Ενα οχι θα με πειραζε, δεν λεω...

…αλλά δεν θα με έκανε και νύχτες να κλαίω… τραγουδούσε η Ελ. Αρβανιτάκη…

...εμένα πάλι μπορεί να με έκανε και νύχτες να κλαίω… και ένα «ναι» το ίδιο… και ένα «ποτέ»… και ένα «πάντα»… και πολλά άλλα λόγια… αν αποτιμώνται ως αυθεντικά… αν έχουν σφραγίδα γνησιότητας… μέγα θέμα στην εποχή μας η αξιοπιστία… ή μάλλον η έλλειψή της… οι άνθρωποι έχουν γίνει πολύ ρευστοί… σχετικοί… ευέλικτοι (λέει)… σαν κινούμενη άμμος, τελικά, που δεν ξέρεις πότε θα σε αφανίσει…

…εχθές το βράδυ φιλοσοφούσαμε με τα κουμπαράκια μου στην πολύ ωραία ομολογουμένως αυλή τους… κάποια στιγμή με άσχετη αφορμή προσπαθούσαμε να σκεφτούμε για ποιον από όσους γνωρίζουμε (οι παρόντες εξαιρούνταν για ευνόητους λόγους) θα βάζαμε το χέρι μας στη φωτιά... άκρα του τάφου σιωπή… ο κουμπάρος μου δήλωσε για κανέναν... η κουμπάρα μου μετά από πολύ σκέψη βρήκε έναν... και εγώ άλλον έναν… δεν είναι τρομακτικό το ποσοστό?! ..ίσως αυτό να εξηγεί γιατί δυσκολεύομαι πια να κάνω φίλους… για τους φίλους που είχα στο παρελθόν, όχι μόνο θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά… αλλά θα έκοβα και το κεφάλι μου… και άλλα σχετικά splatter…

…σήμερα τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά… όλες οι σχέσεις υποφέρουν από τη «νόσο της σχετικότητας»… είμαστε (σχετικά) φίλοι, (σχετικά ίσως) γκόμενοι, συνάδερφοι (δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς, αλλά σχετικό είναι εάν θα σου συμπεριφέρομαι ως συνάδελφο), συγγενείς (αυτό κι αν είναι σχετικό!)… όλα είναι σχετικά (για όσο μας βολεύουν, μεταφράζεται αυτό ίσως στην πραγματικότητα?!)… εξάλλου, ουδείς αναντικατάστατος θα βιαστεί να σου πει ο αναξιόπιστος… ναι σύμφωνοι, αλλά από πότε η αξιοπιστία ενός ατόμου κυμαίνεται σύμφωνα με το πόσο απαραίτητος/σημαντικός είναι αυτός που έχει απέναντί του!? δηλ. αντίστοιχα θα έπρεπε να αυξομειώνεται και η τιμιότητά του… μερικές φορές να κλέβει, για παράδειγμα, ενώ άλλες πάλι όχι…

…ή είσαι αξιόπιστος άνθρωπος, ή δεν είσαι... «μ’αρέσει η τάδε/ο τάδε» δηλώνεις… για σήμερα; για αύριο; για πάντα;… οκ, το «αύριο» δεν το διαπραγματεύομαι… το «για πάντα» πάλι φυσικά και το διαπραγματεύομαι… αλλά θα πρέπει την ώρα της δήλωσης να καίγεσαι για την αλήθεια του, να βγαίνει μέσα από την καρδιά σου… η οποία δεν πρέπει να θυμίζει αστικό λεωφορείο, φίλε/η μου…

...ξέρω, ξέρω.. να μην προβληματίζομαι καλοκαιριάτικα ε;