Κυριακή 11 Μαΐου 2008

Χρονος, ο μεγαλος συμμαχος

…οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουμε πολύ καλή σχέση με το χρόνο… κάποιοι τον φοβόμαστε γιατί κορφολογά αδιάκριτα τη νεότητά μας και στη θέση της μας αφήνει τα σημάδια μιας μη αναστρέψιμης ωρίμανσης... και όχι μόνο οι γυναίκες… οι κρίσεις ηλικίας δεν έχουν φύλο… όπως μια γυναίκα ψηλαφίζει ανήσυχη τις ρυτίδες που άρχισαν να κοσμούν το πρόσωπό της... έτσι κι ένας άντρας χαϊδεύει με ανασφάλεια το ακατοίκητο πλέον μέρος της κεφαλής του ή την καμπύλη ευημερίας - όπως έχει επικρατήσει να λέγεται η ανδρική κοιλίτσα…

…αλλά και όσοι δεν τον φοβόμαστε, τον βλέπουμε σαν τον αιώνιο αντίπαλο ή ορκισμένο εχθρό στον καθημερινό αγώνα επιβίωσης... τον βάζουμε να στέκεται εκεί απέναντί μας για να μας θυμίζει πόσο αναποτελεσματικοί μπορεί να είμαστε στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών μας… και όπως κάθε ανταγωνιστική σχέση, έτσι και η σχέση μας με το χρόνο καταλήγει να μην είναι γόνιμη…

…και όμως ο χρόνος υπάρχει ή καλύτερα τον έχουμε εφεύρει για να λειτουργεί υπέρ μας… αν τον αφήσουμε δηλαδή… τότε μπορεί να μας απαλλάξει από ανεπιθύμητες αποφάσεις και επίφοβες κινήσεις… όλες τις φορές που δεν είμαστε σίγουροι για κάτι, πιεζόμαστε να πάρουμε μια απόφαση ή θέση απέναντι στα γεγονότα, νιώθουμε πώς πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά ή να κάνουμε μερικά βήματα πίσω αλλά δεν είμαστε έτοιμοι για τίποτα από τα δύο... μια είναι η απάντηση… ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!... κατά 99% ο χρόνος θα οδηγήσει τα πράγματα στη φυσική τους εξέλιξη… που είναι και η καλύτερη για μένα…

…για να μην παρεξηγηθώ, οφείλω να πω πώς δεν υποστηρίζω μια παθητική στάση ζωής... δυστυχώς, το "παθητικός" έχει κυριαρχήσει ως αρνητική έννοια στη σύγχρονη δυτική κοινωνία, αν και δεν συμφωνώ καθόλου... φύση παρορμητική και ανυπόμονη κι εγώ η ίδια, δυσκολευόμουν να εφαρμόσω τα παραπάνω… τα τελευταία χρόνια όμως, έχω βεβαιωθεί ότι πρόκειται για αλάθητη μέθοδο … το είδα στην πράξη δηλαδή… όσες φορές είχα την ψυχραιμία να μην επέμβω δραστικά στις καταστάσεις… επήλθε μια αποκατάσταση που δεν ήταν πάντα αυτή που ήθελα, ήταν πάντα όμως αυτή που χρειαζόταν…

γιατί…

…You can't always get what you want
But if you try sometimes you might find
You get what you need…

8 σχόλια:

Είδωλο είπε...

O xρονος προσωπικα ειναι ο μεγαλυτερος μου εχθρος σε ολες τις φασεις στην ζωη μου εως σημερα.

σορολόπ είπε...

x-oyranoy

Και όμως ειδικά εσύ έχεις όλο το χρόνο με το μέρος σου

Ανώνυμος είπε...

...Μόλις τώρα συνειδητοποιώ πως έχεις απόλυτο δίκιο... Το 'χω παρατηρήσει κι εγώ... Αν μερικές φορές αφήσεις τα πράγματα στη μοίρα τους, τότε θα πάρουν μια τροπή, την καταλληλότερη. Μέχρι όμως να το καταλάβεις...
Να προσθέσω κιόλας και τη συγκεκριμένη περίπτωση όπου ο χρόνος απαλύνει τον πόνο και διώχνει μακριά τη στενοχώρια.

Καλησπέρα!!

σορολόπ είπε...

Καλώς τον Αlexi!

..χρόνος πανδαμάτωρ δεν λένε; αυτό ακριβώς είναι.. άσε που είναι μεγάλη ανακούφιση να μην χρειάζεται να πάρεις καμία ευθύνη ;)

kakaskimos είπε...

Αχ αυτές οι ευθύνες :p

σορολόπ είπε...

kakaskimos

..σε ταλαιπωρούν κι εσένα ε; :P

kakaskimos είπε...

Εγώ δεν έχω ευθύνες. Σε συμπονώ :p

σορολόπ είπε...

kakaskimos

Ούτε εγώ έχω... άσχετα που δίνω μάχη καθημερινά για να μην αποκτήσω ;)