κατα τ'αλλα ζει σε μια αλλη χωρα εκτος τοπου και χρονου...
Ωστοσο θα συμφωνησω, μπορω με μεγαλυτερη ευκολια να δεχτω ενα λευκο ψεμα ή καποιο χαζο ψεμματακι παρα το στησιμο
ΣΟΒΑΡΑ
εκτος κι αν το εχω μαθει πια το ατομο και ξερω αμα πουμε 21,00
εγω 21,45 θα ειμαι εκει και παλι θα περιμενω κανα 5λεπτο
Δεν βαριεσαι.
Γεγονός ότι δεν ζούμε σε χώρα με βασιλείς και ιππότες, αλλά στα βασικά τουλάχιστον δεν υπάρχουν διακρίσεις... εφόσον δεν θα έστεινες το αφεντικό σου, ας πούμε,3 τέταρτα γιατί μου κάνεις εμένα αυτή την τιμή!?
χαχα.. νόμιζα ότι πέρασα για καλό μήνα.. τα κακά του μετριασμού σε συνδιασμό με το γκούντα..:):)
Δεν έχω ανεκτεί ποτέ στίσημο εκτός από μιά εξέρεση.. ένα κολλητό που τον είχα γνωρίσει και αποδεχτεί έτσι.. οι υπόλοιποι πάντα ξέραν ότι αν δεν είμαι εκεί 10-20 λεπτά πρίν κάτι πολύ σοβαρό συνέβει (σχεδόν ποτέ.. δεν υπήρχαν και κινητά..) και δε περίμενα πάνω από 5 λεπτά.. αν το ξέρει ο άλλος κανονίζει την πορεία του..:):)
Την τελευταία 10ετία δεν έχω σπίτι για επισκέψεις.. αλλά νωρήτερα ίσχυε το 5λεπτο.. άφεινα σημείωμα απ'έξω με συληπητήρια..:):)
Τον πανούσι τον είχα δει σε μαγαζί στην πλάκα 30 χρόνια πρίν σχεδόν.. με πήγε ο ξάδελφος (ο ίδιος που με πήγε και στη θύρα 7 πριν το ατύχημα..) που ήταν γήτωνάς του.. πρίν γίνει γνωστός.. και κυρίως εντυπωσιάστικα με το πόσο γλυκιά φωνή μπορέι να έχει ένα τέρας βρίζοντας.. χαχα.. απίστευτα τραγύδια..:):)
Καλησπέρα και καλό μήνα:):)
(καλέ πάρτε με κι εμένα):):)
koulpie μου καλησπέρα, καλό μας μήνα και καλά μας κρασιά :))
..ευτυχώς που υπάρχετε για να μου επιβεβαιώνετε ότι (όταν) είμαι bitch και καλά κάνω :)) αφήστε που έχω συνηθίσει τη μαγκουφιά και οι συναναστροφές με αποσυντονίζουν :)))
..είδατε σουξέ ο Τζίμης?! το βλέπω θα νοικιάσουμε πουλμανάκι για να πάμε.. χαχαχα.. αφού δηλώσατε ενδιαφέρον, απ' έξω θα σας αφήσουμε?! μόνο να συντονιστούμε (εάν τα καταφέρουμε)
..ε όχι και bitch..:):) χαχα.. κι εγώ συνήθησα μονάχος..:):)
..Θυμάμαι την πρώτη εικόνα.. σκαί μύτη ντυμένος παππας..πιστικότατος.. τον βηθάει και η εμφάνισή του..να οργανοθούμαι ρε παιδιά..:):)
Την καληνύχτα μου:):)
..που λέει ο λόγος bitch :P
..κι άντε τώρα να συνηθίσεις με άλλους πάλι... σε μένα πήγαινε το να συντονιστούμε :)
..καληνύχτα κι από δω..
Δημοσίευση σχολίου