Δεν θελω να το κουβεντιασουμε!

…λοιπόν, εχθές γύρισα λίγο μετά τις 10 μμ στο σπίτι από μια βόλτα στην χριστουγεννιάτικη Αθήνα, η οποία παρεπιμπτόντως ήταν φανταστική… με το ζόρι κρατήθηκα να μην ανέβω στο καρουζέλ :P όχι επειδή ντράπηκα, αλλά επειδή η ουρά ήταν πολύ μεγάλη :) περπάτησα τόσο πολύ όμως που όταν γύρισα σπίτι η μόνη σωματική προσπάθεια που μπορούσα να καταβάλλω ήταν η χρήση του τηλεκοντρόλ… για καλή μου τύχη έπεσα πάνω στο σήριαλ του ALPΗA «Υπέροχα Πλάσματα».. το’ χα ξαναδεί μια-δυο φορές και μου άρεσε αλλά εχθές ήταν όλα τα λεφτά! είχα να γελάσω τόσο στην TIBI από το «Παρά πέντε»… να μην σας τα πολυλογώ όμως.. περνάω κατ’ ευθείαν στο ψητό…

…το Μητσάκι (Μ. Αλικάκη) κάνει σχέση με τον Προκόπη, έναν διανοούμενο από αυτούς που ζούνε μάλλον μια κινηματογραφική ζωή – με ταξίδια σε όλο τον κόσμο, εκπομπή στην τηλεόραση (νομίζω) και άποψη από πρώτο χέρι για πολλά από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που μπορεί να συμβαίνουν στον πλανήτη - αρχικά, φαίνεται σαν το Μητσάκι να τράβηξε τον πρώτο αριθμό του λαχείου... έλα όμως που η θεωρία για τον τέλειο γκόμενο απέχει (συνήθως) παρασάγγας από την πράξη δηλ. από το να τα φτιάξεις τελικά με αυτόν που σ’ έχει κατακτήσει στη φαντασία σου… καθώς ο Προκόπης καθότι θεωρητικός ήταν ικανός να σου αναλύσει μέχρι και τον κατάλογο των Goodies… τι θα φάμε; ρωτούσε το Μητσάκι.. κάτσε να το κουβεντιάσουμε, απαντούσε ο Προκόπης… πάμε κάπου για δυο μέρες; ρωτούσε το Μητσάκι… να το δούμε, απαντούσε ο Προκόπης… όσο για σεξ… είδε κι έπαθε το Μητσάκι να τον ρίξει στο πάτωμα… ευτυχώς ο Προκόπης ΔΕΝ μιλούσε στο σεξ… όπως καταλαβαίνετε το Μητσάκι ήταν ένα τσιγάρο δρόμο από το Δρομοκαΐτειο με τον Προκόπη που έμπλεξε…

…κι ερχόμαστε στη φοβερή σκηνή - επίλογο της σχέσης με τον Προκόπη, όταν το Μητσάκι σε μια έξοδο με τον Προκόπη κι ένα φίλο του, τα παίρνει εντελώς στο κρανίο και εκρήγνυται μέσα στο μπαρ όπου εξελισσόταν η σύνοδος κορυφής του Προκόπη με το φίλο του... μιλάμε ακόμα το θυμάμαι και γελάω.. κρίμα ρε γμτ να μην θυμάμαι όλα τα λόγια να τα γράψω… αυτό που θυμάμαι όμως είναι ότι το Μητσάκι στο τέλος έκραξε «Δεν θέλω να το κουβεντιάσω άλλο!!! θέλω να πάω στο Λε Πα να πετάω γαρύφαλλα» χαχαχαχα

…καλά, ένιωσα σαν να έβλεπα τη ζωή μου κανένα χρόνο πριν, όταν είχα μπλέξει με ένα αντίστοιχο μοντέλο… εγώ βέβαια άντεξα κάτι παραπάνω από το Μητσάκι αλλά μου έμεινε η φράση-κλειδί… «να το κουβεντιάσουμε»… oh! my Jes! δηλ. και το πιο απλό πράγμα έπρεπε να το κουβεντιάσουμε.. και δώστου ανάλυση.. και η ώρα να περνάει κι εμείς να μην κάνουμε τίποτα στο τέλος, εκτός από το να κουβεντιάζουμε... έλεος... οποιαδήποτε δραστηριότητα που απαιτούσε να χρησιμοποιήσουμε άλλα μέρη του σώματός μας εκτός του στόματος και του μυαλού, π.χ. τα ποδαράκια μας για να πάμε καμιά βόλτα, να πιούμε κανένα ποτάκι, να πάμε καμιά εκδρομή κτλ. έπρεπε να συνοδεύεται από 10τομη εγκυκλοπαίδεια... στο τέλος, και μόνο στην ιδέα της οποιασδήποτε κουβέντας με οποιονδήποτε άνθρωπο έβγαζα έρπη ζωστήρα... ένας Θεός ξέρει πώς δεν έμπλεξα στο καπάκι με κανέναν νταβραντισμένο κρεοπώλη, υδραυλικό, ψυκτικό, ένα χειρονάκτη, ρε παιδί μου, με λεξιλόγιο των 100 λέξεων το μέγιστο για να λέει μόνο τα απαραίτητα… μάλλον επειδή δεν ήξερα κανέναν εκείνη την εποχή... χαχαχα

…το ανέκδοτο με τους μεξικάνους το ξέρετε;

Είναι τρεις μεξικανοί σε ένα μπαρ και κοιτάνε το άπειρο.
Περνά μία ώρα, δύο ώρες και λέει ο ένας:
- Ρε παιδιά, πείτε κάτι...
Μετά από άλλες τρεις ώρες λέει ο δεύτερος:
- Ε, πες εσύ!
Μετά από άλλες τρεις-τέσσερις ώρες λέει ο τρίτος:
- Παιδιά, αν έχετε όρεξη για κουβέντα, εγώ να φύγω.

...καλό χαμογελαστό απόγευμα!