Ασεβεις ποθοι

…σήμερα ήμουν όλη μέρα κουρασμένη.. κάτι το χθεσινό μπούρου-μπούρου στο τηλέφωνο μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα.. κάτι το λίκνισμα (λέμε τώρα) και το head banging υπό τους ήχους του Now You're Messing With a Son of a Bitch των Nazareth - πριν το τηλεφώνημα – που μου προέκυψε αυθόρμητα χθες το βράδυ και το συνιστώ ως εξαιρετική εκτόνωση, κάτι που αύριο παραδίδω projectaki και δεν έχω την πολυτέλεια του "άστο για αργότερα"… σερνόμουνα λοιπόν όλη μέρα… κατά το απόγευμα απόλαυσα κι ένα φανταστικό γεύμα – τσιπουρίτσα λιμανίσια που την είχε πιάσει η μάνα μου πρωί-πρωί – οπότε ήρθα κι έγινα αλοιφή… μιλάμε όπου κι αν ακουμπούσα έπαιρνα το σχήμα του καθίσματος… σαν σακί ένα πράγμα… απεφάνθη λοιπόν ότι καλύτερα να πάω να την πέσω για καμιά ωρίτσα και να συνεχίσω αργότερα διότι θα ρίσκαρα την επαγγελματική μου φήμη εάν συνέχιζα να μεταφράζω εν απουσία του πνεύματός μου...

…εκεί που είχα γίνει ένα κουβάρι με τα σκεπάσματα και ζούσα ανεπανάληπτες στιγμές τεμπελιάς μου φάνηκε ότι μύρισα καφέ φίλτρου αρωματικό… τρελλάθηκα (!!)..τον ήθελα τόσο απελπισμένα που είχα αρχίσει να έχω παραισθήσεις, δεν εξηγείται διαφορετικά… και τι δεν θα έδινα, σκέφθηκα, να σηκωνόμουν και έτσι μισονυσταγμένη να βρω σερβιρισμένο αχνιστό το καφεδάκι μου και ένα γλυκάκι από δίπλα… πωωωω πωωω… αυτή κι αν ήταν ηδονή… διότι η αξία ενός τέτοιου καφέ είναι απλά ανεκτίμητη, όπως θα μας έλεγε και η διαφήμιση… αυτή η μικρή κίνηση έχει τόση φροντίδα και προσφορά μέσα της που δίνει στην καθημερινότητα που μοιράζεσαι άλλη γεύση… είμαι μια κίνηση προορισμένη να περάσει στην αιωνιότητα…

… και ας έρθουμε στα δικά μας τώρα… ελλείψει συντρόφου και μπάτλερ – που είναι ένα εξαιρετικό υποκατάστατο του συντρόφου :P – εγκατέλειψα την κλίνη μου βρίζοντας ανελέητα και σούρθηκα με τα μάτια κλειστά μέχρι την καφετιέρα, την οποία είναι θαύμα πώς δεν έσπασα με τη μανία που πάτησα το διακόπτη της... έβγαλα μια γκοφρέτα δημητριακών από το κουτί - την τελευταία ευτυχώς !!! γιατί ένας Θεός ξέρει τι θα σκεφτόντουσαν οι γείτονες για μένα έτσι και ΔΕΝ έβρισκα! – έβγαλα το γάλα, κλώτσησα την πόρτα του ψυγείου και έκατσα στην καρέκλα έτσι χαμογελαστή και καλοσυνάτη να απολαύσω τον καφέ μου.. εννοείται πως σε λίγο με πιάσανε τα γέλια με το χάλι μου...χαχαχα

…γι’ αυτό σας λέω κορίτσια… όποια ΤΟΝ έχει βρει... ας τον κρατήσει, κομμάτια να γίνει.. δεν θέλετε να καταντήσετε σαν κι εμένα.. χαχαχα .. τώρα βέβαια αν δεν σας φτιάχνει ποτέ καφέ όταν ξυπνάτε, τι να τον κάνεις!? εύχομαι τουλάχιστον να μην ξεβάφει τα ρούχα στο πλυντήριο.. :P