…αν είμαι για κάτι περήφανη στη γειτονιά μου, αυτό είναι τα ονόματα των δρόμων της.. θαρρείς και κυκλοφορείς στους διαδρόμους κάποιας βιβλιοθήκης... Κρυστάλλης, Πολέμης, Παλαμάς, Γαβριηλίδης, Βιζυηνός και πολλοί άλλοι - κυρίως ποιητές - σου ψιθυρίζουν στίχους μιας γλώσσας που δεν μιλάμε πια, καθώς τριγυρνάς στα στενάκια της… σε ένα από αυτά τα εμπνευσμένα δρομάκια, την οδό Πολέμη, ζει μια οικογένεια… όχι ακριβώς σαν όλες τις άλλες, πιο πολυμελής, χωρίς δεσμούς εξ' αίματος κι αυτό τους κάνει σίγουρα πιο ξεχωριστούς, αφού τους ενώνουν κάτω από την ίδια στέγη που τους προσφέρει ένα προσωρινό καταφύγιο...
…είναι η κ α τ ά λ η ψ η της οδού Πολέμη…
…για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι πότε έγινε η κατάληψη του υπέροχου μεν, ερείπιου δε, νεοκλασικού γιατί φαντάζομαι ότι πρέπει να ήταν πολύ διακριτική για ευνόητους λόγους… προφανώς δεν είναι από τις περιστάσεις που σηκώνουν εγκαίνια για να παρευρεθεί όλη η γειτονιά… οι περισσότεροι το πήραμε είδηση όταν πια τα παιδιά είχαν εγκατασταθεί για τα καλά και η κίνηση από και προς το σπίτι-φάντασμα είχε αυξηθεί ξαφνικά…
…θυμάμαι τη μέρα που το συνειδητοποίησα… περπατούσα νωρίς το πρωί την Πολέμη για να βγω στη στάση του τρόλει που με πήγαινε στη δουλειά… μου άρεσε να χαζεύω τις εγκαταλελειμμένες μονοκατοικίες της γειτονιάς για να ξεχνώ το θλιβερό καθήκον που με ήθελε τέτοια ώρα στο δρόμο... ταυτόχρονα ζούσα και τη φαντασίωσή μου που με ήθελε πυργοδέσποινα σε μία από αυτές, μια φαντασίωση που μου καίει το μυαλό ακόμα...
…ενώ ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου, το μάτι μου έπεσε ξαφνικά σε κάτι παράταιρες λεπτομέρειες σ’ ένα από τα σπίτια που ζαχάρωνα… φρέσκα λουλούδια ξεπηδούσαν εκεί που πριν έχασκαν τα ξεχαρβαλωμένα πατζούρια, χρωματιστοί ανεμόμυλοι καρφωμένοι στο χώμα και πρόχειρα απλωμένες μπουγάδες προειδοποιούσαν για τη ζωή που καρδιοχτυπούσε στα ενδότερα... ζωηρά γκράφιτι πάσχιζαν να εξαφανίσουν τη νεκρίλα από τους τοίχους και κάτι ποδήλατα ακουμπούσαν λαχανιασμένα στο κεφαλόσκαλο ενώ περίμεναν τους αναβάτες τους… σαν να πέταξε κάποιος μπουχτισμένος στο καθωσπρέπει αστικό τοπίο μια πινελιά υστερικού κόκκινου κι αυτή απλώθηκε αυθάδικα παντού…
…έτσι, αθόρυβα καλωσορίσαμε τους νέους μας γείτονες και ομολογώ πώς μέχρι σήμερα δεν έχει σημειωθεί το παραμικρό συμβάν που θα τους καταδίκαζε σε εχθρούς της (αμφίβολης) τάξης και ηθικής των περίοικων... πολλές φορές μπήκα στον πειρασμό να τους μιλήσω… μια καλημέρα και δυο κουβέντες… μήπως χρειάζονται κάτι... αλλά η παραμικρή πιθανότητα να φανώ στα μάτια τους σαν Γιαπωνέζος που ατενίζει την Ακρόπολη, με σταματούσε πάντα… μπήκα στη θέση τους… και σκέφτηκα ότι δεν θα μου άρεσε να επιβεβαιώνω στα μάτια των άλλων αυτό που πιθανόν σκέφτομαι για τον εαυτό μου… το αξιοπερίεργο, το εκτός κλίματος, το δ ι α φ ο ρ ε τ ι κ ό εν τέλει… έστω και αν επιλέγω να μην σκέφτομαι έτσι, μπορεί αν ερχόμουν αντιμέτωπη με μια εξωφρενική – για τα δεδομένα μου πάντα – διάσταση της πραγματικότητάς τους, να μην κατάφερνα να κρυφτώ καλά, να έδινα λαβές για άσχημες σκέψεις στο πίσω μέρος του μυαλού… και είναι το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να συμβεί…
…είμαι πολύ επιφυλακτική πλέον με τις αγαθοεργίες… είναι πολύ λεπτή η γραμμή ανάμεσα στο να προσφέρεις βοήθεια σε κάποιον γιατί πολύ απλά μπορείς… και στο να θεωρήσει ο άλλος ότι τον λυπάσαι, επειδή βρίσκεσαι σε πλεονεκτικότερη θέση και τον πλησιάζεις αφ’ υψηλού… ο ρομαντικός εαυτός μου επαναστατεί στην ιδέα της οριοθετημένης ζωής μας… αλλά ο άλλος… ο ορθολογιστής… ομολογεί πώς καλύτερα έτσι… παρά να γίνει ο παρορμητισμός - και η άγνοια ίσως - αφορμή να πληγώσεις και να πληγωθείς…
Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2007
Η οικογενεια της οδου Πολεμη
21 σχόλια:
Όμορφο κείμενο once again (για αρχή σχολίου αυτό)
Χμμ και προχωρούμε στα ενδότερα αγαπητή πυργοδέσποινα
Διακριτικοί ..ευγενικοί και εντέλει εύλογοι οι προβληματισμοί που "κομπιάζουν" μπροστά στην επιθυμία σου να πλησιάσεις
Ίσως μια καλημέρα..δεν είναι άσχημη ιδέα πάντως..άπλωσε εσύ το χέρι σε έναν χαιρετισμό κι άφησε τους μετά να δράσουν μόνοι..
[Από το λίγο (;) που σε ξέρω πάντως το έχω σίγουρο πως θα την πεις την καλημέρα. Αλλιώς θα σκάσεις! :-]
Καλή εβδομάδα γλυκύτατο μου Σορολόπ
Η πυργοδέσποινα σας καλημερίζει!(τη γνωστή ώρα που μοιράζει καλημέρες συνήθως :))) )
Έχετε δίκιο αγαπητή diVa...όταν ωριμάσει μια σκέψη στο μυαλό μου μετά τίποτα, τίποτα δεν με σταματά :)
xaxa την πυργοδέσποινα της κουζίνας την προλάβατε;..:):)
Ένα χαμόγελο και μια καλημέρα και να παρεξηγηθεί.. τι να κάνουμε;:):)
Κι εγώ είχα την διάθεση νεότερος να βρώ κάποιο ερήπιο να αναστυλώσω.. το έκανα κάποια στιγμή ως δουλιά/εξυπηρέτηση.. σε φίλο.. πολύ δουλειά ρε παιδί μου.. αλλά ωραία ως αναφορά το αποτέλεσμα έστω και με δραματικά πιεσμένα οικονόμικά.. τώρα πιά δεν έχω πιά διάθεση παρά μόνο για πιό ελαφρές εργασίες..:):)
Την καληνύχτα μου:):)
@koulpa.. όχι δεν την πρόλαβα.. πρόλαβα όμως την πυργοδέσποινα του γραφείου... και εκεί θα μείνω απ' ότι φαίνεται :)))
..έχετε δίκιο για την αναστύλωση.. ούτε συζήτηση να την κάνεις μόνος σου βασικά πια.. και μόνο που το σκέφτηκα θέλω να ξαπλώσω :))
..καληνύχτα κι από μένα!
Κοίτα να δεις τώρα... Να ευχαριστιέσαι ένα ολόκληρο κείμενο, κ να κολλάς σε μια λέξη: Πατζούρια, ή παντζούρια;
Είμαι πολύ ρηχός τελικά... Την καλησπέρα μου κ την απεργική μου αλληλεγγύη.
Τώρα αν σου πω ότι σε καταλαβαίνω... αλλά εμένα φταίει η διαστροφή του επαγγέλματος... εσύ τι δικαιολογία έχεις; :)
..ευχαριστώ και ανταποδίδω :)
Ο,τι έλεγε κ στον έλεγχο τριμήνου: αδικαιολόγητος.
Ωραία, λοιπόν, θα σε καταχωρήσω ως αδικαιολόγητο σχολαστικό για την ώρα :)
Τι κάνετε καλό μου σορολόπ;
Σας απορόφησαν οι υποχρώσεις;
Καλή νύχτα και καλό ΣΚ (αν οι μέρες έχουν κάποια σημασία..):):)
Αχ καλέ μου koulpa, πονάω ΠΑΝΤΟΥ το σαράβαλο :)).. δύο ώρες περπάτημα και ορθοστασία εχθές το μεσημέρι και βγήκα νοκ-άουτ η γραία.. χαχαχα
..εσείς επιστρέψατε;
την καλησπέρα μου και καλό ΣΚ επίσης!
xaxaxa.. join the club.. να κάνουμε έρευνα αγοράς για κάνα καλό γηροκομείο.. μήπως μας κάνουν καλήτερη τιμή..:):)
Επέστρεψα.. ήταν να πάω καλάβρητα που λέγαμε αλλά δεν προλάβαινα να ετιμαστώ.. το άλλο ΣΚ..:):)
Καλησπέρα βεβαίως:):)
Δυστυχώς η κοινοβιακή ζωή δεν είναι από τα δυνατά μου σημεία :P
ποιο γηροκομείο θα με δεχτεί με τις παραξενιές μου!? χαχα.. καμιά Βουλγάρα και πολύ μου είναι.. :))
..καλησπέρα (εις αναμονή γεύματος)
..εσείς τι καλό μαγειρέψατε σήμερα!?
xaxa.. κρίμα κι έλεγα να κάνουμε παρέα.. να λέμε και καμιά ιστορία.. να περνά η ώρα.. ίσως και την ίδια (τα καλά του αλτσχάιμερ)..:):)
..χμ δεν έχετε και άδικο.. "..τώρα συνήθισα μονάχος.." που λέει και ακατονώμαστος.. ασε που δεν ελπίζω σε σύνταξη.. καλόβλεπα προ ημερών το γκαράζ στο εκτός αθηνών σπίτι μου.. να το κάνω αργότερα γκαρσονιέρα.. είναι και ίσωμα.. και να νοικιάσω το υπόλοιπο για να πληρώνω την βουλγαρα.. και κάνα γιαουρτάκι..:):)
..Με παράτηρήτε από πουθενά.. έκανα μακαρονάκια ορφανά (σπαρτιάτικά κατά τον πατέρα μου).. για να πάρουν λίγο γεύση.. μισό κνόρ λιωμένο σε ένα φλιτζάνι νερό (δε λιώνει στο λάδι) βρασμένο με λίγο λάδι να δέσει.. και τσιγάρισμα στο μίγμα.. λίγο τυράκι τριμένο.. et vois la!!:):)
..περιμένω λίγο να κρυώσει..(για λίγο με αυτό το καιρό και χωρίς θέρμανση):):)
εσείς;
χαχαχα ωραία τα λέτε βρε koulpa.. κάνετε τα γειρατιά και μοιάζουν τουλάχιστον... χαριτωμένα :) να σας πω τώρα που το ξανασκέφτηκα (χορτάτη κιόλας) εσείς έχετε μάλλον δίκιο... διότι άμα έρθει το γήρας φεύγει ο τσαμπουκάς... η ανημπόρια είναι το καλύτερο αντίδοτο για τον εγωϊσμό.. οπότε μπορούμε να το ξανασκεφτούμε για το γηροκομείο.. θα' στε και καλή παρέα.. θα κερνάμε ο ένας τον άλλον χάπια.. κρίμα να χαθούμε :)))
..μιαμ μιαμ.. μακαρονάκι ορφανό.. μας το έφτιαχνε και η μαμά μου καλοκαίρι που είναι ελαφρύ... εγώ με το χάλι που είχα σήμερα, παρήγγειλα 4 καλαμάκια και 2 πίτες αλάδωτες (και καλά προσέχω... χαχχαα) και ησύχασα!
χαχαχα.. έχουμε λίγο καιρό ακόμα επλίζω.. για να το αποφασίσουμε..
χαχαχα.. μπορεί να τα παίζουμε και στα χαρτιά να έχει ενδιαφέρον.. στο χαίρι μας είναι να μη χαθούμε..:):)
Καταπληκτικό ήταν.. ε 5 μέρες εκτός έδρας έφαγα κτηνωδώς (παραδόξως δε καταμετρήθηκε στη ζυγαριά).. να σας στείλω με κούριερ άμα ξαναφτιάξω..:):)
..ε αν είναι μόνο αυτά δεν είναι και πολλά.. μη καταντήσουμε και ανορεκτικοί.. (δε νομίζω ότι κινδυνεύω..):):)
..ε αν είναι μόνο αυτά δεν είναι και πολλά.. μη καταντήσουμε και ανορεκτικοί..
χαχαχχα.. καλά με αυτό θα γελάω μέχρι αύριο.. η πιθανότητα να καταντήσω ανορεκτική είναι σχεδόν μικρότερη από το να γίνει το ΚΚΕ κυβερνόν κόμμα :))))
xaxaxa..και για μένα το ίδιο ισχύει..:):)
Χαίρομαι που σας ευθύμισα:):)
..να' στε καλά :)
Καλό βράδυ εύχομαι!
Kαληνύχτα καλό μου σορολόπ:):)
Η παλιά γειτονιά... όταν περνάω από εκεί μιά φορά κάθε λίγα χρόνια η ματιά μου γυρνάει συνεχώς αριστερά-δεξιά, να δει ποιό από τα όμορφα εκείνα σπίτια μεταμορφώθηκε κι αυτό σε πολυκατοικία. Η προσβολή των αισθήσεων καραδοκεί στην κάθε διασταύρωση.
Θα πρέπει μάλλον να είναι ψευδαίσθηση, αλλά ας το αναφέρω: το γράψιμό σου μου θυμίζει κάτι από τις εκθέσεις που έγραφε η μικρή σορολοπίτσα από 10 έως 12 ετών. Οι καλύτερες της τάξης, βέβαια.
(Ελπίζω το δικό μου γράψιμο σήμερα να μην θυμίζει το γράψιμό μου τότε.)
Διαγόρα μου, αυτό το κείμενο έχει άλλη αξία για όσους ζήσαμε/ζούμε στη γειτονιά αυτή.. κι εσύ το καταλαβαίνεις καλύτερα από κάθε άλλον... αυτό που λες για τα σπίτια.. εγώ το κάνω σχεδόν κάθε απόγευμα που βγαίνω για να περπατήσω..
Οι εκθέσεις στο σχολείο?!?! χαχαχα που τις θυμάσαι βρε!? καλά αυτό το σχόλιο πρέπει να το κάνω intro στο blog!
..χμμμ.. θα διαβάσω προσεκτικά το γράψιμό σου και θα σου πω.. αν κι εγώ σε θυμάμαι σαν τον μικρό επιστήμονα της τάξης.. ανήσυχο, εφευρετικό, πρωτότυπο... και αυτά!
Δημοσίευση σχολίου